Η ευλογιά των προβάτων, οι φουσκωμένες «μετρήσεις» του ΟΠΕΚΕΠΕ και το μοσχάρι που καβάλησε το 20άρικο
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΡΑΓΩΓΙΑΣ
Και ξαφνικά, το μοσχάρι έγινε… μπιφτέκι πολυτελείας. Όχι επειδή το μασάζαραν στην Kobe, αλλά γιατί το κιλό στα κρεοπωλεία γράφει 20 ευρώ και βάλε. Μια τιμή που θα ’κανε και τον πιο ψύχραιμο καταναλωτή να αφήσει την μπριζόλα στη θέση της και να στραφεί στο – ας το πούμε – φθηνότερο κοτόπουλο. Μόνο που κι εκεί το πράγμα ζορίζει. Γιατί η ευλογιά των προβάτων δεν χτύπησε μόνο τα μαντριά, αλλά και τα ψυγεία μας.
Η κυβέρνηση βρίσκεται με μια «καυτή πατάτα» (που εν προκειμένω κοστίζει πιο πολύ κι από πατάτα Νάξου). Επί έναν χρόνο κοιτούσε την ευλογιά να θερίζει κοπάδια και τώρα ξαφνικά ανακάλυψε ότι οι θυσίες των Σαρακατσάνων δεν αρκούν για να σωθεί η φέτα. Σχεδόν μισή χώρα έχει μπει σε καραντίνα 10 ημερών, κι εμείς μετράμε: 2.000 κοπάδια μολυσμένα, 300.000 αιγοπρόβατα θανατωμένα, 24 νομοί σε συναγερμό. Πολλά; Λίγα; Εξαρτάται από το αν μετράμε με την ΕΛΣΤΑΤ ή με το κομπιουτεράκι του ΟΠΕΚΕΠΕ, που «έβγαζε» 15 εκατομμύρια ζώα λες και ζούμε στην Ουγκάντα της Μεσογείου.
Η ειρωνεία; Στήθηκαν βιομηχανίες φέτας που μέσα σε δέκα χρόνια πήγαν τις εξαγωγές από τα 142 εκατ. στο 1 δισ. ευρώ. Ένα success story με ελληνικό άρωμα που τώρα απειλείται να γίνει… μπλε τυρί. Γιατί χωρίς γάλα, ούτε φέτα, ούτε γραβιέρα, ούτε το παραδοσιακό τυροπιτάκι του φούρνου. Και το εμβόλιο; Εκτός συζήτησης. Αν εμβολιάσουμε, οι ξένες αγορές θα μας πουν «ευχαριστώ, δεν θα πάρουμε». Κι έτσι μένουμε στο «σφάζουμε για να σώσουμε».
Όλα αυτά την ώρα που οι κτηνοτρόφοι που δεν φταίνε σε τίποτα μένουν χωρίς εισόδημα, χωρίς επιδοτήσεις (παγωμένες λόγω του σκανδάλου) και με κοπάδια που λιμοκτονούν. Σαν να λες στον αγρότη: «Βγάλε το χωράφι μόνος σου με τα χέρια», και μετά να τον τιμωρείς επειδή δεν είχε φτυάρι.
Το αποτέλεσμα είναι πως το ντόμινο της ευλογιάς δεν σταματά στην επαρχία, αλλά σκάει στην πόρτα μας: στο σούπερ μάρκετ, στο κρεοπωλείο, στην τσέπη μας. Γιατί όταν το μοσχάρι ανεβαίνει πάνω από 20 ευρώ και η φέτα κινδυνεύει να μπει στο Χρηματιστήριο δίπλα στον χρυσό, τότε δεν μιλάμε πια για γεωργική κρίση. Μιλάμε για εθνική παράνοια.
Το ερώτημα είναι αν η κυβέρνηση θα βάλει μπροστά μια στρατηγική που να μοιάζει με σχέδιο και όχι με σφραγίδα σε έγγραφο καραντίνας. Γιατί, αν συνεχίσουμε έτσι, το μόνο που θα μείνει να μετράμε δεν θα είναι πρόβατα για να κοιμηθούμε, αλλά ευρώ για να δούμε αν μας φτάνουν για ένα κιλό κρέας.
Και μάλλον, ούτε για όνειρα δεν θα περισσεύει.
