, Παρασκευή
29 Μαρτίου 2024

search icon search icon

Γυναίκες σε ανδροκρατούμενα επαγγέλματα πηγαίνουν κόντρα σε στερεότυπα και κοινωνικές νόρμες

Της Φιλίππα Βλαστού

Γυναίκες μέσα από την δραστηριοποίηση τους σε ανδροκρατούμενους χώρους σπάνε τις στερεοτυπικές αντιλήψεις και προκαταλήψεις που χτίζονταν επί αιώνες με έμφυλες διακρίσεις που υπονόμευαν τις ικανότητες μιας γυναίκας, συγκριτικά με εκείνες ενός άνδρα.

Η Karfitsa μίλησε με οκτώ γυναίκες που δείχνουν και φωτίζουν τον «δρόμο» ώστε ακόμη περισσότερες να πάρουν θάρρος και να ακολουθήσουν αυτό που αγαπούν κόντρα σε κάθε εμπόδιο που τους προτάσσουν οι πατριαρχικές αντιλήψεις.

ΓΕΩΡΓΙΑ ΜΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ

Αστυνομικός

«Όταν είσαι παιδί, το να γίνεις αστυνομικός είναι μια ελκυστική ιδέα, που συνδυάζει δράση και ασφάλεια, δίνοντάς σου την αίσθηση πως υπηρετείς τις δυνάμεις του καλού! Είναι, όμως, μια επιλογή που συνεπάγεται με αρκετές ευθύνες και καθήκοντα. Χρειάζεται δυνατή θέληση, πειθαρχία και ικανότητα αφοσίωσης. Στο δρόμο σου συνειδητοποιείς πως υπάρχουν δυσκολίες που δεν είχες λάβει υπόψη σου και που δεν εξαρτώνται από εσένα. Αυτό που εντέλει τον νοηματοδοτεί είναι η εμπειρία του καθημερινού αγώνα και η ευδαιμονία από το ‘’ευχαριστώ’’ των πολιτών». Με αυτές τις λέξεις περιγράφει η Προσωπάρχης Διεύθυνσης Ασφάλειας Θεσσαλονίκης Αστυνομικός Υποδιευθύντρια, Γεωργία Μαυροπούλου γιατί αποφάσισε να γίνει αστυνομικός.

Ως γυναίκα εργαζόμενη σε έναν χώρο όπου το μεγαλύτερο ποσοστό είναι άνδρες η κα Μαυροπούλου εξηγεί ότι «στην αρχή μ’ ενθουσιασμό αγωνίζεσαι να αποδείξεις πως τα καταφέρνεις εξίσου καλά με τους άντρες συναδέλφους σου… Όσο, όμως, προχωράς ανακαλύπτεις πως ο άνθρωπος δίπλα σου είναι η δύναμη που σε συμπληρώνει και η έμπνευση που σε οδηγεί – δεν έχει φύλο, είναι μια εμπειρία ‘’οικογένειας’’. Η αύξηση του αριθμού των γυναικών έχει οδηγήσει σε μια αρμονική συνύπαρξη που συχνά επιδιώκεται στρατηγικά, καθώς οδηγεί σε καλύτερη απόδοση». Ωστόσο όπως σημειώνει «οι προκλήσεις, βέβαια, περιπτώσεων ανθρώπων με αναχρονιστικές αντιλήψεις και στερεότυπα δεν έχουν εξαφανιστεί, όμως μια προσβολή δεν είναι πλέον ικανή να παραλύσει, αλλά ούτε να αποθαρρύνει μια γυναίκα, αφού έχει συνείδηση της δύναμής της».

