Σε μια εποχή όπου τα video games αγγίζουν τα όρια του κινηματογράφου, με γραφικά υψηλής ευκρίνειας και κινηματογραφικές αφηγήσεις, υπάρχει ένα κομμάτι του gaming που παραμένει πεισματικά αναλλοίωτο και αυτό δεν είναι άλλο από τα retro.
Για τον Console Hunter – κατά κόσμον Νίκο Κορρέ – τα παιχνίδια του χθες δεν είναι απλώς pixel και πλαστικό, αλλά βιώματα, μνήμες και συναισθήματα. Μεγαλώνοντας στα ‘80s, λάτρεψε τις κονσόλες παιχνιδιών και τον μαγικό κόσμο τους ξεκινώντας ένα ταξίδι συλλογής που δεν φανταζόταν πως μετά από χρόνια θα τον καθιστούσε ως έναν αφοσιωμένο συλλέκτη retro video games και toys στην Ελλάδα. Όλο αυτό μάλιστα θα τον οδηγούσε το 2018 και στη δημιουργία ενός YouTube καναλιού, αφιερωμένου σε όλους όσοι αναζητούν την μαγεία του gaming των δεκαετιών του ’80 και του ’90.
Τα video games δεν ήταν απλώς ένα μέσο ψυχαγωγίας για τον Νίκο. Ήταν σύντροφοι ζωής. Μεγαλώνοντας ως μοναχοπαίδι, κάθε κονσόλα απέκτησε συναισθηματική αξία, με αποτέλεσμα η παιδική του συλλογή να διασωθεί σχεδόν ακέραια μέχρι σήμερα, σαν καλά φυλαγμένος θησαυρός. Όπως περιγράφει σε συνέντευξη του στην Karfitsa «η λατρεία μου για τα retro παιχνίδια πρακτικά δεν έπαψε ποτέ, από τότε που ακόμα ήταν σύγχρονα! Ως μοναχοπαίδι, τα παιχνίδια μου αλλά και όλα τα video games και οι κονσόλες που είχα από το ξεκίνημα μου το 1988, ήταν πρακτικά τα ‘’φιλαράκια’’ μου στο σπίτι και τα πρόσεχα σε υπέρμετρο βαθμό, κάτι το οποίο δεν είναι σύνηθες για ένα μικρό παιδί. Αυτός είναι και ο λόγος που σχεδόν το 90% της παιδικής μου συλλογής, διατηρήθηκε με ευλάβεια έως τώρα. Όσο μεγάλωνα πάντα μπορεί να πετύχαινα κάτι παλιό κάπου στο ebay, σε κάποιο κατάστημα που έκλεινε και να έπαιρνα κάτι, όχι όμως ως συλλογή τότε αλλά απλώς διατηρώντας μια ανάμνηση. Πρακτικά δε σταμάτησα ποτέ να συλλέγω, καθώς τα video games συνεχίζουν να μεγαλώνουν τη συλλογή μου έως τώρα, τα comics, τα vintage toys αλλά και collectibles όπως figures κτλ.
Το 2007 βγαίνοντας από μια κινηματογραφική αίθουσα, στην οποία μόλις είχε δει την πρώτη ταινία Transformers ξύπνησε μέσα του το παιδικό απωθημένο για τα θρυλικά mecha που δεν απέκτησε ποτέ μικρός. «Το σύνθημα για να δυναμώσω την αγάπη μου για το retro collecting δώθηκε το 2007, όταν βγήκα από αίθουσα κινηματογράφου έχοντας παρακολουθήσει την πρώτη ταινία transformers και αμέσως έψαξα στο ebay για παιδικά απωθημένα transformers που δεν έτυχε να πάρω μικρός».
Από το παιδικό δωμάτιο στο YouTube
Το 2018, ο Console Hunter δημιούργησε το ομόνυμο κανάλι στο YouTube. Στόχος; Να μοιραστεί την αγάπη του για τα retro video games με όσους μιλούν την ίδια «γλώσσα».
