Μεθαύριο, ένας άνθρωπος που για χρόνια θεωρούταν ξεγραμμένος από την πολιτική επιστρέφει στην κορυφή της εξουσίας. Ο Φρίντριχ Μερτς, στα 69 του, γίνεται ο δεύτερος γηραιότερος καγκελάριος στην ιστορία της Γερμανίας και ο πρώτος χωρίς προηγούμενη κυβερνητική θητεία. Κι όμως, κανείς δεν μπορεί να μιλήσει για τύχη: ο Μερτς αυτή τη θέση την κατέκτησε με πείσμα, επιμονή και στρατηγική υπομονή.

Μερτς: Από τις σκιές στο τιμόνι της χώρας

Ανέκαθεν ο Φρίντριχ Μερτς προβαλλόταν ως η συντηρητική συνείδηση του CDU. Εκτοπίστηκε από τη Μέρκελ, αποσύρθηκε για χρόνια στον ιδιωτικό τομέα, επέστρεψε, ηττήθηκε ξανά, αλλά δεν εγκατέλειψε ποτέ το σχέδιό του: να επαναφέρει το κόμμα στις ρίζες του. Και τελικά, μέσα από τη φθορά των αντιπάλων του και την κατάρρευση του Σολτς, πέτυχε το ακατόρθωτο.

Ως καγκελάριος, ο Μερτς υπόσχεται πειθαρχία, αυστηρότητα και οικονομική σοβαρότητα. Δεν είναι τυχαίο ότι η προεκλογική του καμπάνια πόνταρε στην εμπειρία του στις αγορές – παρότι τα πρώτα δείγματα φανερώνουν υποχώρηση από το φρένο χρέους και συμβιβασμούς ήδη πριν αναλάβει.

Συντηρητικός, όχι δογματικός

Ο νέος καγκελάριος δεν είναι λαϊκός ηγέτης. Δεν έχει τη δημοφιλία της Μέρκελ ούτε την άνεση του Σολτς. Είναι όμως οργανωτικός, σκληρός διαπραγματευτής και μεθοδικός. Πολλοί τον περιγράφουν ως άνθρωπο «παλαιών αρχών» – και είναι. Οικογενειάρχης, καθολικός, αυστηρός με τον χρόνο και τις διαδικασίες, πιστεύει ότι το κράτος πρέπει να λειτουργεί σαν καλοκουρδισμένη εταιρεία.

Δεν θα είναι εύκολος σύμμαχος για τους Σοσιαλδημοκράτες, ούτε για την ΕΕ – ωστόσο ούτε και εύκολος στόχος για την ακροδεξιά AfD, την οποία ενδέχεται να κληθεί ακόμη και να απαγορεύσει, αν προκύψει νομικό έρεισμα. Το βέβαιο είναι ότι θα επιχειρήσει να κόψει τον δρόμο της με πολιτικά αντανακλαστικά, πριν χρειαστεί θεσμική παρέμβαση.

Εποχή Μερτς: Η Γερμανία χωρίς αυταπάτες

Ο Μερτς δεν ξεκινά με ψευδαισθήσεις. Η οικονομία της χώρας βρίσκεται σε στασιμότητα, ο διεθνής της ρόλος έχει θολώσει, η αμερικανική πίεση είναι διαρκής. Αντιθέτως με τον Σολτς, που έπεσε απότομα από τον ρομαντισμό στη σκληρή πραγματικότητα, ο Μερτς ξεκινά από χαμηλά και μόνο προς τα πάνω μπορεί να κινηθεί – αν τα καταφέρει.

Η θητεία του δεν θα κριθεί στα λόγια, αλλά στην ικανότητά του να μεταφράσει την οικονομική του λογική σε κοινωνική σταθερότητα. Αν τα καταφέρει, μπορεί να αναστηλώσει όχι μόνο το CDU, αλλά και τη θέση της Γερμανίας στην Ευρώπη. Αν αποτύχει, θα έχει απλώς δικαιώσει όσους έλεγαν ότι άργησε να φτάσει – και έφτασε με λάθος βήματα.