Η ίδια εξηγεί πως γυναίκες και άντρες αστυνομικοί έχουν τα ίδια δικαιώματα και αμείβονται ισάξια, ενώ «το ισχύον κανονιστικό πλαίσιο προστατεύει και διευκολύνει τους πολυσχιδείς ρόλους της γυναίκας αστυνομικού. Η ισότητα, βέβαια, δε συνεπάγεται εξομοίωση. Ίσοι δε σημαίνει ίδιοι. Αυτό είναι το μαγικό στην ιστορία! Το κάθε φύλο προσπαθεί να αξιοποιεί όσο γίνεται τα χαρίσματά του. Την ίδια στιγμή που ένας άντρας αστυνομικός στέκεται αγέρωχος στο κρύο ή ακούραστος μελετάει ξανά και ξανά μια υπόθεση αναζητώντας την αλήθεια, μια συνάδελφός του, προσεγγίζει μια πληγωμένη παιδική καρδιά ή σπάει τον πάγο της σιωπής μιας κακοποιημένης γυναίκας. Και οι δύο δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους για τον ίδιο σκοπό και είναι διπλά δυνατοί όταν καλύπτουν ο ένας τις ελλείψεις του άλλου».

ΕΛΕΝΑ ΡΑΠΤΗ

Βουλευτής

Η βουλευτής Α’ Θεσσαλονίκης, Έλενα Ράπτη βρίσκεται αρκετά χρόνια σε έναν αρκετά ανδροκρατούμενο χώρο, αυτόν της πολιτικής. Στην ερώτηση πόσο έχει αλλάξει η συμπεριφορά πολιτικών αλλά και πολιτών απέναντι σε μια γυναίκα πολιτικό, η ίδια απάντησε ότι «ο χώρος της πολιτικής έχει αλλάξει με πολύ μεγάλη ταχύτητα αν σκεφτείτε πως όχι πολύ καιρό πριν οι γυναίκες δεν είχαν καν δικαίωμα ψήφου. Σήμερα έχουν κατακτήσει τα υψηλότερα δημόσια και πολιτειακά αξιώματα και διαπρέπουν στην πολιτική, φέρνοντας μάλιστα και τη μοναδική τους αμεσότητα και αποτελεσματικότητα σε πολλά κρίσιμα ζητήματα. Προσωπικά δεν αντιμετώπισα κάποια συμπεριφορά διάκρισης λόγω του φύλου μου από τους άνδρες συναδέλφους της Βουλής. Είχα πάντοτε τον σεβασμό και τη στήριξη τους και θεωρώ πως αυτή είναι πλέον μια εδραιωμένη κατάκτηση στην ελληνική δημοκρατία».

Για το αν υπάρχει κάτι που αποθαρρύνει τις γυναίκες να ασχοληθούν με την πολιτική η κα Ράπτη εξηγεί πως «δεν νομίζω πως υπάρχουν πλέον στεγανά και αποκλεισμοί. Η κοινωνική θέση της γυναίκας είναι αναβαθμισμένη και η ισότητα στις ευκαιρίες λειτουργεί και στον χώρο της πολιτικής. Είναι μάλλον θέμα προσωπικής επιλογής, γιατί η πολιτική είναι σκληρή, ενώ ίσως και η απαξίωσή της τα τελευταία χρόνια την έχει καταστήσει λιγότερο ελκυστική».

Από την πλευρά της η συμβουλή που θα έδινε σε μια γυναίκα που θέλει να ασχοληθεί με την πολιτική είναι η εξής: «Θα της έλεγα πρώτα να είναι βέβαιη για το μεγάλο βήμα που κάνει. Και στη συνέχεια να επιδιώξει με πάθος τους στόχους της. Θέλω επίσης να πω σε όλες τις γυναίκες πως παρά την επικρατούσα άποψη πως η πολιτική είναι διαφορετική από μέσα και πως σκοτώνει τα αγνά όνειρα, δεν είναι πάντα αλήθεια» και προσθέτει ότι «δεν τους αλλάζει όλους η πολιτική. Υπάρχει χώρος να κινηθείς, να δημιουργήσεις, να προσφέρεις. Να βάλεις το πρόσημο που θέλεις, να αφήσεις έργο και παρακαταθήκη. Η πολιτική μπορεί να είναι το βήμα για να σπρώξουμε την κοινωνία μπροστά. Και οι γυναίκες αποδεικνύουν πως έχουν τη δύναμη να το κάνουν».

