του Νίκου Καραμανλή
Το «Π» εδώ και καιρό είχε προειδοποιήσει πως η τακτική των καθυστερήσεων που παίζει η κυβέρνηση είναι… βούτυρο στο ψωμί του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών κάθε άλλο παρά έχει εγκαταλείψει την ιδέα ενός Grexit, γι’ αυτό και δεν ξένισε κανέναν το γεγονός ότι επανέφερε το ζήτημα με τον πλέον εκκωφαντικό τρόπο. Για τους δικούς τους (μικροπολιτικούς και επικοινωνιακούς) λόγους, στο Μέγαρο Μαξίμου εκτιμούν ότι με κάποιον μαγικό τρόπο θα αρθεί το αδιέξοδο, θα δοθεί λύση, η κυβέρνηση δεν θα πάρει δύσκολες αποφάσεις και θα συνεχιστεί η πορεία της Ελλάδας στην Ευρωζώνη. Αδυνατούν ή δεν θέλουν να δουν πως, όσο καθυστερεί η συμφωνία, τόσο η χώρα (οικονομικά και κοινωνικά) θα βυθίζεται.
Είναι προφανές πως η τακτική του Αλέξη Τσίπρα και του οικονομικού επιτελείου έχει προκαλέσει στρατηγικό αδιέξοδο. Η πίστη για απεμπλοκή από τα μνημόνια έχει δώσει τη θέση της στην αβεβαιότητα για την παραμονή στη ζώνη του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος και στη βεβαιότητα πως είτε θα έρθει ένα νέο σκληρό Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα είτε θα υπογραφεί ένα τέταρτο μνημόνιο. Από την αρχή φαινόταν ότι οι δανειστές έχουν σχηματίσει ένα αρραγές μέτωπο και δεν έχουν πρόβλημα να περιμένουν πότε η κυβέρνηση θα καταλάβει ότι δεν υπάρχει «πολιτική διαπραγμάτευση», παρά μόνοι αριθμοί. Δυστυχώς, η Ελλάδα για μία ακόμη φορά σύρεται σε μια διαδικασία ικεσίας απέναντι στους –κατ’ επίφαση– εταίρους, λόγω της απουσίας στρατηγικού σχεδιασμού και ιδεοληψιών αυτών που χειρίζονται τις διαπραγματεύσεις.
Αυτήν τη διαδικασία δείχνουν να την απολαμβάνουν οι δανειστές, αγνοώντας επιδεικτικά ότι κάθε ένα ευρώ επιπλέον λιτότητας αποσαθρώνει ακόμη περισσότερο την οικονομική και κοινωνική συνοχή της πατρίδας μας. Πολύ σωστά στην πρόσφατη παρέμβασή του ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος είχε επισημάνει την ανάγκη «η σημερινή αδιέξοδη πολιτική να αντικατασταθεί με μια οικονομική πολιτική η οποία θα συνδυάζει αρμονικά την πάταξη των ελλειμμάτων και της σπατάλης καθώς και της κρίσης χρέους με την επίτευξη βιώσιμης ανάπτυξης». Γιατί, κακά τα ψέματα, μπορεί η κυβέρνηση να έχει κάνει τα μύρια όσα λάθη, η λήψη όμως προληπτικών μέτρων σε έναν λαό που έχει πληρώσει και με το παραπάνω τα χρόνια της επίπλαστης ευημερίας που έζησε δεν συνάδει με τα ευρωπαϊκά ιδεώδη.
Εδώ που φτάσαμε, δυστυχώς, είτε γίνουν εκλογές είτε όχι, το μάρμαρο θα το πληρώσουν και πάλι οι ίδιες κοινωνικές ομάδες! Οι συνταξιούχοι που δεν έχουν κανένα μέσο αντίστασης απέναντι στην υφαρπαγή του υστερήματός τους (βλ. «κόφτης»), οι χαμηλόμισθοι που η επικείμενη μείωση του αφορολόγητου ορίου θα τους καταβαραθρώσει, οι άνεργοι οι οποίοι δεν θα έχουν καμία τύχη να βρουν δουλειά (στον ιδιωτικό τομέα) και οι όποιοι έχουν απομείνει να επενδύουν σε αυτήν τη ρημαγμένη οικονομία. Οι ασυντόνιστες κινήσεις, η έλλειψη σχεδίου και οι εμμονές κοστίζουν…