, Κυριακή
17 Μαρτίου 2024

Χρύσα Καρακάνα: Ο τρόμος που προκαλεί η φυγή 

Πολλές φορές ακούμε και βλέπουμε ειδοποιήσεις, για παιδιά που έχουν εξαφανιστεί …….ακούς τον ήχο του amberalert …. και νιώθεις ένα κόμπο στιγμιαίο στο στομάχι. Στέκεσαι να δεις την ηλικία, το πρόσωπο και την περιοχή.

Εάν δεν έχεις παιδιά, απλά λυπάσαι και λες, μακάρι να βρεθεί, εάν είσαι γονέας όμως, αμέσως ο κόμπος γίνεται λίγο πιο μεγάλος και ενοχλητικός και βαθιά μέσα σου, εκτός από λύπη, σκέφτεσαι τους γονείς του παιδιού. Ιδιαίτερα όταν το παιδί είναι σχετικά μεγάλο, εκεί κοντά στην εφηβεία . Έρχονται αμέσως οι εικόνες από τις φορές που τσακώθηκες με τα παιδιά σου, εάν είναι στην εφηβεία τις φωνές και τις εκρήξεις και των δυο πλευρών . Αστραπιαία σκέψη, ευτυχώς δεν είμαι στη θέση αυτών των γονιών, την λέμε σιωπηλά, είτε και φωναχτά !

Ώσπου κάποιο πρωί, λαμβάνεις ένα τηλεφώνημα από αδελφικό φίλο, με ευγένεια πάντα εάν σε ενοχλεί, αλλά λόγω ιδιότητας, καταλαβαίνεις πως κάτι έχει να σου πει και όχι καλό.

¨Μάλωσα με την κόρη μου (έφηβη) και έχει εξαφανιστεί από εχθές το βράδυ  ……. νόμιζα πως κοιμόταν, αλλά δεν είναι πουθενά !Ειδοποίησα αστυνομία ….. φοβάμαι ¨

Τρόμος στη φωνή του, αγωνία και πόνος, το κλάμα κρατιέται με πολλή δύναμη ….¨

Σοκ, σιωπή, μα εκείνη η πρώτη αστραπιαία σκέψη, αγγίζει και τον δικό μου κύκλο, αυτό που απλά βλέπω !

Γρήγορες σκέψεις…. αφήνουμε εκείνη την ώρα την λύπη και ξεκινάμε να κινούμαστε σαν πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών ….. ξεχνάς τον πόνο και τον φόβο….. τον παγώνεις και ψάχνεις. Σκέφτεσαι όλα τα πιθανά σημεία που μπορεί να βρίσκεται, όσο μπορείς να συγκεντρωθείς από τις αρνητικές- κακές σκέψεις…… αγωνία μεγάλη!

Ο πατέρας  δε μπορεί να συντονιστεί, απαντά με παύσεις, ζορίζει το μυαλό του, τη σκέψη του να συγκεντρωθεί, θολή σκέψη, αλλά  δια μαγείας απαντά στις ερωτήσεις …….παλεύει με τις τύψεις του και τις ενοχές του από το χθεσινό καυγά . Παρακαλάει άλλοτε φωναχτά και άλλοτε σιωπηλά, να βρεθεί το παιδί του και θα τα διορθώσουν όλα ! Το μόνο που νιώθεις εκείνη την ώρα είναι, ένας κόμπος όχι στο στομάχι πλέον, αλλά στο λαιμό ,νιώθεις ένα έντονο πνίξιμο , ζάλη και απλά ένα βλέμμα απλανές, σαν να περιμένεις ένα θαύμα!

Η σταθερότητα και η συνεργασία απέδωσαν, να το θαύμα λοιπόν ….. η μικρή βρέθηκε σαστισμένη και φοβισμένη, που έκανε μια τέτοια παρορμητική κίνηση χωρίς σκέψη, παρασυρμένη πάντα από την ορμή της ηλικίας της, την αφέλεια της μη εμπειρίας, την αδυναμία της και το φόβο, για αυτό που εν τέλει συνειδητοποίησε πως έκανε !!

Κόρη και πατέρας αγκαλιά, χωρίς λόγια, μόνο δάκρυα και σιωπή, μια σιωπή που θα οδηγήσει σε μια λύτρωση και των δυο.

Η Χρύσα Καρακάνα είναι Ψυχολόγος 

Από την έντυπη έκδοση

Ακολουθήστε τη Karfitsa στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις από τη Θεσσαλονίκη, την Ελλάδα και τον κόσμο.