ΣΕΡΑΦΙΑ ΑΝΕΣΤΙΔΟΥ

Οδηγός ταξί

Η Σεραφία Ανεστίδου ως οδηγός ταξί ακούει συχνά περίεργα σχόλια, άλλες φορές κοινότυπα όπως «πήγαινε στην κουζίνα σου», ενώ κάποια είναι έξυπνα ή αστεία. Όπως περιγράφει «μια μέρα είχε μπει στο ταξί ένας πιτσιρικάς με την μητέρα του και αναφώνησε όλο απορία ‘’Μαμά γιατί ο ταξιτζής είναι γυναικά;’’». Ηλικιωμένες της έχουν δώσει εικόνες, φυλακτά, μέχρι και αγιασμό της έχουν ρίξει μέσα στο αυτοκίνητο. Από την άλλη, όπως αναφέρει η οδηγός, άνθρωποι που αντιλαμβάνονται τους κινδύνους που μπορεί να αντιμετωπίσει μια οδηγός ταξί «προτίθενται να μου δώσουν το υπόλοιπο της είσπραξης που θα έκανα για να πάω σπίτι μου να κοιμηθώ και να μην κινδυνεύω», αναφέρει.

Αυτό το επάγγελμα όμως η κα Ανεστίδου το επέλεξε γιατί αγαπάει την οδήγηση, τα αυτοκίνητα για αυτό λέει χαρακτηριστικά ότι «δεν θα μπορούσα να κάνω κάτι άλλο. Ο λόγος που επέλεξα να κάνω αυτό το επάγγελμα είναι γιατί το θεωρώ πολύ ενδιαφέρον. Έρχομαι σε επαφή με πολλά και διαφορετικά άτομα κάθε ηλικίας και κοινωνικού προφίλ. Είμαι διαρκώς μέσα στην κίνηση και αυτό μου δίνει ζωντάνια και ενέργεια. Ανακαλύπτω περιοχές της πόλης που δεν γνώριζα, βλέπω και μαθαίνω πολλά ενδιαφέροντα πράγματα. Είναι ένα επάγγελμα που μου δίνει ελευθέρια και την δυνατότητα να προσαρμόσω το ωράριο ανάλογα με τις ανάγκες μου».

Στην ερώτηση αν υπάρχει εργασιακή ισότητα μεταξύ των δυο φύλων στον κλάδο της η ίδια απάντησε πως «φυσικά και υπάρχει. Οι περισσότεροι συνάδελφοι είναι πρόθυμοι και βοηθάνε σε όλες τις περιπτώσεις, από μια μηχανική βλάβη έως και την αντιμετώπιση πελατών με παραβατική συμπεριφορά. Είναι ένα επάγγελμα με πολλές δυσκολίες και ευτυχώς που υπάρχει αλληλεγγύη μεταξύ συνάδελφων. Προσωπικά δεν έχω αντιμετωπίσει προβλήματα από το αντίθετο φύλο στα πλαίσια του εργασιακού μου χώρου, αλλά μόνο από μη επαγγελματίες οδηγούς τα οποία δεν θα αντιμετώπιζε ένας άντρας συνάδελφος στον ίδιο βαθμό».

