fbpx

, Κυριακή
09 Φεβρουαρίου 2025

search icon search icon

«Η τραγωδία της εποχής μας είναι ο… φόβος»

kdidaskaloukarfitsaΗ Ερατώ είναι μια γυναίκα συνεσταλμένη, θύμα ενδοοικογενειακής βίας και κακοποίησης που πολλές φορές αισθάνεται τύψεις για το γεγονός ότι ήρθε στον κόσμο. Μπροστά από τη φωτογραφία του νεκρού πλέον συζύγου της «βλέπει» όλη της τη ζωή να περνά μπροστά από τα μάτια της. «Βλέπει» όλα όσα έκανε και κυρίως όλα όσα δεν… έκανε! Μέχρι τη στιγμή που μπαίνει στη ζωή της «η πόρνη από πάνω» και αναθεωρεί απόψεις για πρόσωπα και καταστάσεις. Με αφορμή το ομώνυμο θεατρικό έργο του Αντώνη Τσιπιανίτη, που «ανεβαίνει» στη Θεσσαλονίκη μετά από δυο επιτυχημένες σαιζόν σε Αθήνα και περιφέρεια η ηθοποιός Κατερίνα Διδασκάλου μιλά στην «Κ» για την πρωταγωνίστρια, την οποία «γνώρισε» μέσα από τις προσωπικές μαρτυρίες γυναικών-θύματα κακοποίησης. Η ίδια αναφέρεται στα μελλοντικά σχέδιά της, την οικονομική κρίση, τα τούρκικα σήριαλ αλλά και την… πολιτική.
 Συνέντευξη στο Βαγγέλη Στολάκη
 
