Μυθικές στιγμές ζει το Σαν Μαρίνο, το οποίο πλέει σε πελάγη ποδοσφαιρικής ευτυχίας.
Μετρούσε 102 εκτός έδρας, επίσημα ή φιλικά παιχνίδια – από τότε που συστάθηκε ομάδα ποδοσφαίρου που δεν κατάφερε να βρει κάποια νίκη, μετρώντας μονάχα τέσσερα θετικά αποτελέσματα (4 ισοπαλίες).
Το Σαν Μαρίνο όμως έζησε το απόλυτο όνειρο στο φετινό Nations League. Μετά την νίκη απέναντι στο Λιχτενστάιν εντός έδρας και την ισοπαλία (1-1) με το Γιβραλτάρ, στις 18/11 πανηγύρισε και δεύτερη νίκη, πάλι απέναντι στο Πριγκιπάτο με 3-1, «σπάζοντας» κάθε ρεκόρ.
Αρχικά η ομάδα φέτος κατάφερε να πετύχει 7 γκολ, νούμερο ρεκόρ καθώς τα προηγούμενα χρόνια ο μέγιστος αριθμός έφτανε τα τρία τέρματα. Επίσης κατάφερε να πάρει 2 νίκες, μία νίκη περισσότερη από το διάστημα μεταξύ του 1986 έως το 2023 που είχε κερδίσει μόνο μία φορά.
Κάπως έτσι, το Σαν Μαρίνο με επτά βαθμούς τερμάτισε πρώτο στον όμιλό του και ανέβηκε στη League C του Nations League.
Για την ιστορία, τα γκολ της αξέχαστης χθεσινής βραδιάς, τα πέτυχαν οι Λαζάρι, Νάνι και Γκολινούτσι.
«Κοιμηθήκαμε ελάχιστα, ήταν κάτι μοναδικό»
Ένας από τους ποδοσφαιριστές που έζησε την ονειρική βραδία στο «Rheinpark Stadium» ήταν ο Πιέτρο Αμίτσι. Ο 20χρονος τερματοφύλακας μίλησε στην «Κ» για την ιστορική βραδιά του Σαν Μαρινό, καθώς και τους πανηγυρισμούς που επικράτησαν αμέσως μετά την λήξη της αναμέτρησης.
«Ήταν κάτι υπέροχο. Μόλις επιστρέψαμε στον Άγιο Μαρίνο, πολλοί άνθρωποι μας περίμεναν για να γιορτάσουμε την επιτυχία μαζί μας.
Οργάνωσαν τα πάντα την ίδια μέρα και αυτό καθιστά σαφές πόσο νοιαζόταν όλος ο Άγιος Μαρίνος για αυτό το αποτέλεσμα.
Μιλώντας πριν από το παιχνίδι, όλα πήγαν τα ίδια με τα προηγούμενα παιχνίδια. Στο γήπεδο δείξαμε αμέσως ότι είμαστε καλύτεροι από τους αντιπάλους μας, δημιουργώντας πολλές ευκαιρίες για σκοράρισμα. Αν και δεχτήκαμε γκολ, μπορέσαμε να αντιδράσουμε και μάλιστα να σκοράρουμε 3, σπάζοντας πολλά ρεκόρ για την εθνική μας ομάδα.
Μετά το παιχνίδι γιορτάσαμε πρώτα με τους φιλάθλους στο γήπεδο, μετά με όλο το προσωπικό στα αποδυτήρια και στο ξενοδοχείο.
Κοιμηθήκαμε ελάχιστα, σχεδόν καθόλου, ήταν κάτι μοναδικό, μια μόνιμη ανάμνηση τόσο σε μένα όσο και στην ιστορία όλων στον Άγιο Μαρίνο».
