Το πρώτο lockdown του κορονοϊού το 2020 είχε βρει την Ταμίλα Κουλίεβα στη Θεσσαλονίκη. Έπαιζε στην παράσταση «Έγκλημα στο Orient Express» και είχε αναγκαστεί, όπως και όλοι οι ηθοποιοί, να κατεβεί από τις θεατρικές σκηνές.
Τότε η Ταμίλα έβαλε μια άνω τελεία με το κοινό της Θεσσαλονίκης και είχε υποσχεθεί ότι θα επιστρέψει. Αν και χρειάστηκε να περάσουν λίγα χρόνια, η ηθοποιός κράτησε την υπόσχεση της και επιστρέφει ξανά με την παράσταση «Da». Ένα αυτοβιογραφικό έργο του συγγραφέα Hugh Leonard που διαδραματίζεται το 1968 στην Ιρλανδία και διεισδύει στη ζωή ενός εκπατρισμένου στο Λονδίνο συγγραφέα, που είναι παιδί υιοθετημένο και μετά τον θάνατο του πατέρα του, επιστρέφει στον τόπο του.
Η Ταμίλα Κουλίεβα είναι στον ρόλο της μητέρας. «Χαίρομαι που συνεργάζομαι ξανά με τον Γρηγόρη Βαλτινό», σημειώνει σε συνέντευξη της στην Karfitsa και προσθέτει για τον ρόλο της ότι «ακροβατεί ανάμεσα σε κωμικά και δραματικά στοιχεία. Έχει ένα εύρος συναισθημάτων. Κάθε σκηνή της παράστασης έχει μια διαδρομή με υποκριτικό ενδιαφέρον. Μέσω του ρόλου μου βλέπουμε πώς χτίζεται η σχέση με τους γονείς, τι σημαίνει για αυτή τη γυναίκα να μεγαλώνει ένα παιδί, με ποιον τρόπο και έχει μια συγκινητική ιστορία. Από την άλλη, το ίδιο το θέμα της παράστασης, που αφορά την σχέση ενός παιδιού με τους γονείς του, αγγίζει κάθε άνθρωπο».
Πρόσωπα που καθορίζουν
Μιλώντας για καθοριστικά πρόσωπα στις ζωές των ανθρώπων η ίδια αναφέρει ότι για εκείνην είναι οι γονείς της. «Και οι δυο μου γονείς ήταν πολύ δυναμικές προσωπικότητες και παράλληλα διαφορετικές, ο καθένας με τον τρόπο του. Με έμαθαν διαφορετικά πράγματα, τα οποία μου ήταν πολύ χρήσιμα και πολύτιμα στη ζωή μου και πορεύομαι με αυτά». Πιστεύω ότι ο γονιός αυτό που πρέπει να δώσει στα παιδιά του είναι αγάπη και παιδεία. Όλα τα υπόλοιπα είναι το dna…».
Στο έργο «Da» βλέπουμε πως η καλοσύνη και η αγάπη φωτίζουν τα μαύρα σημεία του ανθρώπινου ψυχισμού. Ρωτήσαμε την Ταμίλα Κουλίεβα αν πιστεύει ότι στην εποχή μας υπάρχει έλλειμμα τόσο από αγάπη όσο και από καλοσύνη. Η ίδια απάντησε «ότι η αγάπη και η καλοσύνη είναι ανεξάντλητα. Σε αυτά βρίσκεται η εξέλιξη της ανθρωπότητας μας. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει έλλειψη. Πάντα θα υπάρχουν. Απλώς τώρα επειδή έχουμε την δυνατότητα πιο γρήγορης ενημέρωσης μαθαίνουμε πολλά αρνητικά και απάνθρωπα γεγονότα».
Η ηθοποιός ενσαρκώνει μια μητέρα στην παράσταση «Da», όμως είναι μητέρα και στη ζωή της. «Ο ρόλος της μητέρας αλλάζει τον τρόπο που βλέπει μια γυναίκα τη ζωή. Ουσιαστικά μεταφέρεται το κέντρο της σε έναν άλλον άνθρωπο, στο παιδί της. Οπότε όλες οι έγνοιες σχετίζονται με το παιδί. Σε πολλά πράγματα πιστεύω είναι καθοριστικό για μια γυναίκα να κάνει ένα παιδί, γιατί σε προσδιορίζει σε πολλά. Βοηθάει ακόμη και το να έχει την αίσθηση της ηλικίας της, αλλιώς χάνεται στον χρόνο».
Η νέα γενιά
Ως άνθρωπος η Ταμίλα Κουλίεβα έχει μεγάλη πιστή στη νέα γενιά και πως αυτή μπορεί να αλλάξει πολλά πράγματα στην κοινωνία μας. «Πιστεύω πάρα πολύ στη νέα γενιά. Θεωρώ ότι έχουν το κουράγιο, την όρεξη, την δυνατότητα, την εξυπνάδα να αλλάξουν τα πράγματα. Το βλέπω από τον γιο μου που είναι 33 ετών. Η νέα γενιά είναι πιο συνειδητοποιημένη από τις παλαιότερες, όπως για παράδειγμα ένα μεγάλο ποσοστό των νέων είναι πιο ευαισθητοποιημένοι για τα περιβαλλοντικά ζητήματα». Για αυτό προσπαθεί πάντα να συνεργάζεται με νέους, όπως στην παράσταση που σκηνοθετεί και ανεβαίνει στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, στην Αθήνα, «Ο Σεργκέι είναι και πολύ βλάκας», τα τραγούδια που ακούγονται είναι του ΛΕΞ.
Η ζωή και το θέατρο
Η περίοδος που διανύει η Ταμίλα είναι μια φάση αναστοχασμού. Θέλει να καταλάβει τι θα επιθυμούσε να ερμηνεύσει και ποιους ρόλους να προσεγγίσει, τα έργα που την αγγίζουν σαν θεματική. «Κάθε χρόνος που περνάει αυτό αλλάζει μέσα μου. Άλλα θέλω είχε πριν πέντε χρόνια, άλλα πριν δέκα», τονίζει. Σε αυτό που είναι όμως σταθερή είναι ότι για εκείνην προτεραιότητα της είναι η ζωή της. «Τη θεατρική μου ύπαρξη δεν θα την έβαζαν στην κορυφή. Για εμένα προτεραιότητα μου είναι η ίδια μου η ζωή. Τι θέλω να κάνω, ποιους στόχους να βάλω. Τι με ευχαριστεί. Σε τι βρίσκω ενδιαφέρον. Εγώ ζω τη ζωή μου. Δεν είναι η ζωή μου το θέατρο, αλλά ένα κομμάτι της ζωής μου. Είναι ένα επάγγελμα που αγαπώ πάρα πολύ, για αυτό το διάλεξα. Με κάνει συνεχώς να εξελίσσομαι, να γίνομαι καλύτερη, αλλά από εκεί και πέρα η ζωή μου είναι πολλά πράγματα, όχι μόνο το θέατρο».
*«Da», στο θέατρο Αριστοτέλειον, από τις 2 Φεβρουαρίου
