Το κορυφαίο θεατρικό θρίλερ όλων των εποχών επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη, στο Θέατρο της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, στις 9 και 10 Μαΐου 2022. Το έργο είναι βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Susan Hill, “The Woman In Black” σε θεατρική προσαρμογή Stephen Mallatratt. Ο Κωνσταντίνος Ασπιώτης, ο οποίος συμπρωταγωνιστεί στο έργο με τον κύριο Τάσο Χαλκιά, σε μία αποκλειστική συνέντευξη στην εφημερίδα Καρφίτσα, μιλάει για τη θεατρική παράσταση, τον ρόλο του, αλλά και τα μελλοντικά σχέδιά του.
Πότε νιώσατε για πρώτη φορά ότι σας ελκύει η τέχνη; Σε ποια ηλικία ξεκινήσατε την καλλιτεχνική σας πορεία;
Δεν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο χρονικό σημείο όπου σκέφτηκα ότι είμαι καλός σε αυτό και το ακολούθησα. Από μικρός συμμετείχα σε θεατρικές ομάδες, μάλιστα ζωγράφιζα από την ηλικία των 2 ετών. Μου άρεσε να παρακολουθώ παραστάσεις και να διαβάζω. Ήταν κάτι σε εκείνον τον χώρο που με έκανε να νιώθω οικεία και ευχάριστα.
Ποιός ήταν ο πρώτος σας μεγάλος ρόλος;
Κάποια στιγμή, παρακολούθησα μία παράσταση του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, τη «Νόρα» από το «Κουκλόσπιτο» του Ίψεν, η οποία με συγκλόνισε. Από εκεί και πέρα έδωσα εξετάσεις για να μπώ στη σχολή και τα κατάφερα. Θεωρώ ότι μέσα στη σχολή καταλαβαίνεις αν είναι αυτό που όντως σε ενδιαφέρει και επιθυμείς να κάνεις. Μόλις ολοκλήρωσα τις σπουδές μου, έπαιξα και τον πρώτο μου μεγάλο ρόλο, τον Τίλιο Ξεφτίλιο από τα «Μαγικά Μαξιλάρια» της «Ουρανούπολης» του Ευγένιου Τριβιζά.
Πώς προέκυψε ο πρωταγωνιστικός σας ρόλος στην παράσταση «Η γυναίκα με τα μαύρα»;
Με προσέγγισε ο σκηνοθέτης, ο Νικορέστης Χανιωτάκης, το 2016, ώστε να πραγματοποιηθεί αυτή η παράσταση για πρώτη φορά το 2017. Στο πρώτο ανέβασμα της, το 2017, στο Θέατρο Κάτια Δανδουλάκη έγινε για μία σεζόν δευτερότριτα σε παραγωγή του κύριου Τάγαρη. Έπειτα, την ανεβάσαμε με τον κύριο Χαλκιά, αλλά δυστυχώς μας σταμάτησε ο κορονοϊός, ώσπου ξανανέβηκε φέτος το χειμώνα και τώρα το παίζουμε και στη Θεσσαλονίκη.
Τι θα δει ένας θεατής ερχόμενος στην παράστασή σας;
Το θεατρικό έργο είναι μία διασκευή. Υπάρχει μία διασκευή για θέατρο που είναι τελείως διαφορετική από εκείνη που αφορά την ταινία. Στο θέατρο, και αυτό είναι το μαγικό που θα βιώσει ο θεατής και που το κάνει μία φανταστική εμπειρία, είναι ότι στη σκηνοθεσία και στο πώς είναι γραμμένο το έργο χρησιμοποιούνται τα απλά υλικά του θεάτρου, ώστε να δημιουργηθεί η μαγεία. Για παράδειγμα, ένα απλό μπαούλο, μπορεί να μεταμορφωθεί σε άμαξα, με τη βοήθεια λίγο ιδιαίτερου φωτισμού, λίγου καπνού και της υποκριτικής μας. Αυτό είναι που λέμε θέατρο. Ο θεατής, δηλαδή, θα παρακολουθήσει το πώς γίνεται μια θεατρική παράσταση. Συγκεκριμένα όσον αφορά την υπόθεση, ο συμβολαιογράφος Άρθουρ Κιπς ταξιδεύει από το βικτωριανό Λονδίνο, σε μια απομονωμένη εξοχική έπαυλη για να τακτοποιήσει μια υπόθεση κληρονομιάς. Η ζωή του, όμως, θα αλλάξει απροσδόκητα, όταν το σπίτι αρχίζει να του αποκαλύπτει τα σκοτεινά μυστικά του και την μυστηριώδη παρουσία μιας γυναικείας φιγούρας, ντυμένης στα μαύρα, της οποίας η κάθε εμφάνιση σημαίνει θάνατο. Στο έργο, ο Τάσος Χαλκιάς είναι ο Άρθουρ, ο οποίος σε μεγάλη πια ηλικία έρχεται σε εμένα, έναν ειδικό στο θέατρο, ώστε να τον βοηθήσω να αφηγηθεί την ιστορία του, μέσω μιας θεατρικής παράστασης, στην οποία εγώ θα υποδυθώ εκείνον σε νεαρή ηλικία. Αυτός από την άλλη, θα υποδυθεί όλους τους άλλους ρόλους της δικής του ιστορίας.
Ποια είναι τα συναισθήματα ή τα μηνύματα που επιχειρείτε να περάσετε στο κοινό;
Αρχικά, προσπαθούμε να μεταδώσουμε τα συναισθήματα του νεαρού Κιπς, καθώς διανύει εκείνη την σκοτεινή περίοδο της ζωής του και έπειτα τα αντίστοιχα συναισθήματα του ηλικιωμένου πλέον άντρα, μόλις κατορθώσει να ξαναζήσει εκείνη την εποχή μέσω της παράστασης. Αυτό που βλέπουμε είναι πως ένας ορθολογιστής που βασίζεται στην πραγματικότητα μπορεί να μπλέξει σε μία εξωπραγματική θα λέγαμε εμπειρία, με αποτέλεσμα να αμφιβάλλει τελικά για όσα θεωρούσε δεδομένα.
Έχετε κάποια μελλοντικά σχέδια;
Το καλοκαίρι θα επισκεφτούμε τη Θεσσαλονίκη, καθώς και άλλα μέρη της περιφέρειας, όπως και την Αθήνα, με το “Ματωμένο Γάμο” του Γκαρθία Λόρκα, σε σκηνοθεσία Νικορέστη Χανιωτάκη και μουσική Αλκίνοου Ιωαννίδη. Εγώ θα υποδυθώ τον γαμπρό.
