του Πάρη Τσογκαρλίδη*
Θεσσαλονίκη του μνημονιακού έτους 2016 και η ώρα της ΔΕΘ έφτασε. Τι ανακούφιση! Θα ακούσουμε πολλά, θα δούμε φέτος πολλούς μουσικούς καλλιτέχνες, θα ανεβούμε στο μετρό που έρχεται Θεσσαλονίκη, θα μάθουμε ότι θα πληρώσουμε λιγότερο ΕΝΦΙΑ, θα μεταρρυθμιστούμε και θα αναπτυχθούμε δίκαια. Όσον αφορά βέβαια τον πραγματικό σκοπό της έκθεσης, είμαι σίγουρος ότι τα στατιστικά στοιχεία θα δείξουν αύξηση της επισκεψιμότητας και μεγάλη συμμετοχή.
Ο φθινοπωρινός εθισμός με τη ΔΕΘ που κρατάει πολλά χρόνια συνεχίζει να αποτελεί ένα σημαντικό αλλά συνάμα αναχρονιστικό πολιτικό γεγονός για την πόλη. Στα χρόνια που πέρασαν ακούστηκαν πολλά. Θυμίζω μόνο την αυτονόητη, λόγω εμπειρίας άλλων Ευρωπαϊκών πόλεων, μεταφορά της ΔΕΘ εκτός του κέντρου της πόλης και τη μετατροπή του χώρου σε μητροπολιτικό πάρκο. Στην σημερινή μνημονιακή συγκυρία, πού λεφτά για τέτοιες σκέψεις. Σίγουρα όμως θα μιλήσουμε οι φορείς της πόλης σχετικά και με αυτή την πρόταση και μετά θα επανέλθουμε στην μίζερη πραγματικότητα της εγκλωβισμένης πόλης μας σε μη αναπτυξιακή πορεία. Τα φώτα θα σβήσουν και μαζί τους θα πέσουμε σε βαθύ ύπνο με το ξυπνητήρι να χτυπά τον επόμενο Σεπτέμβρη.
Είναι αλήθεια αυτό που αξίζει η πόλη μας; Χιλιοειπωμένη ερώτηση με σαφή αρνητική απάντηση. Όσο και να αντιστεκόμαστε για λόγους πολιτικού προσεταιρισμού και διοικητικής διάσπασης για λίγα τοπικά και μη οφέλη, το μέλλον της όμορφης πόλης μας ανήκει στην μητροπολιτική ενοποίηση και στην μεγάλη ιδέα που πρέπει να αποπνέει όλους όσους ασχολούμαστε με τα κοινά της. Δεν υπάρχει περιθώριο για μονομερείς δημοτικές ενέργειες που αφήνουν από έξω την μεγαλύτερη εικόνα. Δεν νοείται να εκπονούνται εκατοντάδες αποσπασματικές μελέτες για κάθε πολιτικό επικοινωνιακό πυροτέχνημα. Δεν υπάρχει πραγματικό σχέδιο βιώσιμης αστικής κινητικότητας που να στηρίζεται μόνο σε επιμέρους ενέργειες ανά Δήμο. Και τέλος δεν υπάρχει υγιής και αειφόρος ανάπτυξη χωρίς χωροταξικό σχεδιασμό και ρυθμιστικό σχέδιο. Δεν τολμώ να σκεφτώ τι θα συμβεί σε μερικές δεκάδες χρόνια όταν οι γερασμένες οικοδομές της πόλης θα χρειάζεται να ανοικοδομηθούν.
Ο χρόνος τρέχει και αφήνει πίσω του ρημαγμένες μεγαλόπνοες ιδέες όπως η υποθαλάσσια αρτηρία και αφηγήματα που θα μνημονεύουμε νοερά γηράσκοντας στα καφενεία ή στα παγκάκια στην βόλτα μας στην νέα παραλία. Οι δε πόροι που δαπανούνται σε μελέτες που χρειάζονται επικαιροποίηση ή επανασχεδιασμό λείπουν αισθητά από την πόλη μας.
Η πόλη αυτή μπορεί. Έχει ιστορία, έχει πολιτισμό, έχει ομορφιά. Έχει πολίτες με θέληση και όραμα. Η μόνη διέξοδος στην αλλαγή είναι να απαιτήσουμε συνειδητά και με στοχευμένη και διαρκή πολιτική δράση το μέλλον που μας αξίζει. Η συμμετοχή στα κοινά αυτών που όχι μόνο θέλουν αλλά και μπορούν να συνδράμουν σε μία νέα πορεία είναι η μόνη διέξοδος. Και τότε η ΔΕΘ δε θα είναι τόπος συνεύρεσης των δυσαρεστούντων και των εφήμερων διακηρύξεων αλλά τόπος και χρόνος βιώσιμης επιχειρηματικής εξέλιξης.
*Ο κ. Τσογκαρλίδης είναι δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Πυλαίας Χορτιάτη-Επενδυτικός Σύμβουλος