ΜΑΡΙΑ ΓΑΛΑΤΣΟΠΟΥΛΟΥ

Οδηγός ΟΑΣΘ

Η Μαρία Γαλατσοπούλου είχε όνειρο από μικρή να γίνει οδηγός μεγάλων οχημάτων. Μεγαλώνοντας όμως βρήκε μια κοινωνία που χωρίζει τα επαγγέλματα σε γυναίκεια και ανδρικά. Έτσι της φαινόταν απαγορευτικό ότι μια γυναίκα μπορεί να γίνει οδηγός μεγάλων οχημάτων. Χρησιμοποιώντας συχνά λεωφορείο του ΟΑΣΘ για να μετακινηθεί είδε κάποια στιγμή πως στη θέση του οδηγού ήταν μια γυναίκα. Τότε συνειδητοποίησε ότι μια γυναίκα μπορεί ως οδηγός να βρει δουλειά. Παρά τις αντιρρήσεις από το οικογενειακό της περιβάλλον ως προς τον επαγγελματικό της προσανατολισμό σε αυτό τον χώρο, η ίδια μάζεψε λεφτά και έβγαλε στα κρυφά το δίπλωμα της, το 2004. Αμέσως ξεκίνησε το «κυνήγι» εύρεσης εργασίας. «Άφησα το βιογραφικό μου σε πολλά τουριστικά πρακτορεία. Κανένα όμως δεν μου απάντησε θετικά και αυτό πιστεύω οφείλεται στο ότι είμαι γυναίκα. Δεν μπήκαν στον κόπο ούτε καν να με δοκιμάσουν». Η κα Γαλατσοπούλου μετά από έναν χρόνο άκαρπων προσπαθειών, έκανε τα χαρτιά της για τον ΟΑΣΘ και βρήκε δουλειά. Έκτοτε είναι μια από τις γυναίκες οδηγούς που συναντάμε καθημερινά να εκτελούν δρομολόγια του Οργανισμού.

Η αντιμετώπιση από τους συναδέλφους της είναι άριστη, εξηγεί η ίδια. Ενώ αρκετοί επιβάτες και πεζοί όταν την βλέπουν κοιτούν προς το μέρος της δεύτερη και τρίτη φορά, «για να σιγουρευτούν ότι βλέπουν μια γυναίκα οδηγό», περιγράφει χαριτολογώντας. Βέβαια δεν λείπουν και κάποια σεξιστικά σχόλια από οδηγούς αυτοκίνητων ή δικύκλων προς την κα Γαλατσουπούλου, αλλά όπως τονίζει τα αντιμετωπίζει πάντα με χιούμορ.

ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΑ ΑΝΤΩΝΑΡΑ

Κρεοπώλισσα

Η Κυπαρισσία Αντωνάρα μεγάλωσε στο Ασβεστοχώρι Θεσσαλονίκης και καθημερινά λάμβανε ερεθίσματα από το επάγγελμα του κρεοπώλη. Λόγω του επαγγέλματος του πατέρα της (γνωστός χονδρέμπορος κρεάτων της πόλης), είχε την ευκαιρία και την τύχη να γνωρίσει και να αγαπήσει τον κλάδο με τον πλέον φυσικό τρόπο, εξηγεί μιλώντας στην Karfitsa. «Ένιωθα πως με κάποιο τρόπο δεν μπορώ να ξεφύγω από αυτόν και να σας πω την αλήθεια, δεν το ήθελα και καθόλου! Γι’ αυτό, αποφάσισα όχι απλά να το σπουδάσω, αλλά και να το εξελίξω με τον δικό μου τρόπο. Πάντοτε εξάλλου έβλεπα τον κόσμο του κρέατος… μέσα από το πρίσμα της μόδας. Γι’ αυτό το λόγο, επέλεξα εκτός από κρεοπώλης, να σπουδάσω και fashion designer, food stylist και τυροκόμος, με μοναδικό στόχο να συνδέσω τις δύο μεγάλες μου αγάπες, τη μόδα και το καλό φαγητό και να αφήσω το δικό μου στίγμα στον χώρο», περιγράφει. Η ίδια άλλωστε θεωρεί ότι «όταν υπάρχει αγάπη και μεράκι, ακόμη και κόσμοι που στην αρχή μπορεί να φαντάζουν τόσο διαφορετικοί, μπορούν να ενωθούν αρμονικά και πολύ δημιουργικά».