Σήμερα, το κανάλι είναι κάτι πολύ περισσότερο από παρουσιάσεις παιχνιδιών. Φιλοξενεί room tours συλλεκτών από κάθε γωνιά της Ελλάδας, αφιερώματα σε retro toys, και πολλά άλλα.
«Στην αρχή δεν ήταν εύκολο γιατί το κοινό ήταν περιορισμένο για αυτό που είχα κατά νου, σταδιακά με τα χρόνια όμως ο κόσμος αγκάλιασε τη προσπάθεια μου, μέχρι που έφτασε στο σημείο αργότερα να μου στέλνει ευχαριστήρια mails πως ξεκίνησαν το retro collecting, βασίζοντας το στο πως τους ξύπνησα ευχάριστες αναμνήσεις πχ με το να ξεθάψουν ή να αγοράσουν ξανά ένα Game Boy. Αυτό συμβαίνει ακόμα και τώρα και είναι η μεγαλύτερη ανταπόδοση από το κοινό σε αυτό που κάνω, για εμένα. Το κανάλι επίσης εδώ και τρία χρόνια έχει playlist η οποία απευθύνεται σε retro toys, άλλη μια μεγάλη μου αγάπη μαζί με τα retro video games! Τέλος, δυνατό ‘’χαρτί’’ του καναλιού βάση λεγόμενων των θεατών είναι τα εορταστικά vlogs κατά την περίοδο των Χριστουγέννων, που τα περιμένουν ανυπόμονα κάθε χρονιά και φυσικά τα Room Tours σε συλλέκτες, που εδώ και δύο χρόνια υπάρχει η δυνατότητα επίσκεψης πανελλαδικά και εκτός Αθήνας σε συνεννόηση με τον εκάστοτε συλλέκτη».
Γιατί τα retro games δεν ξεθωριάζουν ποτέ
Τα σύγχρονα video games αναμφίβολα υπερέχουν σε γραφιστικά από εκείνα παλαιότερων δεκαετιών. Γιατί όμως τα retro games εξακολουθούν να έχουν τόσο μεγάλο φανατικό κοινό; Σύμφωνα με τον Console Hunter «τα retro video games παραμένουν διαχρονικά μέσω ενός συστατικού. Της ανάμνησης.
Είναι παιχνίδια με τα οποία μεγαλώσαμε, παιχνίδια που ανυπομονούσαμε να παίξουμε το Σαββατοκύριακο μικροί μαζί με τους παιδικούς μας φίλους, παιχνίδια που τα αγοράζαμε 2-4 φορές το χρόνο με χαρτζιλίκι από συγγενείς η γιορτές!
Ενήλικοι 35-45 ετών που ‘’διψάνε’’ να ξανατερματήσουν το Sonic στο Mega Drive που παίζανε μικροί στον μεγάλο τους ξάδερφο, ή τίτλος που ήταν τότε πολύ ακριβός και παρέμεινε απωθημένο για πάνω από 20-25 έτη και πλέον είδα πως μπορούν μέσω διάφορων πλατφορμών ότι μπορούν να ξανά αποκτήσουν.
Φυσικά πολλά από τα παλιά παιχνίδια, έχουν gameplay που δεν συναντάμε εύκολα σε last gen τίτλους. Επίσης νεότερος κόσμος εμβαθύνει σε αυτά, θέλοντας να βιώσει πως ήταν τα video games πριν 30-25 έτη».
