Σε μια χαλαρή και χιουμοριστική συνάντηση, στο περιθώριο της επίσημης επίσκεψης του πρωθυπουργού της Μαλαισίας Άνουαρ Ιμπραχίμ στη Ρωσία, ο Βλαντίμιρ Πούτιν ξενάγησε τον καλεσμένο του στο Μεγάλο Παλάτι του Κρεμλίνου, προσφέροντας παράλληλα ένα ανέλπιστο πολιτιστικό κουίζ.
Η ξενάγηση έφτασε στην Αίθουσα του Αγίου Ανδρέα, τον παλαιότερο και πιο εντυπωσιακό χώρο θρόνου της προεπαναστατικής Ρωσίας. Εκεί, ο Πούτιν προκάλεσε χαμόγελα, ρωτώντας με εμφανή διάθεση τον Ιμπραχίμ για τη χρήση των τριών θρόνων που κοσμούν την αίθουσα.
Η «μουσουλμανική» απάντηση και η αλήθεια για τη μητέρα του τσάρου
Όπως διηγήθηκε ο ίδιος ο Ρώσος πρόεδρος, η απάντηση του Μαλαισιανού πρωθυπουργού ήταν αφοπλιστική:
«Για τη δεύτερη σύζυγο», είπε ακαριαία, προκαλώντας γέλια και ελαφρότητα μεταξύ των παρισταμένων.
Ο Πούτιν, αστειευόμενος, σχολίασε:
«Αυτή είναι απάντηση ενός πραγματικού μουσουλμάνου, εκπροσώπου της ισλαμικής κουλτούρας».
Ο Ιμπραχίμ, που συμμετείχε στο ελαφρύ κλίμα, έσπευσε να διευκρινίσει:
«Έχω μόνο μία σύζυγο – αλλά αισθάνομαι ότι αυτό ήταν ένα τεστ από τον πρόεδρο».
Η πραγματική απάντηση, όπως αποκάλυψε τελικά ο Πούτιν, είναι πως ο τρίτος θρόνος ανήκε στη μητέρα του τσάρου, σύμφωνα με το πρωτόκολλο και τις παραδόσεις της ρωσικής αυτοκρατορικής αυλής.
Διπλωματία με πολιτιστική πινελιά – Η σημασία των συμβόλων
Αν και στιγμιαίο, το περιστατικό συνοψίζει το ύφος που θέλει να εκπέμψει η ρωσική διπλωματία: την καλλιέργεια διαλόγου με αναφορές στην πολιτιστική κληρονομιά, ακόμη και όταν τα αξιακά συστήματα είναι διαφορετικά.
Ο Πούτιν μίλησε για τη σημασία της ανταλλαγής πληροφοριών μεταξύ πολιτισμών, επισημαίνοντας ότι ακόμη και μεταξύ κρατών που μοιράζονται κοινές παραδοχές, ο πολιτισμός λειτουργεί ως γέφυρα κατανόησης και βάθους.
Η αίθουσα και οι θρόνοι – Η ιστορική λεπτομέρεια που έγινε ανέκδοτο
Η Αίθουσα του Αγίου Ανδρέα, στην οποία διαδραματίστηκε το περιστατικό, αποτελεί το αποκορύφωμα των αυτοκρατορικών αιθουσών του Κρεμλίνου. Ο κεντρικός θρόνος ανήκε στον εκάστοτε τσάρο, ο δεξιός στην τσάρινα (σύζυγο) και ο αριστερός στη χηρεύουσα μητέρα του μονάρχη, η οποία διατηρούσε υψηλό πρωτόκολλο.
Η σκηνή έκλεισε με αμοιβαία αβρότητα και ευχάριστο κλίμα, αφήνοντας πίσω της μια μικρή στιγμή πολιτιστικής διπλωματίας με δόση χιούμορ – από αυτές που δεν καταγράφονται στα πρωτόκολλα, αλλά χτίζουν γέφυρες κατανόησης.