Για το αν βρήκε δυσκολίες στον δρόμο της λόγω του φύλου της όσον αφορά την ιδιότητα της ως κρεοπώλης η κα Αντωνάρα απάντησε ότι «δυσκολίες και προκλήσεις συναντούν όλοι οι άνθρωποι καθημερινά και σε όλα τα επαγγέλματα. Δυσκολίες για την ένταξη και την αποδοχή μίας γυναίκας στο συγκεκριμένο χώρο, που κατ’ εξοχήν είναι ανδροκρατούμενος, φυσικά και υπήρχαν. Πιστεύω όμως πως αυτό έχει ξεκινήσει ήδη να αλλάζει. Γνωρίζω πως ο αριθμός των γυναικών που επιθυμούν να φοιτήσουν σε σχολές κρεοπωλών, αυξάνεται συνεχώς κάτι το οποίο για εμένα είναι πολύ ενθαρρυντικό. Θεωρώ πως οι γυναίκες έχουν κάτι μοναδικό να προσφέρουν σ’ αυτό το χώρο.

Ανεξάρτητα όμως από το φύλλο του καθενός, το κλειδί για την αποδοχή του οποιουδήποτε ανθρώπου, είναι η αγάπη και η ποιότητα της δουλειάς του. Χρειάζεται πίστη, αφοσίωση και συνέπεια σ’ αυτό που αγαπάς. Αυτός είναι άλλωστε και ο μοναδικός δρόμος που δημιουργεί και τις αντίστοιχες ευκαιρίες για τον καθένα μας. Όπως έχω αναφέρει και σε προηγούμενες συνεντεύξεις μου, η επαγγελματική επιτυχία δεν αποτελεί για εμένα θέμα ‘’φύλλου’’. Είναι απλά θέμα ‘’ζήλου’’!».

Η κοινωνία σύμφωνα με την προσωπική εμπειρία που έχει η ίδια βρίσκεται σε «καλό δρόμο», ώστε να μην κρίνει με βάση το φύλο τις ικανότητες μιας ή ενός επαγγελματία. «Το φαινόμενο των διακρίσεων ή του ρατσισμού μεταξύ των δύο φύλων στους χώρους της εργασίας δεν είναι καινούργιο. Το συναντάμε σε διάφορες φάσεις της ανθρώπινης ιστορίας κι επηρεάζεται από διάφορες οικονομικές και κοινωνικές συγκυρίες. Η κοινωνία όμως είμαστε εμείς, οι άνθρωποι. Και πιστεύω πως στις ημέρες μας οι άνθρωποι είναι περισσότερο έτοιμοι κι εκπαιδευμένοι από ποτέ να διαχειριστούν τέτοιου είδους θέματα και να βοηθήσουν στην εξάλειψή τους. Αυτό άλλωστε είναι κάτι που μου το αποδεικνύουν με την εμπιστοσύνη και τη στάση τους, όλοι οι άνθρωποι με τους οποίους έρχομαι σε επικοινωνία καθημερινά», επισημαίνει.

