Επιστήμονες του Caltech στις ΗΠΑ ανακάλυψαν ένα λευκό νάνο, ο οποίος έχει δύο πρόσωπα, ένα από υδρογόνο και ένα από ήλιο.
Η επιφάνεια του λευκού νάνου αλλάζει εντελώς από τη μία πλευρά στην άλλη. Όταν το δείχνω στους συναδέλφους μου εκπλήσσονται.
Οι λευκοί νάνοι είναι υπολείμματα άστρων που ήταν κάποτε σαν τον Ήλιο μας. Με το χρόνο γίνονται ερυθροί γίγαντες και καθώς χάνουν το εξωτερικό υλικό τους, οι πυρήνες τους συστέλλονται και γίνονται πολύ καυτοί και πυκνοί λευκοί νάνοι. Ο δικός μας Ήλιος υπολογίζεται πως θα γίνει λευκός νάνος σε 5 δισεκατομμύρια χρόνια.
Ο νέος λευκός νάνος ονομάστηκε Janus από το διπρόσωπο θεό των Ρωμαίων. Ξεχώρισε λόγω των ταχέων αλλαγών στη φωτεινότητά του, με τα δεδομένα να επιβεβαιώνουν πως περιστρέφεται γύρω από τον άξονά του κάθε 15 λεπτά. Μετέπειτα παρατηρήσεις αποκάλυψαν την εκπληκτική φύση του άστρου, με τη μία πλευρά να διαθέτει υδρογόνο και καθόλου σημάδια ηλίου και αντίστροφα ήλιο στην άλλη πλευρά με καθόλου υδρογόνο.
Η πιο πιθανή εξήγηση είναι πως ο Janus περνάει μία σπάνια φάση στην εξέλιξη των λευκών νάνων.
Όχι όλοι, αλλά κάποιοι λευκοί νάνοι κάνουν τη μετάβαση από μία επιφάνεια που επικρατεί το υδρογόνο, σε μία επιφάνεια ηλίου. Μπορεί να πιάσαμε αυτή τη μετάβαση στην εξέλιξή της.
Όταν σχηματίζονται οι λευκοί νάνοι, τα βαρύτερα στοιχεία βυθίζονται στον πυρήνα και τα ελαφρύτερα, όπως το υδρογόνο, έρχονται στην επιφάνεια. Καθώς όμως ο λευκός νάνος ψύχεται, τα στοιχεία αναμιγνύονται. Σε μερικές περιπτώσεις το ήλιο γίνεται κυρίαρχο.
Παραμένει όμως το ερώτημα γιατί αυτή η μετάβαση είναι τόσο ξεχωρισμένη στον Janus, με τη μία πλευρά να εξελίσσεται διαφορετικά από την άλλη. Η απάντηση ίσως να βρίσκεται στα μαγνητικά πεδία.
Τα μαγνητικά πεδία γύρω από κοσμικά αντικείμενα τείνουν να είναι ασύμμετρα ή πιο ισχυρά σε μία πλευρά. Τα μαγνητικά πεδία μπορούν να αποτρέψουν την ανάμιξη των στοιχείων. Έτσι, αν το μαγνητικό πεδίο είναι ισχυρότερο στη μία πλευρά, τότε η άλλη μπορεί να έχει μικρότερη ανάμιξη, δηλαδή περισσότερο υδρογόνο.
Η έρευνα δημοσιεύθηκε στο Nature.
