Άσπα Καλλιάνη: «Οι σκηνοθέτες καθόμαστε κοντά στην πόρτα της εξόδου»
Είχε σκηνοθετήσει αρκετά έργα στο εξωτερικό, αλλά στην Ελλάδα έκανε το μεγάλο «μπαμ» με το πρώτο κιόλας σκηνοθετικό της εγχείρημα στο έργο του Cormac McCarthy «Sunset limited», όπου πρωταγωνιστούσαν ο Αλέκος Συσσοβίτης και ο νυν καλλιτεχνικός διευθυντής του Κ.Θ.Β.Ε. Γιάννης Βούρος. Γι’ αυτό και εκείνος δεν δίστασε να της αναθέσει την καινούργια φιλόδοξη παραγωγή του Κ.Θ.Β.Ε. «Το τίμημα» του Άρθουρ Μίλλερ, που ανεβαίνει στις 31 Ιανουαρίου, με πρωταγωνιστές τον Σταύρο Ζαλμά και τον Χρήστο Σιμαρδάνη.
Η Άσπα Καλλιάνη ανήκει στις πολλά υποσχόμενες σκηνοθέτιδες της νέας γενιάς, είναι ταλαντούχα και χαρισματική και είμαστε απόλυτα σίγουροι ότι έχει να δώσει πολλά και καλά στο θέατρο – και ιδιαίτερα στη σκηνοθεσία – στο προσεχές μέλλον.
Συνέντευξη στον Βασίλη Παπαβασιλείου
Τι σε εντυπωσίασε στο έργο του Άρθουρ Μίλλερ «Το Τίμημα» και αποφάσισες να το σκηνοθετήσεις;
Για εμένα, η δύναμη ενός έργου είναι όταν καταφέρνει να μπει πειρατικά στη σκέψη σου ακόμα και όταν πλένεις τα πιάτα. Κάπως έτσι έγινε και με το «Τίμημα». Το διάβασα, μου άρεσε, και μετά άρχισε να με ακολουθεί μέχρι και στην κουζίνα μου, βάζοντάς μου ερωτήματα που έτρεχα να απαντήσω, τρικλοποδιές εκεί που νόμιζα πως βάδιζα σωστά. Το «Τίμημα» μιας απόφασης που πήραμε κάποτε, τα όνειρα που θυσιάσαμε στο βωμό της αυτοθυσίας ή στο βωμό της δικής μας δειλίας. Ποιο είναι τελικά το «Τίμημα»; Η συγγραφική και η δραματουργική ενέργεια βρίσκεται στις ερωτήσεις. Η απάντηση δεν έχει ενέργεια, είναι ένα τελειωμένο γεγονός. Ο Μίλλερ το γνωρίζει καλά αυτό και το χρησιμοποιεί με άριστη δεξιοτεχνία. Στο «Τίμημα» μας θέτει αντιμέτωπους με εκείνα τα ερωτήματα που μπορούν να διαλύσουν ή να εξυψώσουν την ύπαρξή μας, τις σχέσεις μας, το παρελθόν και το παρόν μας. Γνωρίζει πως η μέγιστη αξία μιας παράστασης είναι να καταφέρουμε να αισθανθούμε λιγότερο μόνοι, να συναντήσουμε τα κομμάτια εκείνα του εαυτού μας που μας συνδέουν με τους υπόλοιπους θεατές. Αυτή είναι άλλωστε και η γραμμή που μας έδωσε ο Γιάννης Βούρος για το καινούργιο του ρεπερτόριο. Ένα ρεπερτόριο όπου το θέατρο θα λειτουργήσει επιτέλους ως θεμελιώδης κοινωνικός ιστός.
Το ένστικτο είναι ένα είδος κρυφής γνώσης;
Τα βασικά ένστικτα είναι προδιαγεγραμμένα στο DNA του καθενός. Δεν διαμορφώνονται, δεν εκπαιδεύονται. Το σκηνοθετικό ένστικτο ευτυχώς και εκπαιδεύεται και διαμορφώνεται. Είναι όπως το βαλιτσάκι του υδραυλικού. Κάθε γνώση, κάθε παρατήρηση της ανθρώπινης συμπεριφοράς, κάθε εμπειρία που προσθέτεις είναι ένα ακόμα πολύτιμο εργαλείο στο βαλιτσάκι σου.
Στις επιλογές και στην προσωπική σου ζωή επενέβη το θέατρο;
Αυτό δεν λέγεται επέμβαση, λέγεται απόλυτη κυριαρχία.
Η σχέση του ηθοποιού με το κοινό επηρεάζει την παράσταση;
Το κοινό λειτουργεί πάντα ως πολλαπλασιαστής ενέργειας. Μια καλή παράσταση μπορεί να την εξυψώσει και μια μέτρια να την διαλύσει. Γι’ αυτό και συνήθως οι σκηνοθέτες καθόμαστε κοντά στην πόρτα της εξόδου.
Φοβάσαι την αποτυχία;
«Προσπάθησε ξανά, απότυχε ξανά, απότυχε καλύτερα» Σαμουέλ Μπέκετ
Τι καινούργιο ετοιμάζεις, μετά τη συνεργασία σου με το Κ.Θ.Β.Ε;
Κάθε ενδιαφέρουσα ιδέα ευπρόσδεκτη.