Η ελληνική retro κοινότητα
Μπορεί η Ελλάδα να μην έχει τον πληθυσμό των ΗΠΑ ή της Ιαπωνίας, αλλά η retro gaming κοινότητα της χώρας ολοένα και ανθίζει. «Υπάρχει κοινότητα στην Ελλάδα, η οποία χτίστηκε και αυτή με αργά και σταθερά βήματα. Περισσότερο μέσω ομάδων στο facebook, καθώς τα forums έχουν χάσει πλέον την αίγλη τους. Κατά την διάρκεια της καραντίνας υπήρξε ένα boost αυτής της κοινότητας. Με το εξωτερικό δεν μπορούμε να συγκριθούμε ξεκάθαρα από άποψη πληθυσμού σε σύγκριση με ΗΠΑ, Αγγλία Γερμανία κτλ, αλλά έχουμε αρκετούς δυνατούς συλλέκτες με τρομερές συλλογές, όπως αρκετών ατόμων που έχω παρουσιάσει στο κανάλι όλα αυτά τα χρόνια, που δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από συλλογές του εξωτερικού!».
Η συλλογή του
Ο Console Hunter δεν κυνηγάει μόνο κονσόλες και cartridges, αλλά αναμνήσεις και είναι ένα μωσαϊκό από Transformers μέχρι Lego και από retro κονσόλες μέχρι σπάνια ελληνικά gaming περιοδικά. «Η δική μου συλλογή όπως την αποκαλώ, είναι ‘’balanced’’ και όχι στοχευμένη σε μια συγκεκριμένη κατεύθυνση. Παραμένει δηλαδή στο ύφος της συλλογής μου όπως την είχα και μου άρεσε από μικρός. Δηλαδή αποτελείται από video games/consoles παλιά και σύγχρονα, παιδικά μου παιχνίδια αλλά και πολλά περισσότερα που ήθελα και απέκτησα ως ενήλικος, comics από τέλη δεκαετίας του ‘80 έως και τώρα, τηλεκατευθηνόμενα, action figures πχ Transformers που δεν σταμάτησαν να παράγονται από το 1984, διάφορα collectibles, Lego retro και μη».
Επίσης έχει μια συλλογή, για την οποία δηλώνει πολύ χαρούμενος που κατάφερε να ολοκληρώσει, και είναι η απόκτηση όλων των ελληνικών console gaming περιοδικών που βγήκαν από την αρχή του 1990 έως όταν σταμάτησε και το τελευταίο. «This was hard enough! Τα περισσότερα έχουν αγοραστεί από ebay και κάποια σε λιγότερο βαθμό από καταστήματα vintage ή αγγελίες σε διάφορες πλατφόρμες ανά τα χρόνια», εξηγεί.
Η πιο παλιά κονσόλα που έχει στη συλλογή του είναι το Nintendo Game Boy. «Το 1989 παρ’ όλα αυτά ήρθε η πρώτη κονσόλα στο σπίτι δώρο του Άη Βασίλη, αλλά ήταν ένας κλώνος του Atari Junior 2600 και ως κλώνο δεν την βάζω ως την πρώτη. Game Boy από Λονδίνο λοιπόν, ένα έτος επίσημα πριν έρθει στην Ελλάδα το 1991, διατηρημένο άψογα στην συσκευασία του με όλα τα παρελκόμενα. Η πιο σπάνια μου κονσόλα από άποψη κυκλοφορίας τεμαχίων, είναι το Sega Multi-Mega, με 5.000 τεμάχια στην Ευρώπη.
Ακολουθεί το Atari Jaguar CD (add-on) με λιγότερα από 20.000 τεμάχια παγκοσμίως και τρίτο το NEO GEO CD με 570.000 τεμάχια».
Το top-3 αγαπημένων κονσόλων για εκείνον είναι με χρονολογική σειρά Nintendo Nes, Nintendo GameBoy και Sega MegaDrive. «Η πλάστιγγα γέρνει αμφίρροπα μεταξύ NES και GameBoy, αλλά στην τελική επιλογή…θα επιλέξω GameBoy ως την πρώτη μεγάλη χαρά που έδωσε σε ένα οκτάχρονο παιδάκι τα Χριστούγεννα του 1990».