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΧΑΤΖΗΑΛΕΞΙΑΔΟΥ

Τσαγκάρισσα

Έχοντας μια μητέρα να εργάζεται σε ένα παραδοσιακά ανδροκρατούμενο επάγγελμα, αυτό του τσαγκάρη, η Κατερίνα Χατζηαλεξιάδου από μικρή κατάλαβε ότι τα επαγγέλματα δεν επιλέγονται με βάση το φύλο του κάθε ανθρώπου. Οι γονείς της δούλευαν μαζί και είχαν τσαγκάρικο στην Γερμανία. Το 1986 επέστρεψαν στην Ελλάδα, όπου άνοιξαν ένα αντίστοιχο μαγαζί. Σιγά σιγά μπήκαν στην δουλειά οι κόρες της οικογένειας και έμαθαν την τέχνη, χωρίς να τους πει ποτέ κανείς ότι δεν μπορούν να κάνουν αυτό το επάγγελμα γιατί είναι γυναίκες. Από το 1996 που ασχολείται επαγγελματικά με τον χώρο αυτόν η Κατερίνα εξηγεί ότι οι αντιδράσεις των πελατών όταν βλέπουν ότι ο τσαγκάρης που θα πάνε τα υποδήματα τους είναι τσαγκάρισσα έχουν αλλάξει άρδην. «Παλαιότερα ερχόταν ο πελάτης και μόλις με έβλεπε έλεγε ‘’που είναι ο μάστορας;’’. Τώρα πλέον δεν τους κάνει εντύπωση όταν βλέπουν μια γυναίκα στην θέση του μάστορα», περιγράφει. Παρ’όλα αυτά η ίδια επισημαίνει ότι για να εδραιωθεί στον χώρο χρειάστηκε περισσότερο καιρό, από εκείνον που θα έπρεπε να διαθέσει ένας άνδρας. «Στην αρχή και για κάποια χρόνια έπρεπε να κερδίσω την εμπιστοσύνη του πελάτη, ότι κατέχω τις δεξιότητες και την τέχνη, κάτι που σε ανάλογη περίπτωση ένας άνδρας δεν θα χρειαζόταν να αποδείξει».

ΕΥΧΑΡΙΣ ΜΟΣΧΟΒΟΥΔΗ

Όπως η μητέρα της Κατερίνας έσπασε το καλούπι των έμφυλων στερεοτύπων, έτσι και εκείνη έδειξε τον δρόμο στην Εύχαρις Μοσχοβούδη. «Όταν γνώρισα την Κατερίνα και τις αδερφές της στο τσαγκάρικο που διατηρούσαν μου είχε κάνει εντύπωση που έβλεπα γυναίκες να ασχολούνται με αυτό το επάγγελμα. Την ίδια ώρα όμως έκαναν αυτό τον χώρο να μου φανεί αρκετά οικείως και μου έδωσαν κίνητρο», αναφέρει. Όταν οι ιδιοκτήτριες της έκαναν πρόταση να δουλέψει στο τσαγκάρικο είπε αμέσως «ναι», άλλωστε πάντοτε ήθελε να καταπιαστεί με ένα χειρονακτικό επάγγελμα. Πλέον είναι στο επάγγελμα 13 χρόνια.

ΣΟΦΙΑ ΜΠΕΛΤΣΟΥ

Βοηθός διαιτητή

Η Σοφία Μπέλτσου μετράει 10 χρόνια στην διαιτησία ποδοσφαίρου. Η απόφαση να ασχοληθεί με τον συγκεκριμένο χώρο ήρθε μέσα από την η αγάπη της για το άθλημα, καθώς στην επαρχιακή πόλη στην οποία μεγάλωσε δεν υπήρχαν γυναικεία τμήματα ποδοσφαίρου ώστε να μπορεί να παίζει ποδόσφαιρο. «Ήταν η μόνη “λύση” για να μπορώ να υπάρχω στο χώρο που λάτρευα από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου», λέει.

Στον κλάδο της διαιτησίας, η ίδια εξηγεί, ότι η πλειοψηφία των συντελεστών της «αγκαλιάζει» το γυναικείο φύλλο «παρόλο που είμαστε λίγες σε σχέση με τους άντρες, υπάρχει ένας αξιοθαύμαστος σεβασμός ως προς την γυναίκα από άντρες συναδέλφους».

Τι συμβαίνει όμως όταν μπαίνει σε έναν αγώνα και φίλαθλοι και ποδοσφαιριστές βλέπουν ότι σε μια από τις θέσεις βοηθού διαιτητή είναι…γυναίκα;

«Οι ποδοσφαιριστές σίγουρα όταν θα δουν μια γυναίκα να μπαίνει στον αγωνιστικό χώρο τα σχόλια θα είναι πολλά. Εγώ κρατάω τα θετικά. Έτσι και αλλιώς σωστός ποδοσφαιριστής είναι αυτός που έχει και την ανάλογη αθλητική παιδεία.

