Σε μια Ελλάδα, στην οποία ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας της δείχνει να την ενδιαφέρει το φύλο, η ηλικία, τα κιλά, το χρώμα του δέρματος και τα πόσα likes έχει στα social media ο συνάνθρωπος της, ανεβαίνει η παράσταση «Το πιο όμορφο σώμα που έχει βρεθεί ποτέ σε αυτό το μέρος». Το έργο του συγγραφέα Ζουζέπ Μαρία Μιρό έχει ως υποσημείωση τη φράση «γραμμένο για έναν ή μια ηθοποιό. Το φύλο του δεν ενδιαφέρει. Ούτε η ηλικία του. Ούτε η σωματική διάπλαση», η οποία κάλλιστα θα μπορούσε να είναι ένα βέλος προς κάθε ρατσιστή. Ως θεατρικό παίζεται σε αρκετές χώρες, όπως και στην Ελλάδα. Το επόμενο διάστημα θα ανέβει στη Θεσσαλονίκη με τον ηθοποιό Αργύρη Ξάφη να ερμηνεύει τους ρόλους.
Συνέντευξη στη Φιλίππα Βλαστού
«Δυστυχώς ένα κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας αξιολογεί και κατατάσσει τους ανθρώπους βάση των χαρακτηριστικών τους. Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει ότι εμείς θα πρέπει να το δεχτούμε. Ως άνθρωποι και ως καλλιτέχνες θα πρέπει να κυνηγήσουμε για να ξεπεραστούν αυτά τα στερεότυπα», τονίζει σε συνέντευξη του στην Karfitsa, ο ηθοποιός Αργύρης Ξάφης.
Ο μικρόκοσμος, τα «στόματα» και ο μπελάς
Στο έργο βλέπουμε πως οι παθογένειες μιας κλειστής κοινωνίας εμφανίζονται με αφορμή τον θάνατο ενός αγοριού με το πιο βασικό πρόβλημα εκείνο των «κλειστών στομάτων». «Οι μεγάλες πόλεις είναι ψευδώς ‘’μεγάλες’’. Στην πραγματικότητα είναι μικρές. Ο καθένας έχει τον μικρόκοσμο του μέσα σε μια πόλη, τον κύκλο του, τα στέκια του, τη γειτονιά του. Ο μικρόκοσμος μας στις μεγάλες πόλεις έχει ομοιότητες με αυτόν στις μικρές κοινωνίες της επαρχίας και παρουσιάζει τα ίδια ζητήματα», τονίζει ο ηθοποιός.
Τι κρατάει κλειστά τα στόματα των ανθρώπων; «Ο καλοπροαίρετος εαυτός μου λέει ο ‘’φόβος’’. Ο κακοπροαίρετος λέει το ‘’συμφέρον’’», απαντάει ο Αργύρης Ξάφης και συμπληρώνει ότι «τα έργα που κάνουμε στο θέατρο μπορούν να δώσουν πλαγίως δύναμη σε κάποιον που φοβάται, δεν μπορούν όμως να αλλάξουν τη γνώμη κάποιου που έχει ιδιωτικό συμφέρον, γιατί είναι κάτι ανίκητο».
Στη ζωή του ο Αργύρης Ξάφης έχει μάθει να μιλάει. Για την ακρίβεια όπως λέει να «παρα-μιλάει». «Το πρόβλημα μου είναι ότι μιλάω πολύ. Συνήθως αφού μιλήσω σκέφτομαι πως δεν έπρεπε τελικά». Όπως συμβαίνει συνήθως: όποιοι μιλούν και υπερασπίζονται κάτι όλως τυχαίως βρίσκουν μπελά. Αυτόν τον «τυχαίο» μπελά λοιπόν αισθάνεται πως τον βρίσκει συχνά ως άνθρωπος ο Αργ. Ξάφης. «Ναι αισθάνομαι συχνά ότι πληρώνω την συμπεριφορά μου αφού έχω υπερασπιστεί κάποιον ή κάτι», λέει.
Με τον ωφελιμισμό και την ιδιοτέλεια να κυριαρχεί σε αρκετές προσωπικότητες στην κοινωνία μας ο ηθοποιός σημειώνει πως τον ενοχλεί που έχει δοθεί «παραπάνω αξία στον κυνισμό, στη λογικοποίηση των πάντων και πως το να έχει ενσυναίσθηση ένας άνθρωπος και το να τον νοιάζει κάτι πέρα από τον εαυτό του, είναι σημάδι αδυναμίας. Εγώ θεωρώ το αντίθετο, ότι όσοι διακατέχονται από κυνισμό και τους ενδιαφέρει μόνο για το δικό τους τομάρι είναι οι αδύναμοι χαρακτήρες».
Το χτίσμα του «κατά τύχη ζούμε»
Συνεχίζοντας να μιλάει για την κοινωνία της Ελλάδας ο ηθοποιός περιέγραψε πως «τα πράγματα έχουν σκληρύνει αρκετά. Δεν νιώθω ότι ζω σε μια χώρα που μεριμνά για τον πολίτη της», ενώ συμπλήρωσε πως συμμετείχε στα πολυπληθή συλλαλητήρια που έγιναν πρόσφατα για την τραγωδία στα Τέμπη. «Πήγα στα συλλαλητήρια, σε αυτή την έκφραση θυμού, αδικίας και της αηδίας προς την προσπάθεια συγκάλυψης», υπογράμμισε. «Το πρόβλημα δεν εκτίνεται μόνο στις δημόσιες δομές και τα μέσα ή σε κάποια κυβέρνηση. Και εμείς οι ίδιοι προκειμένου να επιβιώσουμε σε αυτή την άγρια ζούγκλα της χώρας, όπως την έχουμε φτιάξει, που δεν υπάρχει σχεδόν κανένας κανόνας, μπορεί να βγεις στο δρόμο και ο άλλος να στρίψει παράνομα και να σε χτυπήσει. Δεν είναι μόνο οι δομές, αλλά και όλο το χτίσμα γύρω γύρω που έχει οδηγήσει στο να υπάρχει απολύτως η αίσθηση ότι ‘’κατά τύχη ζούμε’’».
Το αδιέξοδο
Ο ηθοποιός αναφέρθηκε και στην έλλειψη μέριμνας προς τον πολιτισμό, καθώς σύμφωνα με τον ίδιο «οι κρατικές σκηνές είναι έρμαια του κάθε υπουργού πολιτισμού που μέσα από τις κρατικές επιχορηγήσεις μπορεί και ελέγχει τους ανθρώπους που προσπαθούν να κάνουν κάτι σε αυτές.
Οι ανεξάρτητες ομάδες δεν έχουν στήριξη σε τίποτα. Ο μηχανισμός γίνεται όλο και πιο αδηφάγος και γραφειοκρατικός, ώστε να αποκλείονται πριν καν αξιολογηθούν οι περισσότερες προτάσεις» και κλείνοντας επεσήμανε πως «είναι μια κατάσταση που οδηγεί και εμένα ως άνθρωπος και ως καλλιτέχνη σε ένα αδιέξοδο που δεν είναι καλό».
Info: «Το πιο όμορφο σώμα που έχει βρεθεί ποτέ σε αυτό το μέρος», 3-6 Απριλίου, στο θέατρο Αυλαία
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ KARFITSA