Παρότι παλιά τα retro παιχνίδια δεν είναι δύσκολο να βρεθούν. «Όλα πλέον βρίσκονται, αν όχι γρήγορα έστω με λίγη υπομονή», υπογραμμίζει. Ενώ στην ερώτηση αν υπάρχουν κάποια παιχνίδια στη λίστα του που θα ήθελε να αποκτήσει για να εμπλουτίσει περισσότερο τη συλλογή του απάντησε πως «πρακτικά υπάρχουν πολλά παιχνίδια που θα ήθελα, αλλά επειδή υπάρχουν και άλλα hobbies και προτεραιότητες και η λίστα τους είναι μεγάλη λόγω κατοχής 75+ κονσολών,το Corpse Killer, η μετέπειτα revamped έκδοση για 32X/ MegaCd, με την τιμή του αυτή τη στιγμή +\- στα 230 ευρώ».
Κεφάλαιο… συντήρηση
Ο Console Hunter δεν είναι απλώς συλλέκτης, αλλά και συντηρητής μιας ολόκληρης εποχής. «Όλες τις “exotic” μου κονσόλες που αποκαλώ έτσι λόγω σπανιότητας, παραμένουν στα κουτιά τους με τις σακούλες τους κτλ. Πιο common κονσόλες υπάρχουν σε έπιπλα ετοιμοπόλεμες π.χ. MegaDrive και MasterSystem στο Sega Zegetron stand και πολλές άλλες σε έπιπλα με συρτάρια ή ντουλάπια μακριά από σκόνη κτλ. Χρησιμοποιώ σακουλάκια σε όλα τα έπιπλα που εν καιρώ απορροφούν την υγρασία, η οποία δεν είναι φίλος τους! Τα παιχνίδια είναι απλά ταξινομημένα σε βιβλιοθήκες».
Η νοσταλγία κοστίζει
Το retro collecting κρύβει πολύ αγάπη από τους συλλέκτες. Άλλωστε η απόκτηση κάποιον κομματιών θέλει αρκετά χρήματα. Οι τιμές σε πολλά retro video games και vintage toys έχουν εκτοξευτεί, φτάνοντας σε επίπεδα απαγορευτικά για πολλούς. «Η συλλογή των retro video games, αλλά και των vintage toys πλέον εδώ και χρόνια είναι ένα πάρα πολύ ακριβό χόμπι, που αν συνεχίσει έτσι θα είναι ανεκτό για λίγους και αυτό το θεωρώ λυπηρό, καθώς δεν θα μπορούν όλοι να αγοράσουν ένα παιχνίδι που είχαν μεν μικροί, αλλά το χάρισαν/έχασαν και αυτό π.χ. μπορεί τώρα να αξίζει μισό μισθό. Είναι αποτρεπτικές πλέον οι τιμές σε αρκετά από αυτά, γιατί η ζήτηση δημιούργησε μεγαλύτερη προσφορά και τιμές που δεν συμβαδίζουν. Από την άλλη, η σπανιότητα ορίζει τις τιμές, όπως και η κατάσταση τους, ειδικά αν μιλάμε για χάρτινα κουτιά, αλλά θεωρώ πως κάποτε θα ξεφουσκώσουν, αλλά τότε ίσως να έχουμε άλλα πράγματα να ασχοληθούμε λόγω ηλικίας (γέλια)».
Η ιερή εμπειρία
To gaming ειδικά στην παιδική ηλικία για τον καθένα είναι μια ιδιαίτερη ανάμνηση μεγαλώνοντας. Για τον Console Hunter το παιχνίδι που του ξυπνάει τις πιο έντονες παιδικές αναμνήσεις είναι το το Jurassic Park για το Game Boy. «Ήταν τόσο μεγάλο το hype τότε για την ταινία, που μαζί με την αγάπη μου για τους δεινόσαυρους αλλά και για τα video games, ήταν η ένωση δύο κόσμων. Ήμουν 11 χρονών τότε και θυμάμαι να τρέμω από συγκίνηση όταν αγόρασα το παιχνίδι από το Μινιόν έναντι 12.900 δραχμών για την ονομαστική μου εορτή. Παρότι είχα το NES, πρακτικά ήθελα να το πάρω για αυτό καθώς θα το έβλεπα έγχρωμο στην τηλεόραση μιας και είναι ακριβώς το ίδιο για το GameBoy, αλλά δεν το βρήκα τότε και εν τέλη δε το μετάνιωσα καθόλου που το έπαιξα ασπρόμαυρο σε μια σταλιά οθόνη».