 
Μετά από δυο επιτυχημένες σαιζόν στην Αθήνα «η πόρνη από πάνω» ήρθε Θεσσαλονίκη και συνεχίζει περιοδεία στην περιφέρεια. Μετά τι να περιμένουμε από την Κατερίνα Διδασκάλου;
Η περιοδεία έχει ήδη αρχίσει και πρέπει να ομολογήσω πως πάει και πολύ καλά. Στη Θεσσαλονίκη, ήρθα γιατί ένιωσα πως οι δυο παραστάσεις που είχαν γίνει μέσα στο πλαίσιο ενός Φεστιβάλ Μονολόγων δεν αρκούσαν και το διαπιστώνω καθημερινά με τον κόσμο που έρχεται για να παρακολουθήσει την παράσταση. Το έργο σχετίζεται με την αναζήτηση της αυτοεκτίμησης, της ψυχής της ηρωίδας, η οποία κακοποιείται κυρίως ψυχολογικά από το σύζυγό της. Πιστεύω πως η αυτοεκτίμηση είναι ένα ζήτημα που λίγο πολύ απασχολεί τους πάντες. Για παράδειγμα τώρα με την κρίση, ένας άνθρωπος που χάνει τη δουλειά του, χάνει ξαφνικά και την αυτοεκτίμησή του. Η Ερατώ ξέρει να περιμένει μέχρι που μια πόρνη μετακομίζει στο πάνω διαμέρισμα, και αυτό αλλάζει δραματικά τη ζωή της. Για μένα είναι ένα καινούριο ερμηνευτικό μονοπάτι και με «ζεσταίνει».  Η παράσταση θα «ανέβει» ξανά στην Αθήνα, εξαιτίας της μεγάλης ανταπόκρισης του κόσμου. Οι πέντε παραστάσεις που θα κάνουμε είναι σχεδόν προπωλημένες. Στη συνέχεια θα κάνω δυο ταινίες, επίσης σε ρόλους που δεν με έχει συνηθίσει το κοινό.
Η Ερατώ είναι η ηρωίδα του έργου, μια γυναίκα που αισθάνεται τύψεις ακόμα και για το γεγονός ότι γεννήθηκε. Τι σας λένε οι γυναίκες που έρχονται να δουν την παράσταση; Μπορεί και ένας άνδρας να ταυτιστεί με την Ερατώ; Τι τους προτρέπετε να κάνουν;
 Φυσικά! Το τι έχω ακούσει στο καμαρίνι θα μπορούσε να αποτελέσει υλικό για ένα βιβλίο. Έρχονται γυναίκες και μου λένε «μου αλλάξατε τη ζωή», «θα πορευτώ αλλιώς από εδώ και στο εξής», «μου δείξατε το δρόμο». Γυναίκες μου εξομολογούνται τις οικογενειακές τους ιστορίες. Με αγκαλιάζουν κλαίγοντας. Τις συμβουλεύω να μιλάνε. Να βγάζουν ό,τι έχουν περάσει από μέσα τους, να μην αφήνουν αδημοσίευτες τις προσωπικές τους ιστορίες. Τις συμβουλεύω να το καταγγέλλουν. Ο φόβος είναι τραγωδία για την εποχή μας.
Έχετε πει σε παλαιότερες συνεντεύξεις σας πως ήρθατε σε επαφή με διάφορες γυναίκες για να φτάσετε στην… Ερατώ.
 Πριν παίξω το ρόλο έκανα σεμινάριο υποκριτικής με διάφορες γυναίκες, οι οποίες μου είπαν τις προσωπικές τους ιστορίες. Μπροστά στις αληθινές ιστορίες που έχω ακούσει ωχριά η ιστορία της Ερατούς.
 Πως θεωρείτε πως μπορεί να παταχθεί η γυναικεία κακοποίηση; Ίσως με ενημέρωση ακόμα και από την παιδική ηλικία των κοριτσιών στα σχολεία;
Οπωσδήποτε πρέπει να μπει στα σχολεία ως μάθημα αγωγής. Στα σχολεία υπάρχουν πολλά μαθήματα που είναι περιττά. Τα παιδιά θα έπρεπε να μαθαίνουν πώς να τρώνε σωστά, πώς να φέρονται σωστά, πώς να προστατεύουν το περιβάλλον και πώς να φέρονται στους ανθρώπους γύρω τους. Συμφωνώ απολύτως μαζί σας. Θα πρέπει να καταγγέλλονται όλων των ειδών η βία που ασκείται είτε στο σπίτι, είτε στο σχολείο.
Πόσο έχει επηρεαστεί ο χώρος του θεάτρου από την οικονομική κρίση; Εσείς έχετε μειώσει το κασέ σας; Πόσο σας έχει «χτυπήσει» η κρίση;
 Σαφώς η κρίση έχει επηρεάσει το χώρο του θεάτρου. Νιώθω ωστόσο από τους «τυχερούς» γιατί δεν σταμάτησα όλα αυτά τα χρόνια να δουλεύω. Εξακολουθώ να ζω μόνο από τη δουλειά μου, χωρίς να κάνω κάτι άλλο ή να έχω μαγαζιά. Το κασέ μου δεν θα έλεγα ότι το έριξα. Προσέχω όμως να «ακούω» το κάλεσμα των καιρών και να ρίχνω τις τιμές των εισιτηρίων της παράστασης. Πρέπει να έχουμε ένα εισιτήριο που θα κάνει προσιτή την προσέλευση του κοινού.
Η κρίση εκτός από οικονομική είναι και κρίση αξιών. Μπορεί να αντιμετωπιστεί μέσα από την τέχνη;
Το θέατρο είναι ζώσα διδασκαλία. Μπορεί να σε κάνει να αναγνωρίσεις μέσα σου αλλά και έξω σου καταστάσεις που συμβαίνουν. Να αναγνωρίσεις δηλαδή πράγματα και ενδεχομένως να συνέλθουν.
Στην παράσταση υπάρχουν δυο ακόμα ήρωες εκτός από την Ερατώ. Ο Λευτέρης και ο Διονύσης. Ο πρώτος είναι διεφθαρμένος δημόσιος υπάλληλος και ο δεύτερος συνεπής. Αλήθεια έχετε συναντήσει διεφθαρμένους κρατικούς λειτουργούς;
Φυσικά! Αλλά έχω γνωρίσει και εξαιρετικούς επαγγελματίες, οι οποίοι δεν μου ζήτησαν αντάλλαγμα. Ήρθα και στην παράσταση και πλήρωσαν εισιτήριο. Με έχει σταματήσει όμως και αστυνομικός με το αυτοκίνητο και όταν τον ρώτησα «τι είδους παρανομία διέπραξα» μου απήντησε: «ξέρετε σας είχε δει η ξαδέλφη μου σε ένα μέρος που κάνατε διακοπές και μου είπε άμα τη συναντήσεις σταμάτησέ την για να δεις πως είναι από κοντά». Έκανε κατάχρηση εξουσίας.
Απέχετε από την τηλεόραση γιατί το θέλατε, λόγω της σημερινής φτωχής εικόνας που παρουσιάζει ή επειδή δεν σας έγινε κάποια πρόταση;
 Μου έχουν γίνει προτάσεις που όμως πίστευα πως δεν θα ήταν μια καλή εξέλιξη για μένα. Γι’ αυτό δεν κάνω τηλεόραση.
 Πως «βλέπετε» τα τουρκικά σήριαλ;
Τα κανάλια που έβγαζαν τόσα χρόνια χρήματα θα έπρεπε να βάλουν το χέρι στην τσέπη και να μην φέρνουν για εξευτελιστικές τιμές τα τούρκικα σήριαλ. Θα έπρεπε αντί των δέκα παραγωγών να κάνουν δυο-τρεις αλλά να είναι σωστές. Δηλαδή οι συντελεστές να πληρώνονται.
 Θα συμμετείχατε ποτέ σε reality show όπως πολλοί συνάδελφοί σας για λόγους δημοσιότητας ή οικονομικούς;
Τα θαυμάζω αυτά τα παιδιά, για την έκθεσή που υφίστανται. Εγώ προσωπικά δεν θα συμμετείχα και αρνήθηκα όταν μου έγινε στο παρελθόν σχετική πρόταση.
Πολλοί συνάδελφοί σας ασχολήθηκαν με την πολιτική είτε σε κεντρικό επίπεδο είτε σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης. Εσείς θα το κάνατε;
 Πότε. Βρίσκω ότι δεν έχει να κάνει με την αποστολή ενός ηθοποιού. Στα 17 μου αποφάσισα πως η ζωή μου θα είναι αυτή. Θα ζήσω και θα πεθάνω ως ηθοποιός. Το ερέθισμα ήταν μια παράσταση στα 15 που έκανα στο Γαλλικό Ινστιτούτο. Ήμουν μια καλή μαθήτρια και μάλιστα όταν ανακοίνωσα στην μητέρα μου ότι θα γίνω ηθοποιός η απάντησή της ήταν πως «θα πάνε άδικα τόσο καλοί βαθμοί». Ένιωσε ότι ήταν αδικία… Αλλά εγώ αυτό έχω επιλέξει και αυτό θα κάνω μόνο.
 
 

Ακολουθήστε τη Karfitsa στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις από τη Θεσσαλονίκη, την Ελλάδα και τον κόσμο.