της Κατερίνας Μάρκου*
Παρακολουθούμε την κυβέρνηση να επιβάλει μια πραγματική φοροκαταιγίδα με τρόπο – ας μου επιτραπεί να πω – παιδαριώδη και ασυνάρτητο. «Οι Έλληνες πίνουν πολύ καφέ. Ας τον φορολογήσουμε» – αυτό αναδεικνύεται ως το κυρίαρχο σκεπτικό πίσω από τα έκτακτα μέτρα του νέου πολυνομοσχεδίου. Φόροι παντού, λοιπόν. Στην μπύρα, στα τσιγάρα, στα αναψυκτικά, στους χυμούς, στα ηλεκτρονικά τσιγάρα, στο πετρέλαιο θέρμανσης, στη βενζίνη, στη συνδρομητική τηλεόραση και, φυσικά, στο internet. Διότι, ας μην παίζουμε με τις λέξεις, περί αυτού πρόκειται όταν μιλάμε για φορολογία στη σταθερή τηλεφωνία. Αυξήσεις και στους έμμεσους φόρους, που πλήττουν πρώτα και κύρια τις λαϊκές οικογένειες και τα χαμηλά εισοδήματα. Φορολογία και στον τουρισμό, στα ενοικιαζόμενα δωμάτια, έναν από τους λίγους τομείς όπου η χώρα μας έχει ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα. Εισάγεται, δε, η έκτη  κατά σειρά αύξηση του ΦΠΑ από το 2009 μέχρι και σήμερα, από το 23% στο 24%. Θέλω να επιμείνω λίγο στη φοροεπιδρομή στα φυσικά πρόσωπα και στους μικρομεσαίους. Τίτλοι τέλους για τη μικρομεσαία επιχειρηματικότητα. Οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ θέλουν σοβαρό καπιταλισμό των πολυεθνικών, όχι μικροζυθοποιούς κι άλλα τέτοια. Με τους μεγάλους η διαπραγμάτευση έχει περιεχόμενο, ξέρουμε όλοι τι είδους. Ξέρουμε όλοι το πώς οικοδομούνται έτσι τα καθεστώτα.Την ίδια στιγμή που οι πολίτες και ο ιδιωτικός τομέας, οι επιχειρήσεις, καλούνται να σηκώσουν το βάρος ενός ακόμα σκληρού προγράμματος, το υδροκέφαλο κράτος «διογκώνεται» κι άλλο. Νέες Γενικές Γραμματείες, νέες στρατιές μετακλητών υπαλλήλων για τις γνωστές πια τακτοποιήσεις στελεχών που έχουν “πονέσει” για το κόμμα. Μόνο η Γενική Γραμματεία Ψηφιακής Πολιτικής, με 52 υπαλλήλους, θα στοιχίσει 1,6 εκ. ευρώ. Την ίδια στιγμή, βιώνουμε μια πρωτοφανή απαξίωση του Ελληνικού Κοινοβουλίου και τον ευτελισμό των κοινοβουλευτικών διαδικασιών. Στα χρόνια των Μνημονίων, η Βουλή, πράγματι, έχει λειτουργήσει πολλές φορές στα όρια του Κανονισμού. Πρώτη, όμως, φορά κληθήκαμε να επεξεργαστούμε ένα νομοσχέδιο 7.000 σελίδων, το οποίο κατατέθηκε λίγο πριν τα μεσάνυχτα, μέσα σε 11 ώρες. Και μάλιστα, με την απουσία ολόκληρων, κρίσιμων παραρτημάτων, τα οποία ο αρμόδιος υπουργός επιχείρησε να φέρει ως…νομοτεχνικές βελτιώσεις. Φυσικά, η απαξίωση αυτή ολοκληρώνεται με τον περίφημο «κόφτη» ο οποίος θα λειτουργεί ερήμην των εκλεγμένων βουλευτών, υπό τον έλεγχο του υπουργού Οικονομικών. Να θυμίσω ότι η διαδικασία ψήφισης του Προϋπολογισμού – που θα τροποποιείται κάθε φορά που δεν βγαίνουν «τα νούμερα» – αποτελεί ίσως την κρισιμότερη αρμοδιότητα της Βουλής, με χαρακτήρα ψήφου εμπιστοσύνης. Όταν προειδοποιούσα ήδη από τον Ιανουάριο του 2015 ότι ο λογαριασμός της ανεκδιήγητης διαπραγμάτευσης αυτού του φαιδρού τύπου που ακκιζόταν στα διεθνή φόρα ως Υπουργός Οικονομικών θα πέσει βαρύς στις πλάτες του κόσμου, και σύντομα, ήρθα αντιμέτωπη με ύβρεις. Δυστυχώς, ο λογαριασμός του 1,8 δις ευρώ ήρθε και φέρει την υπογραφή της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Χωρίς σχέδιο, χωρίς καμία μεταρρυθμιστική προσπάθεια, είναι βέβαιο πως θα οδηγήσει την ελληνική οικονομία σε μία μόνιμη λιτότητα, στραγγαλίζοντας την πραγματική οικονομία αλλά και κάθε προοπτική ανάπτυξης για τον ιδιωτικό τομέα. Η συγκυβέρνηση πατά πάνω στον μυθριδατισμό. Πάνω στην εξάντληση των πολιτών από την ανεπάρκεια του πολιτικού συστήματος, από τα μέτρα, από την κρίση, από την κατάσταση που δε λέει να βελτιωθεί από το ότι δεν ξέρει το τι να πιστέψει. Ας μην “αυταπατάται”, όμως. Ο λογαριασμός έρχεται για όλους στο τέλος.
*Η κ. Μάρκου είναι βουλευτής Β’ Θεσσαλονίκης με το Ποτάμι