, Παρασκευή
29 Μαρτίου 2024

search icon search icon

Άσυλο σημαίνει καταφύγιο… ανθρώπων και ιδεών

eleana-ioannidou
της Ελεάννας Ιωαννίδου*
Στη δυτική Θεσσαλονίκη, είδαμε πρόσφατα «αγανακτισμένους κατοίκους» να αντιδρούν ενάντια στη δημιουργία χώρου φιλοξενίας προσφύγων προς μετεγκατάσταση σε πρώην στρατόπεδο κοντά στη Σίνδο. Η περιοχή τους, περιβαλλοντικά, μορφωτικά και κοινωνικά υποβαθμισμένη, παρείχε τις ιδανικές συνθήκες για τη δημιουργία πυρήνων ακροδεξιάς σκέψης σε μερίδα των παλιών κατοίκων, την οποία ενστερνίστηκαν γρήγορα αρκετοί νεότεροι, με στόχο την ενσωμάτωσή τους στην ευρύτερη τοπική κοινωνία. Έτσι, οι νηφάλιες φωνές πνίγονται ανάμεσα στις κραυγές και το σύνθημα που φαίνεται να επικρατεί είναι το «έξω οι ξένοι», ενώ οι δήμαρχοι που πρωτοστατούν στις διαμαρτυρίες αλληλοτροφοδοτούνται με αυτές ακριβώς τις φοβικές τάσεις της τοπικής κοινωνίας τους.
Η ακροδεξιά έχει μια καλά οργανωμένη στρατηγική, για να εξαπλώνει το δηλητήριό της. Ένα από τα εργαλεία της είναι οι εκστρατείες κατά των χώρων φιλοξενίας μεταναστών/προσφύγων. Στις αρχές της δεκαετίας του ’90, η Γερμανία είχε συγκλονιστεί από το κύμα επιθέσεων σε τέτοιους χώρους από νεοναζί, όπου κυριολεκτικά έκαιγαν ζωντανές οικογένειες ολόκληρες. Οι Έλληνες νεοναζί ακολουθούν το ίδιο σχέδιο, με στόχο να κεφαλαιοποιήσουν πολιτικά την αντίδραση που προκαλεί η άγνοια, ο φόβος ή η μισαλλοδοξία τμήματος της κοινωνίας μπροστά σε τέτοιες πρωτόγνωρες καταστάσεις. Σαν να το περίμεναν από καιρό, τους είδαμε, μάλιστα, να μεταφέρουν «ακτιβιστές» και άφθονο μίσος, δίπλα στους ντόπιους που η έλλειψη ενημέρωσης για το τι θα γίνει στη γειτονιά τους, τους έχει κάνει εύκολα θύματα του φόβου.
Το μόνο «επιχείρημα» όσων αντιδρούν στη μετατροπή του πρώην στρατοπέδου, το οποίο δεν ανήκει στη γνήσια νεοναζιστική ατζέντα, είναι πως η συσσώρευση πολλών ανθρώπων σε υποχρεωτικά κοινοβιακή διαβίωση μπορεί να δημιουργήσει συνθήκες γκέτο, ιδίως αν, λόγω της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας, η παραμονή τους εκεί παραταθεί πέραν του «επίσημου» ορίου. Δυστυχώς, η μέχρι σήμερα εμπειρία από το ελληνικό κράτος (βλ. Αμυγδαλέζα) μάλλον εντείνει παρά διασκεδάζει αυτούς τους φόβους. Εδώ ακριβώς έρχεται η ευθύνη της κοινωνίας, τοπικής, αλλά και ευρύτερης: ταυτόχρονα με τη διαφωνία μας με τις ευρωπαϊκές πολιτικές για την υποδοχή και τη φιλοξενία των προσφύγων, είναι στο χέρι μας να φροντίσουμε οι πρόσφυγες να φιλοξενηθούν με αξιοπρέπεια, τα παιδιά τους να παίζουν και να μαθαίνουν μαζί με τα δικά μας και ο χώρος να λειτουργήσει πραγματικά ανοιχτός. Ας μην αφήσουμε όσους επενδύουν στο φόβο και το μίσος να κερδίσουν έδαφος στην κοινωνία. Κλειδί για την κοινωνική ειρήνη, που τόσο αποζητά η τοπική κοινωνία, είναι να αγκαλιάσουμε και να μη φοβηθούμε.
Υ.Γ. Άσυλο σημαίνει καταφύγιο στους κυνηγημένους ανθρώπους και ιδέες. Στην αρχαιότητα, άσυλο παρείχαν οι Ναοί και στα νεότερα χρόνια τα Πανεπιστήμια. Όταν πνευματικοί φορείς, όπως η μητρόπολη Θεσσαλονίκης και η Πρυτανεία του ΠΑΜΑΚ, αντί να έχουν φτιάξει μια ομπρέλα προστασίας για τους πρόσφυγες, ανακοινώνουν πως δεν είναι ευπρόσδεκτοι, αυτό είναι μια σοβαρή ένδειξη πως το ρατσιστικό δηλητήριο είναι παντού και αυτές τις μέρες ξεχύνεται με ορμή. Απαιτείται συνολική εγρήγορση κι όχι επιλεκτικές εξάρσεις.
*Η κ. Ιωαννίδου είναι δημοτική σύμβουλος Θεσσαλονίκης

Ακολουθήστε τη Karfitsa στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις από τη Θεσσαλονίκη, την Ελλάδα και τον κόσμο.