Τις δυσκολίες που υπάρχουν αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη, η οποία μετατρέπεται σε ακυβέρνητη ήπειρο, περιγράφει το Bloomberg, σε άρθρο του στο οποίο σημειώνει ότι πολλές κυβερνήσεις, από τη Βρετανία και τη Γαλλία μέχρι τη Γερμανία, την Ισπανία και την Πολωνία, αντιμετωπίζουν προβλήματα που τις οδηγεί σε παράλυση και αδυναμία λήψης αποφάσεων.
Κι ενώ τα κοινοβούλια δείχνουν κατακερματισμένα, την εμφάνισή τους έχουν κάνει οι κοινωνικές αναταραχές, τα ακραία κόμματα αλλά και οι οικονομικές πιέσεις. Την ίδια ώρα, η πολιτική αδράνεια ενισχύει τα άκρα και καθιστά τη Γηραιά Ήπειρο πιο ευάλωτη σε αυταρχικούς ηγέτες.
«Ο πρωθυπουργός της Βρετανίας, Κιρ Στάρμερ και ο πρόεδρος της Γαλλίας, Εμανουέλ Μακρόν, ίσως να δυσκολεύονται περισσότερο, αλλά από τη Χάγη μέχρι τη Βαρσοβία και από το Βερολίνο μέχρι τη Μαδρίτη, οι κυβερνήσεις δείχνουν ανίκανες να ελέγξουν την κατάσταση», αναφέρει το Bloomberg.
Η Ευρώπη αντιμετωπίζει προβλήματα από τους στριμωγμένους προϋπολογισμούς, τη γραφειοκρατία, τα καταρκερματισμένα κοινοβούλια, την άνοδο των ακραίων κομμάτων και τις κοινωνικές αναταραχές. Στη Γαλλία, τα συνδικάτα έκαναν χθες γενική απεργία κατά των περικοπών.
«Η ανικανότητα στην άσκηση της εξουσίας γίνεται ο κανόνας, ενώ η ακροδεξιά ανεβαίνει στις δημοσκοπήσεις ενόψει εκλογών σε Γερμανία, Γαλλία και Βρετανία. Οι αγορές ομολόγων ήδη καταγράφουν ανησυχητικά σημάδια, ειδικά σε Παρίσι και Αθήνα.
Πολιτική αστάθεια και κίνδυνοι
Η πολιτική αδράνεια και το μήνυμα ότι οι υπάρχουσες δομές δεν αποδίδουν ενισχύουν τα άκρα, συνεχίζει το κείμενο. Ως αποτέλεσμα, ανοίγει ο δρόμος της εξουσίας για τους υπεύθυνους της αναταραχής. Την ίδια ώρα, μια αποδυναμωμένη Ευρώπη γίνεται πιο ευάλωτη στις ορέξεις αυταρχικών ηγετών, από τον Βλαντιμίρ Πούτιν και τον Ντόναλντ Τραμπ μέχρι τον Σι Τζινπίνγκ.
«Είμαι μάλλον απαισιόδοξος. Ο κόσμος έχει αλλάξει, και η Ευρώπη δείχνει σαν ξένο σώμα» δήλωσε ο Τζιοβάνι Ορσίνα του Luiss University στη Ρώμη.
Οι βαθύτερες αιτίες, σύμφωνα με το κείμενο, «είναι κοινές: αναιμική ανάπτυξη, διαφωνίες ως προς την κατανομή του πλούτου, ρητορική κατά πλουσίων και μεταναστών και γήρανση πληθυσμού, που πιέζει τα δημόσια ταμεία και αποτελεί παράγοντα διχασμού των γενεών».
Όπως αναφέρει το κείμενο, η ιστορία δείχνει τον κίνδυνο: στη μεσοπολεμική Ευρώπη, το χάος γέννησε φασιστικά καθεστώτα σε Ιταλία, Γερμανία, Ισπανία και Πορτογαλία, ενώ η Γαλλία και η Βρετανία κοιτούσαν αλλού όσο ο ναζισμός φούντωνε στο Βερολίνο.
Οι εθνικές κρίσεις
Στη συνέχεια το Bloomberg περιγράφει την κατάσταση που επικρατεί σε ευρωπαϊκές χώρες:
Γαλλία: Ο 5ος πρωθυπουργός σε διάστημα δύο ετών Σεμπαστιέν Λεκορνί πρέπει να συνεργαστεί με την αριστερά για να περάσει τον προϋπολογισμό, ενώ το ακροδεξιό Εθνικό Μέτωπο προηγείται στις δημοσκοπήσεις.
Βρετανία: Ο Κιρ Στάρμερ έχει χάσει τη δυναμική του και αντιμετωπίζει ανταρσία στο εσωτερικό του Εργατικού Κόμματος. Παράλληλα, ανεβαίνει το λαϊκιστικό κόμμα του Νάιτζελ Φάρατζ.
Γερμανία: Ο καγκελάριος Φρίντριχ Μερτς παλεύει να κρατήσει ενωμένο τον εύθραυστο κυβερνητικό συνασπισμό, ενώ το κόμμα του καταγράφει ίδια ποσοστά με το ακροδεξιό AfD.
Ισπανία: Ο Πέδρο Σάντσεθ κυβερνά χάρη στη στήριξη Καταλανών αυτονομιστών.
Ιταλία: Η Τζόρτζια Μελόνι φαίνεται σταθερή αλλά περιορίζεται από τον συνασπισμό της και το υψηλό χρέος.
Πολωνία: Η δεύτερη θητεία του Ντόναλντ Τουσκ έχει «παγώσει» από την εκλογή εθνικιστή προέδρου που μπορεί να ασκεί βέτο.
Ρουμανία: Βγαίνει από τη χειρότερη πολιτική κρίση μετά την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος, με υποψήφιο που λέγεται ότι είχε στήριξη της Ρωσίας.
Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και η Ευρωπαϊκή Ένωση
Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα συγκρατεί τον πληθωρισμό, αλλά η Ευρωπαϊκή Ένωση κινείται αργά και βασίζεται στη συναίνεση, με αποτέλεσμα να γίνεται στόχος για εθνικιστικά κινήματα, όπως φάνηκε και στο Brexit.
Ο κατακερματισμός της δημοκρατίας, σημειώνει το Bloomberg, αποτελεί ευκαιρία για τον Βλαντίμιρ Πούτιν, ενώ η Κίνα του Σι Τζινπίνγκ επιχειρεί να διασπάσει την Ευρώπη και ο Ντόναλντ Τραμπ τη βλέπει καθαρά ως οικονομικό «λάφυρο».
Το μέλλον
Οι εκλογές στις μεγάλες χώρες αργούν ακόμα, όμως οι ηγέτες τους μοιάζουν πλέον με τελετουργικούς αρχηγούς κράτους, απογυμνωμένους από την ικανότητα να κυβερνήσουν. Και όλη η Ευρώπη, καταλήγει το δημοσίευμα, ολοένα και περισσότερο μοιάζει με ακυβέρνητη ήπειρο.\
Πηγή: protothema.gr
