γράφει ο Βασίλης Παπαβασιλείου

Τι καινούργιο να γράψω για τη Μαρία Καβογιάννη που να μην είναι γνωστό, αλλά από την άλλη πλευρά να μην φανώ μεροληπτικός. Για το πληθωρικό ταλέντο της, χάρη στο οποίο της δόθηκαν πρωταγωνιστικοί ρόλοι από τα πρώτα κιόλας βήματά της και την κατέταξαν από τις υπολογίσιμες δυνάμεις και τις πιο περιζήτητες ηθοποιούς σε κάθε θεατρική, τηλεοπτική και κινηματογραφική δουλειά, για την επιτυχία που ήρθε πλουσιοπάραχα να επισφραγίσει ό,τι έκανε και κάνει μέχρι σήμερα, για τη μεγάλη γκάμα που διαθέτει και περνά με ευκολία από το δράμα στην κωμωδία, για το ότι δεν εξαργύρωσε τα νούμερα της AGB που χτύπησαν κόκκινο στις κωμικές τηλεοπτικές σειρές και δεν επαναπαύτηκε ποτέ στη σιγουριά των εύκολων ρόλων και της μανιέρας αλλά επιζήτησε και επιζητεί ενδιαφέροντες ρόλους και μάλιστα δραματικούς. Ως χαρακτήρας και ως άνθρωπος είναι τόσο καλοσυνάτη, πρόσχαρη, χαρούμενη, με ένα χαμόγελο στα χείλη, «έξω καρδιά», όπως ένα μικρό παιδί χωρίς ίχνος βεντετισμού και επιτήδευσης, απλή και προσκηνής, ο άνθρωπος μας, η «δική μας Μαρία», γι΄αυτό και χαίρει της αμέριστης αγάπης του κοινού, αλλά και της εκτίμησης όλων των συναδέλφων της.
– Πώς ανακάλυψες για πρώτη φορά ότι η υποκριτική είναι ο τρόπος μέσα από τον οποίο μπορείς να εκφράζεσαι;
Όταν αποφάσισα να γραφτώ στη Σχολή του θεάτρου τέχνης, κατάλαβα, ότι παρ΄όλο που πήγα για θεωρητικές σπουδές με κέρδιζε περισσότερο η υποκριτική, επειδή ένιωθα ότι μπορούσα μ ΄αυτή να εκφράζομαι, να εξωτερικεύω τα συναισθήματά μου και να επικοινωνώ. Ένιωθα ότι αυτός ήταν ο χώρος μου…
– Το ταλέντο σου πώς το ανακάλυψες; Τι σημαίνει ταλέντο για σένα;
Εγώ δεν ανακάλυψα κανένα ταλέντο, ούτε μπορώ να σου δώσω τον ορισμό του ταλέντου. Επειδή η ψυχή των ανθρώπων έχει πολλές πτυχές, περιέχει ένα τέτοιο στοιχείο που είναι το ταλέντο. Αυτό όμως, άλλοτε «ανθεί» σε κάποιους ανθρώπους και άλλοτε δε βγαίνει στην επιφάνεια.
– Υπάρχει «κανόνας» για τους ρόλους που πρέπει να περάσει ένας ηθοποιός; Κάποια θητεία;
Κάθε τέχνη χρειάζεται να εξασκείται, διαφορετικά ξεχνιέται. Πόσο μάλλον, όταν πρόκειται για καλές τέχνες, το να παίζει δηλαδή κάποιος πιάνο ή να ζωγραφίζει ή τη δική μας. Όσο την εξασκείς, τόσο καλλιεργείται, δεν την αφήνεις να μαραζώνει και να βρίσκεται σε αδράνεια. Μακάρι ο ηθοποιός να έχει την τύχη να παίζει πολλούς και διαφορετικούς ρόλους και όλα τα είδη του θεάτρου. Όταν παίζεις συγκεκριμένα μόνο κωμικούς ή δραματικούς ρόλους και έχεις μάλιστα επιτυχία, σου βάζουν μια ταμπέλα και σου δίνουν μόνο τέτοιους ρόλους, με αποτέλεσμα να μην σου αφήνουν ελεύθερο το πεδίο. Εμάς τους ηθοποιούς, μας διαλέγουν, μας επιλέγουν, δεν έχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε πάντα αυτό που επιθυμούμε κάθε φορά, εκτός αν κάνουμε δικό μας θίασο ή δικές μας παραγωγές.
