Αντώνης Ρεπανάς: Όλα στη ζωή γίνονται για την αγάπη
Οι γεύσεις της Μικράς Ασίας με τα αρώματα της Ανατολής, ζωντανεύουν στο παραμύθι «Μυστικό συστατικό», που έγραψε ο δημοσιογράφος Αντώνης Ρεπανάς, γόνος και ο ίδιος προσφυγικής οικογένειας από τη Μπάλια, στη σημερινή Τουρκία. Το παραμύθι αυτό έγινε θεατρικό έργο από τη σκηνοθέτη και ηθοποιό Αννέτα Κορτσαρίδου και θα ανέβει στη σκηνή του θεατρικού εργαστηρίου «Ο κύκλος της Μελπομένης» το Σάββατο 9 Φεβρουαρίου. Πρωταγωνίστρια η Αμυσρώ ένα κορίτσι που έχει μαγευτεί από τα πεντανόστιμα φαγητά της γιαγιάς της και αναζητά τις ίδιες γεύσεις σε όλα τα ταξίδια της…
Συνέντευξη στη ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΡΗΤΙΚΟΥ
Που και πώς ταξιδεύει η Αμυρσώ;
Η Αμυρσώ ταξιδεύει τον κόσμο, ψάχνοντας το μυστικό συστατικό που έβαζε η γιαγιά της στα φαγητά όταν μαγείρευε και τα έκανε πεντανόστιμα. Ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο, και δοκιμάζει τα φαγητά από τους καλύτερους μαγείρους και σεφ. Μόνον όταν φτάνει στο σπίτι της γιαγιάς-Μαρίκας, στα Κάστα της Θεσσαλονίκης, βρίσκει τη γεύση των φαγητών που είχαν τα φαγητά της δικής της γιαγιάς. Η γιαγιά Μαρίκα δεν είναι επαγγελματίας της εστίασης. Είναι γιαγιά με ό,τι αυτό σημαίνει. Αισθάνομαι πολύ τυχερός που γνώρισα τις γιαγιάδες μου, την Μαρίκα και την Ειρήνη. Νιώθω ότι όσοι δεν γνώρισαν τις γιαγιάδες τους, είναι πολύ άτυχοι.
Τι συναντά στο ταξίδι της;
Στην προσπάθεια της να βρει η Αμυρσώ το μυστικό συστατικό, την βοηθά ένα αδέσποτο ημίαιμο σκυλί. Ο Μούργος. Ένα ημίαιμο σκυλί που ζει στην αγορά της Θεσσαλονίκης, την οδηγεί σε μια άσημη γιαγιά και εκεί η πριγκίπισσα ανακαλύπτει την ουσία των πραγμάτων. Κάτι που δεν βρήκε ούτε από τους διάσημους σεφ, ούτε στα μεγάλα ξενοδοχεία, ούτε στα ακριβά υλικά και στις πρώτες ύλες.
Πώς σας ήρθε η ιδέα γραφής του παραμυθιού;
Έχω γράψει 17 παραμύθια συνολικά. Η ιδέα της γραφής των παραμυθιών και το κίνητρο μου είναι οι κόρες μου, η Νικολέτα και η Αμυρσώ. Εκείνες, αλλά και τα παιδιά φίλων, μου δίνουν ιδέες για να γράψω τα παραμύθια μου.
Από που αντλείτε τη θεματολογία;
Το πρώτο μου παραμύθι, με τίτλο «Ο Μούργος και τα ποντίκια» το σκάρωσα όταν καθόμασταν όλοι μαζί στον καφενέ του Σωτήρη στην στοά Κολόμβου. Οι κόρες μου δεν κάθονταν ήσυχες και απέναντί μου ξάπλωνε ένα μεγαλόσωμο ημίαιμο σκυλί. Ίδιο με τον Μούργο. Για να τις ηρεμήσω, τις είπα ότι το σκυλί μου είχε πει μια ιστορία και τους ζήτησα να σταματήσουν να τους τη διηγηθώ. Τη διηγήθηκα κι έγραψα το πρώτο παραμύθι. Έχω γράψει ένα παραμύθι, το «Η Αναστασία και οι Καλικάντζαροι» για την κόρη μιας φίλης, της Χριστίνας, επειδή η κόρη της η Αναστασία δεν ήθελε να κόψει τα νύχια της. Έγραψα άλλο ένα για τον παιδικό σταθμό «Κοπερτί» όταν συμπλήρωσε 5 χρόνια λειτουργίας, με τίτλο «Μια φορά και έναν καιρό στην 28ης Οκτωβρίου και Β. Όλγας γωνία», επειδή στο κτίριο αυτό στεγάζονταν παλιότερα ο Κοραής και μετά οι σχολές Δημητρέλη. Η γιαγιά μου έμενε λίγο πιο πάνω και θυμάμαι το κτίριο να ζει μέρες δόξας και μέρες εγκατάλειψης. Έγραψα ένα παραμύθι με τίτλο «Τορνέιντο» εμπνευσμένο από τους δύο Έλληνες ιστιοπλόους στην κατηγορία, Κώστα Τριγκώνη και Ντάνι Πασχαλίδη. Έχω γράψει κι ένα παραμύθι για την παιδική παχυσαρκία που μου το ζήτησε μια γιατρός που ασχολείται με το θέμα αυτό. Το ονόμασα «Ο Σταυράκης κερδίζει»…
Τι φιλοδοξείτε να διδάξετε – μεταδώσετε μέσα από αυτό το θεατρικό παραμύθι;
Ότι τελικά αυτό που αναζητούμε όλοι στη ζωή μας, είναι κάτι πολύ απλό. Είναι η αγάπη, η οποία μπορεί να νοστιμίσει κάθε φαγητό ή να ομορφύνει την οποιαδήποτε στιγμή. Έχει τόσο μεγάλη δύναμη, που δεν μπορεί να εκτιμηθεί σε χρήματα. Έχω μια θεωρία, η οποία μπορεί να ακουστεί αστεία. Πιστεύω ότι όλα στη ζωή γίνονται για την αγάπη. Κάποιοι λένε ότι όλα στη ζωή γίνονται για τα χρήματα ή για τη δύναμη. Εκ πρώτης όψεως, ίσως να είναι έτσι. Τι είναι όμως αυτό που κάνει κάποιους να αποζητούν το χρήμα ή τη δύναμη; Κατά τη γνώμη μου, είναι η αγάπη! Απλώς δεν έχουν την ικανότητα να αντιληφθούν ότι το χρήμα και η δύναμη, αυτό που τους δίνει ουσιαστικά δεν είναι η αγάπη, αλλά η δουλικότητα από τους τριγύρω τους. Μεταφράζουν λάθος όσα προσλαμβάνουν από το περιβάλλον τους. Μεταφράζουν την δουλικότητα, ή τον φόβο του περίγυρου τους ως αγάπη και νιώθουν ικανοποίηση. Αντί να αποζητούν άμεσα την αγάπη των γύρω τους, προσπαθούν να την απολαύσουν μέσω της δύναμης ή του χρήματος. Πηγαίνουν δηλαδή Θεσσαλονίκη – Αθήνα μέσω… Νέας Υόρκης!