Από την άλλη αν έπρεπε να διαλέξει ένα retro παιχνίδι για να το παίξει ξανά από την αρχή θα ήταν το Super Mario Bros 3 για το NES. «Άλλο τεράστιο impact στο παιδικό μυαλό. Ήταν η εποχή που ήρθε και έγινε στην Ελλάδα ο Super Mario. Όπου και αν κοίταγες, έβλεπες κάτι σχετικό σε merchandising του. Αναπόφευκτο να μην τον αγαπήσουμε μικρά παιδιά τότε. Γενέθλια 1993 και αυτό λοιπόν ως δώρο και δεν ξεχνιέται ποτέ η πρώτη εμπειρία. The rest is history. Για το συγκεκριμένο μίλησα ανήμερα στα τελευταία μου γενέθλια, εξιστορώντας εκείνη την γλυκιά ανάμνηση. Μπορείτε να «ταξιδέψετε» και εσείς για λίγο μαζί μου στο αντίστοιχο βίντεο που θα βρείτε στο κανάλι μου στο youtube».
Παιχνίδια που ήταν ένα στάδιο – εποχής – μπροστά
Ορισμένα παιχνίδια δεν ήταν απλώς καλά για την εποχή τους. Ήταν τόσο πρωτοποριακά, που έμοιαζαν να έχουν έρθει από το μέλλον. Για τον Console Hunter, ένα τέτοιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το Super Metroid για το Super Nintendo. «Τίτλοι που ήταν ένα βήμα μπροστά και ξεχώρισαν σαφώς υπάρχουν πολλοί. Αρχικά το μυαλό πάει σε ένα επίσης αγαπημένο που έχω από το τότε, το Zelda του Shigeru Miyamoto για το NES που έθεσε πολλά standards για μετέπειτα. Θα πω όμως ένα άλλο για το οποίο είχα γράψει και review του στην retro στήλη του περιοδικού The Grid, το Super Metroid για το Super Nintendo. Ένα επικό παιχνίδι από κάθε άποψη που πήρε τη συνταγή από τους δύο 8-bit προκατόχους του και την ενορχήστρωσε σε μια 16-bit δημιουργία που συζητιέται, παίζεται και θεωρείτε ορόσημο ακόμα και σήμερα…».
Retro VS σύγχρονο gaming
Στη μάχη «παλιού και νέου», ο Console Hunter επιλέγει και τα δυο. Τα retro games και τα σύγχρονα μπορεί να διαφέρουν πολύ μεταξύ τους, αλλά μοιράζονται έναν κοινό παρανομαστή, τη χαρά του παιχνιδιού. «Η διαφορά τους πρακτικά είναι πως είναι δύο παντελώς διαφορετικά είδη με ένα κοινό παρανομαστή. Μη ξεχνάμε πως τα σύγχρονα video games έφτασαν εκεί που είναι βασισμένα και συνεχώς βελτιωμένα από τα παλιά.
Μπορούν να έχουν φανατικό κοινό και τα δύο η και αντίστροφα… Το θέμα είναι να μη συγκρίνουμε τα νέα πως είναι καλύτερα από τα παλιά, αλλά να κρατάμε τα καλύτερα και από τους δύο κόσμους και εν τέλη να μας κάνουνε να ξεχνιόμαστε και να περνάμε καλά μαζί τους. Και τα δύο έχουν να δώσουν, είτε σε παλιότερους είτε σε νεότερους gamers. Εξάλλου είναι ένα κοινό χόμπι, όπως ένας συλλέκτης το ίδιο θα αγαπούσε μια Ferrari F40 με μια Ferrari SF90 Stradale».