– Τι αγαπάς περισσότερος; Τους κωμικούς ή τους δραματικούς ρόλους;
Και τους δύο! Ο κάθε ρόλος με ιντριγκάρει διαφορετικά, αρκεί να είναι κάτι που να με ενδιαφέρει. Αυτό, όμως που είναι πολύ σημαντικό και στα δύο είδη θεάτρου, το πόσο καλά μπορείς να επικοινωνήσεις με το κοινό.
– Ήξερες ότι θα πετύχεις;
Δεν σκεφτόμουν ποτέ την επιτυχία ως κάτι δεδομένο. Ο στόχος μου ήταν περισσότερο εσωτερικός και επικοινωνιακός. Ανάγκη μου ήταν να επικοινωνήσω με τον κόσμο, άλλωστε είμαι άνθρωπος κοινωνικός και μου αρέσει να μοιράζομαι πράγματα με τους άλλους ανθρώπους.
– Από όσα έχεις κάνει στο θέατρο, στην τηλεόραση και στον κινηματογράφο, τι ξεχωρίζεις;
Δεν ξεχωρίζω κάτι συγκεκριμένα. Ό,τι έχω κάνει το αγαπώ, γιατί είναι ένα κομμάτι της ψυχής μου… Από όλε τις δουλειές μου, έχω πολύ καλές αναμνήσεις, πολύ καλές συνεργασίες και έχω αποκτήσει πολλούς φίλους με τους οποίους περνώ πολύ όμορφα.
– Έχεις κάνει κακές επιλογές μέχρι τώρα στην καριέρα σου, τα τελευταία δέκα χρόνια;
Δεν νομίζω. Είμαι τυχερή, γιατί μου έτυχαν πολλά πράγματα. Όλες οι προτάσεις και οι δουλειές μου ήταν πολύ σημαντικές και είχαν μεγάλη απήχηση στον κόσμο.
– Λένε ότι «αν δεν είσαι στην τηλεόραση, δεν υπάρχεις. Συμφωνείς με την άποψη αυτή;
Όχι, καθόλου. Υπάρχουν τόσοι σπουδαίοι ηθοποιοί που δεν έχουν κάνει τηλεόραση. «Αυτοί δεν υπάρχουν;» Η δουλειά και το πόσο αξίζει ο κάθε ηθοποιός πρωτίστως φαίνεται από το θέατρο. Στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο κυρίαρχο ρόλο παίζουν η εικόνα και ο σκηνοθέτης, ενώ επάνω στη σκηνή είσαι «γυμνός». Όχι ότι δε σε καθοδηγεί ο σκηνοθέτης και στο θέατρο και σου δίνει οδηγίες το πώς να παίξεις, αλλά η αμεσότητα στο θέατρο είναι μεγαλύτερη.
– Είσαι χαμηλών τόνων και πάντα με ένα χαμόγελο στα χείλη. Η επιτυχία την οποία μάλιστα γεύτηκες νωρίς και πλουσιοπάροχα –εσένα γιατί δεν σε άλλαξε;
Κάθε άνθρωπος έχει το δικό του χαρακτήρα. Εγώ δεν ήξερα από την αρχή ότι θα πετύχω. Όλοι οι άνθρωποι είμαστε ίσοι και ίδιοι στα πράγματα που μας ενδιαφέρουν και μας απασχολούν. Ο κάθε άνθρωπος οποιαδήποτε δουλειά κι αν κάνει, έχει την αξία του. Γι’ αυτό και δεν πρέπει να ψωνίζεσαι, αν η δουλειά που κάνεις έχει επιτυχία. «Αν είναι δυνατό να επικρατεί η άποψη, ότι η κοινωνία μας χωρίζεται οι καλλιτέχνες και σε κοινούς θνητούς..»
– Τι σημαίνει απλότητα για σένα;
Η αλήθεια, η μη επιτήδευση, το να είσαι ο εαυτός σου, να φέρεσαι αυθόρμητα, φυσικά και χωρίς έπαρση.
– Τι είναι αυτό που θα ήθελες να σου συμβεί τα επόμενα χρόνια;
Το αφήνω να με εκπλήξει! Πότε δε φανταζόμουν αυτές τις δουλειές που έκανα. Πώς να φανταστώ λοιπόν και τις επόμενες;» Εύχομαι να είναι σημαντικές και να με εκπλήξουν ευχάριστα!