Αποστολίνα Τσαλταμπάση: «Η πιο κακοποιημένη μορφή εργαζόμενου στην Ελλάδα είναι η μητέρα επιχειρηματίας»
Της Φιλίππα Βλαστού
Έμφυλα στερεοτυπικά κατάλοιπα, ανισότητα, διακρίσεις, παρενόχληση. Αυτά είναι μερικά από τα εμπόδια που μια γυναίκα έχει μεγάλες πιθανότητες να βρει στον επαγγελματικό της δρόμο, είτε ως εργοδοτούμενη, είτε ως επιχειρηματίας απλά και μόνο λόγω του φύλου της.
Ειδικά όταν μια γυναίκα επιλέξει να μπει στον χώρο του επιχειρείν ξεκινάει με τελείως διαφορετικά δεδομένα συγκριτικά με έναν άνδρα, όπως εξηγεί η πρόεδρος του Συνδέσμου Επιχειρηματιών Γυναικών Ελλάδας, Αποστολίνα Τσαλταμπάση.
«Όταν μια γυναίκα θέλει να επιχειρήσει σε συνδυασμό με την δημιουργία οικογένειας θα πρέπει πρώτα να έχει στήσει έναν ολόκληρο μηχανισμό για να μπορέσει να υποστηρίξει την επιλογή της. Αντίθετα ένας άνδρας που θέλει να δραστηριοποιηθεί ως επιχειρηματίας απλά ανακοινώνει την επιθυμία του, χωρίς να τον αφορά πώς θα λυθούν τα πρακτικά ζητήματα του σπιτιού του. Δυστυχώς όμως έτσι έχουμε μάθει να λειτουργούμε», αναφέρει η κα Τσαλταμπάση.
Η ίδια εξηγεί ότι αυτή η δυσκολία στον συνδυασμό των ρόλων «σύζυγος, μητέρα, επιχειρηματίας» προκύπτει γιατί «δεν υπάρχει φιλικό πλαίσιο, ούτε μερίμνα για την γυναίκα επιχειρηματία που έχει οικογένεια. Μάλιστα, θα έλεγα ότι είναι η πιο κακοποιημένη μορφή εργαζόμενου στην Ελλάδα. Δεν καλύπτει τίποτα το ταμείο σε επίπεδο ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης για μια γυναίκα που πάει να γεννήσει, ούτε τι θα κάνει με τα παιδιά της από την στιγμή που θα τα γεννήσει μέχρι αυτά να φτάσουν στην ηλικία που θα μπορούν να πάνε στο σχολείο. Πρέπει να πληρώνει για τα πάντα ενώ είναι μια ασφαλιζόμενη όπως είναι και οι εργοδοτούμενες γυναίκες. Ακόμη και μια άνεργη γυναίκα έχει περισσότερα διακαιώματα στην κοινωνική περίθαλψη και στην μέριμνα των παιδιών της σε σχέση με την γυναίκα επιχειρηματία. Αυτό καταλήγει στο ότι όταν μια γυναίκα θέλει να επιχειρήσει θα πρέπει πρώτα να υπολογίσει στα έξοδα της όχι μόνο εκείνα της επιχείρησης της αλλά και της στήριξης των παιδιών – οικογένεια της. Οπότε ξεκινάει με άλλα οικονομικά και χρονικά δεδομένα».
Τονίζει δε πως με αυτά τα δεδομένα «δεν μπορούμε να μιλάμε για οικογενειακή πολιτική και για ανάπτυξη του επιχειρείν και να μην υπάρχει καμία μέριμνα για την γυναίκα που επιχειρεί».
Αγώνας κοινωνικών μετ’ εμποδίων
Η αποθάρρυνση από τον κοινωνικό περίγυρο της είναι ένα ακόμη «τροχοπέδη» που καλείται να ξεπεράσει μια γυναίκα που θέλει να επιχειρήσει. «Στο παρελθόν είχαμε κάνει μια έρευνα για τις γυναίκες που επιθυμούν να μπουν στο επιχειρείν και 9 στις 10 παρεμποδίζονταν από το οικογενειακό περιβάλλον με έμμεσο ή άμεσο τρόπο. Άλλες λίγο, άλλες πολύ…
Αν οι γυναίκες ξεπερνούν αυτό το εμπόδιο είναι άλλο θέμα, όμως η παρεμπόδιση υπάρχει», επισημαίνει η κα Τσαλταμπάση. Επιπροσθέτως λέει ότι «όλα όσα έχουν να κάνουν με τα στερεότυπα και τις μορφές έμμεσης ψυχολογικής βίας υπήρχαν χρόνια και τα σπρώχναμε κάτω από το χάλι».
Οι «σκόπελοι» όμως για μια γυναίκα δεν σταματούν όταν μπει στον χώρο του επιχειρείν. Το αντίθετο, εξακολουθούν να υπάρχουν. «Είναι πολύ συνηθισμένο να βλέπουμε γυναίκες οι οποίες είναι σε συγκεκριμένου τύπου επιχειρήσεις. Όταν όμως μιλάμε για επιχειρήσεις που είναι πιο δυναμικές και καινοτόμες ο κόσμος δεν έχει συνηθίσει να βλέπει μια γυναικά στο ‘’τιμόνι’’. Η πρώτη αντίδραση του κόσμου είναι λες και είναι ξένο σώμα προς την επιχειρηματική κοινότητα», λέει η πρόεδρος και προσθέτει ότι «άλλωστε αυτό το βλέπουμε τόσο σε επίπεδο εκλεγμένων σε διάφορους φορείς στήριξης επιχειρηματικότητας, όσο και στα επιμελητήρια που η παρουσία των γυναικών είναι σε μονοψήφια νούμερα».
MeToo και εργασία
Η κα Τσαλταμπάση ως μια γυναίκα που είναι μέρος του κινήματος MeToo που έχει ξεσπάσει στην Ελλάδα τονίζει πως κάθε γυναίκα δεν πρέπει να σιωπά και να μην αφήνει κανέναν να μπει εμπόδιο στα όνειρα που έχει.
«Είμαι μέρος του MeToo, κατήγγειλα τον καθηγητή του βιολογικού του ΑΠΘ και βγήκα δημόσια σε αυτή την διαδικασία για να υποστηρίξω άλλες γυναίκες. Εγώ πριν από 25 χρονιά το αντιμετώπισα γιατί είχα ένα πολύ υποστηριχτικό περιβάλλον από την οικογένεια μου, που μου είχε μάθει ότι δεν πρέπει να σιωπώ και να μην αφήνω να μπει κανείς εμπόδιο στα όνειρα μου. Αυτό το μήνυμα στα σημερινά κορίτσια ακόμη δεν το έχουμε περάσει.
Τα νέα κορίτσια πρέπει πάντα να θυμούνται ότι καμία γυναίκα δεν χρειάζεται κάτι πέρα από τις γνώσεις της και ένα υποστηριχτικό περιβάλλον για να περπατήσει ψηλά. Όποιος μπαίνει στο δρόμο μας για να μας πει ότι δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι το λέει γιατί δεν ξέρει που μπορούν να φτάσουν τα όνειρα και οι δυνατότητες μας».
Από την έντυπη έκδοση της Karfitsa