Ο Πρόδρομος Νικηφορίδης είναι ο άνθρωπος που «σφράγισε» το όνομα του με τη Νέα Παραλία. Γνωρίζει κάθε «κρυφή» πτυχή και κάθε γωνιά της. Αρχιτέκτονας, με πολλά βραβεία σε διεθνείς διαγωνισμούς, αλλά και πολλά όνειρα για το μέλλον… τόσο της Θεσσαλονίκης, όσο και προσωπικά!

Τελικά, η αρχιτεκτονική ήταν σωστή επαγγελματική επιλογή;
Μάλλον έτσι φαίνεται. Όταν η σύνταξη δεν είναι στα σχέδια, ενώ διανύεις το 64ο έτος της ζωής σου μάλλον αγαπάς το επάγγελμα σου.
 
Μετά από τόσα βραβεία λείπει κάτι;
Η ολοκλήρωση του Μητροπολιτικού Πάρκου Παύλου Μελά που θα ξεκινήσει σύντομα και γιατί όχι η ανάπλαση της Αριστοτέλους. Α’ Βραβείο σε διεθνή διαγωνισμό κερδίσαμε με 100 συμμετοχές από 24 χώρες.
 
Ονειρεύομαι τη Θεσσαλονίκη του μέλλοντος… 
Ονειρεύομαι ένα αναπλασμένο θαλάσσιο μέτωπο, το μετρό σε πλήρη λειτουργία, πεζοδρομημένο ιστορικό κέντρο και πολλά πάρκα. Ονειρεύομαι μία πόλη με λίγα αυτοκίνητα.
 
Ποιο κτίριο της πόλης ξεχωρίζει;
Είμαι υπερήφανος για το Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού και το Δημαρχείο. Αγαπώ πολλά κτίρια του Μεσοπολέμου.
 
Πέρασε από το μυαλό η ενασχόληση με την αυτοδιοίκηση;
Είμαι πολιτικό ον, ασχολήθηκα από τα 16 μου με την πολιτική και την απέρριψα πολύ νωρίς σε ότι με αφορά. Είμαι πρόθυμος να προσφέρω, το κάνω συνεχώς, διαθέτω  τις γνώσεις μου, τις εμπειρίες μου και την αγάπη για την πόλη αλλά αυτό δεν γίνεται αποδεκτό από τους αιρετούς. Πιστεύω ότι φοβούνται την ειλικρίνεια μου!
 
Συναισθήματα που δημιουργεί το ηλιοβασίλεμα από τη Νέα Παραλία…
Ταξίδια, ταξίδια, ταξίδια μακρινά πάντα με επιστροφή.
 
Λείπει από το παρελθόν…
Τα αγαπημένα μου πρόσωπα είναι όλα κοντά μου, είναι μεγάλη ευτυχία, έκανα αυτό που ήθελα, δεν έκανα υποχωρήσεις και συμβιβασμούς, κοιμάμαι ήσυχος κάθε βράδυ. Το πρωί ξυπνώ με πολλά σχέδια για το μέλλον. Δεν μου λείπει κάτι από το παρελθόν.
 
Συνυπάρχουν αρμονικά ο σκύλος με τη γάτα;
Στο σπίτι εδώ και 8 χρόνια έχουμε ένα σκύλο που προσπαθούμε να συμφιλιώσουμε με τις γάτες. Στο ισόγειο γραφείο μας πρόσφατα μπήκε μία νεογέννητη γάτα και δεν ξαναβγήκε. Μερικές μέρες μετά έφερε μαζί της μία ακόμα πιο νεογέννητη που έχριζε ιατρικής φροντίδας. Τώρα έχουμε την Minzah στο σπίτι και την Μπλάνκα και Βέρντε στο γραφείο. Δεν έχουμε ακόμα τολμήσει την συνύπαρξη.
 
Δεν ξεχνώ να τηλεφωνήσω…
Δεν ξεχνώ ποτέ να κάνω επισκέψεις στη μητέρα μου. Έχει κλείσει τα 100 και νιώθω μία απέραντη ευγνωμοσύνη που είναι πάντα κοντά μας.
 
Κέρδος από την καραντίνα…
Σκέψεις για το αύριο σε μία εποχή αναμονής για το σήμερα, φρένο σε ξέφρενους ρυθμούς, πολύ ανάγνωση και καθημερινή γυμναστική.
 

• Από τη στήλη Ιστορίες με Κάρυ της έντυπης έκδοσης της Karfitsa με την Αναστασία Καρυπίδου