Από την μεριά της εξέδρας, δηλαδή των φιλάθλων, τα σχόλια που ακούγονται εξαντλούν κάθε φαντασία. Από που να το πιάσεις και που να το αφήσεις. Τα σχόλια εδώ δεν έχουν τέλος, από κομπλιμέντα και χιουμοριστικά πειράγματα μέχρι το πιο χυδαίο – σεξιστικό σχόλιο που μπορεί να σκεφτεί ο “άνθρωπος” νους. Τα επίθετα – χαρακτηρισμοί είναι πολλά-οί».

Κλείνοντας η Σοφία Μπέλτσου στέλνει το δικό της μήνυμα στις γυναίκες που θέλουν να ασχοληθούν με το συγκεκριμένο επάγγελμα λέγοντας πως «δεν θα πρέπει να έχουν δεύτερες σκέψεις. Αφού το σκέφτονται, να το κάνουν. Η διαιτησία είναι ένας όμορφος δρόμος γεμάτος εμπειρίες που μόνο κέρδος και μαθήματα μπορεί να σου προσφέρει».

ΑΡΧΟΝΤΙΑ ΣΕΡΕΤΗ

Πυροσβέστρια

Η αγάπη της για την φύση και το περιβάλλον οδήγησε την Αρχοντία Σερέτη να μπει στο Πυροσβεστικό Σώμα. «Κατά την σύνταξη του μηχανογραφικού δελτίου, δύο από τις πρώτες επιλογές μου ήταν η Γεωπονία και Δασολογία. Έχοντας μεγαλώσει σε μια αγροτική οικογένεια η αγάπη μου για την φύση και το περιβάλλον είναι αυτονόητη. Το 2000 πέτυχα την εισαγωγή μου, μέσω διαγωνισμού, στο Πυροσβεστικό Σώμα αλλά και, μέσω της διαδικασίας του ΑΣΕΠ, στην Περιφέρεια Δασών Ανατ. Μακ. & Θράκης. Η Πυροσβεστική με κέρδισε γιατί θεώρησα ότι θα είχα πολλά περισσότερα αντικείμενα να ασχοληθώ και πολλά περισσότερα να προσφέρω στον άνθρωπο και το περιβάλλον», περιγράφει η Αντιπύραρχος.

Φέτος κλείνει 20 χρόνια στο Πυροσβεστικό Σώμα και τονίζει ότι «από την πρώτη ημέρα καθημερινά απολαμβάνω τον σεβασμό και την αγάπη των συναδέλφων μου. Στο επάγγελμα μας η λέξη συν+άδελφος έχει πολύ μεγάλη αξία και την τιμούμε όλοι, προστατεύοντας και φροντίζοντας ο ένας τον άλλο».

Η κα Σερέτη έχει βρεθεί σε μεγάλα αστικά και δασικά συμβάντα δουλεύοντας μαζί με άντρες για περισσότερο από ένα 24ωρο και λέει ότι «όλοι είχαμε την ίδια διάθεση και κοινό στόχο: την προστασία της ανθρώπινης ζωής και του περιβάλλοντος».

Προσθέτει δε πως «όλοι και όλες εργαζόμαστε υπό τις ίδιες συνθήκες και σύμφωνα με τις αρμοδιότητες του Πυροσβεστικού Σώματος και με τις υποχρεώσεις που απορρέουν από τον βαθμό μας» και συμπληρώνει ότι «σε όλα τα επαγγέλματα οι γυναίκες υπερβαίνουν εαυτόν καθώς πρέπει ταυτόχρονα με τις επαγγελματικές τους υποχρεώσεις να συνδυάζουν αρμονικά και τον αυξημένο ρόλο που έχουν ως μητέρες».

Από την έντυπη έκδοση της Karfitsa

Ακολουθήστε τη Karfitsa στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις από τη Θεσσαλονίκη, την Ελλάδα και τον κόσμο.