Της Χρύσας Καρακάνα *

Το πότε φτάνει το τέλος εντός σταδίου ή μιας κατάστασης  στη ζωή μας πολλές φορές δε το ξέρουμε ή δε θέλουμε να το αποδεχθούμε . Το να παραμένουμε σε μια κατάσταση να μην κλείνουμε κύκλους, να μην αλλάζουμε σελίδα να μην αφήνουμε τις στιγμές του παρελθόντος να περάσουν και να μένουμε εμμονικά κολλημένοι δείχνει την άρνησης της αποδοχής του τέλους.

Χάνουμε κάποια πράγματα στη ζωή μας όπως μια δουλειά, μια σχέση, μια  φιλία ακόμα και μια αλλαγή περιβάλλοντος με αποτέλεσμα όλα αυτά να μας οδηγούν σε πολλά ερωτήματα .

Για καιρό μένουμε με την απορία γιατί μας συνέβη κάτι τόσος επίπονο και πολλές φορές δε θέλουμε να κάνουμε ούτε ένα  βήμα μπροστά εφόσον πρώτα δε κατανοήσουμε τις αιτίες που οδήγησαν σε μια τέτοια κατάσταση.

Μήπως τελικά δεν ήταν τόσο σημαντικό . Μήπως ο κύκλος κάθε κατάστασης  έπρεπε να κλείσει γιατί τόσα μπορούσε να μας δώσει, τόσα μπορούσαμε να κατανοήσουμε. Μήπως οι καταστάσεις που ζούσαμε με τόσα έντονα συναισθήματα απλά τελείωσαν να μας δείχνουν ευχαρίστηση και τις κρατάμε από συνήθεια και από φόβο της απώλειας. Πολλά ερωτηματικά μα πάνω από όλα ένα βασικό συμπέρασμα ό,τι  τελειώνει απλά τελειώνει .

Έτσι το μόνο που οφείλουμε να συζητήσουμε με τον εαυτό μας είναι η συνειδητοποίηση πως το τέλος ήρθε και αυτός  ο κύκλος μας έδωσε πολλά.

Εξετάζουμε τα θετικά που μας έδωσε  και τα έχουμε σαν στήριγμα στη ζωή μας και τα αρνητικά αυτού του κύκλου που τα παίρνουμε και τα χρησιμοποιούμε σαν πανοπλία στη ζωή μας και ιδιαίτερα στους επόμενους κύκλους που θα ανοίξουμε στο μέλλον είτε σε μια καινούργια δουλειά , είτε στη δημιουργία μιας καινούργιας φιλίας  ή μιας νέας σχέσης.

Οι κύκλοι της ζωής μας κλείνουν για να μας μάθουν πως στη ζωή μας για να προχωρήσουμε πολλές φορές ίσως χρειαστεί να κλείνουμε πόρτες στη ζωή μας και να μην μας κρατά πίσω το παρελθόν αλλά να μαθαίνουμε από αυτό και να γινόμαστε καλύτεροι και πιο δημιουργικοί με εμάς τους ίδιους. Οι κύκλοι μας δίνουν μαθήματα πως να ζούμε όμορφα με τον εαυτό μας.

Η Χρύσα Καρακάνα είναι ψυχολόγος