Το 1831, κάπου στην επιφάνεια της Γης εμφανίστηκε μια πύλη προς τον κάτω κόσμο! Ένα τεράστιο ηφαίστειο, το Zavaritskii, άνοιγε διάπλατα και εκσφενδόνισε τόση στάχτη και καπνό, που κάλυψε τους ουρανούς, ρίχνοντας έτσι την θερμοκρασία σε όλο το βόρειο ημισφαίριο.
Οι καλλιέργειες χάλασαν και οι άνθρωποι πείνασαν, όμως παρά την τεράστια καταστροφή, η τοποθεσία του ηφαιστείου παρέμενε μυστήριο. Τώρα όμως έχουμε περισσότερα για το ηφαίστειο, καθώς ασχολήθηκε με το θέμα μια ομάδα επιστημόνων.
Μια ομάδα με επικεφαλής τον ηφαιστειολόγο William Hutchison, του Πανεπιστημίου του St. Andrews στο Ηνωμένο Βασίλειο, βρήκε το ηφαίστειο, αναλύοντας την τέφρα από την τεράστια έκρηξη, ο οποία παγιδεύτηκε στο στρώμα πάγου της Γροιλανδίας.
Το κατακλυσμικό γεγονός που άλλαξε τον κόσμο είχε σαν επίκεντρο το ηφαίστειο Zavaritskii στο Simushir των νήσων Κουρίλ, μια ανεμπόδιστη λωρίδα γης μήκους μόλις 59 χιλιομέτρων που βρίσκεται μεταξύ Ρωσίας και Ιαπωνίας.
Πυρήνες που εξάγονται από το στρώμα πάγου της Γροιλανδίας. (Μάικλ Σιγκλ)
Ο Hutchison και οι συνεργάτες του συνέλεξαν τέφρα από τους πυρήνες πάγου της Γροιλανδίας και τα συνέκριναν με δείγματα τέφρας από την καλντέρα Zavaritskii και βρήκαν πως ταίριαζαν τέλεια.
“Η εύρεση του ταιριού πήρε πολύ χρόνο και απαιτούσε εκτεταμένη συνεργασία με συναδέλφους από την Ιαπωνία και τη Ρωσία, οι οποίοι μας έστειλαν δείγματα που συλλέχθηκαν από αυτά τα απομακρυσμένα ηφαίστεια πριν από δεκαετίες”, λέει ο Hutchison.
“Η στιγμή στο εργαστήριο όταν αναλύσαμε τις δύο στάχτες μαζί, μία από το ηφαίστειο και μία από τον πυρήνα του πάγου, ήταν μια γνήσια στιγμή εύρηκα. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι οι αριθμοί ήταν πανομοιότυποι. Μετά από αυτό, πέρασα πολύ χρόνο εμβαθύνοντας στην ηλικία και το μέγεθος της έκρηξης στα αρχεία Kuril για να πείσω πραγματικά τον εαυτό μου ότι το ταίριασμα ήταν πραγματικό».
Σήμερα έχουμε πάρα πολλά εργαλεία για να ανιχνεύσουμε και να παρατηρήσουμε μια ηφαιστειακή έκρηξη, από επίγειους σταθμούς παρακολούθησης σεισμών, μέχρι ένα σμήνος δορυφόρων παρακολούθησης της Γης σε χαμηλή τροχιά. Όμως, σχεδόν 200 χρόνια πριν δεν υπήρχε τίποτα από αυτά, οπότε μια έκρηξη ηφαιστείου σε μια πολύ απομακρυσμένη περιοχή, ήταν εύκολο να περάσει απαρατήρητη.
Μια έκρηξη που πιστεύεται ότι είναι υπεύθυνη για το φαινόμενο της παγκόσμιας ψύξης από το 1831 έως το 1833 αποδόθηκε στον Babuyan Claro στις Φιλιππίνες. Όμως, μια μελέτη του 2018 αποκάλυψε πως δε συνέβη ποτέ. Οπότε ξεκίνησε μια σειρά από μελέτες που προσπαθούσαν να προσδιορίσουν την πηγή του θείου, της στάχτης και της κάπνας. Οι εικασίες ήταν πολλές, όμως η ομάδα του Hutchison βρήκε πως το θείο στους πυρήνες των πάγων, έδειχνε προς μια έκρηξη του 1831, στο βόρειο ημισφαίριο. Η ακριβής τοποθεσία όμως παρέμενε άγνωστη.
Αντίθετα, η εργασία τους βρήκε στοιχεία για αυτό που είναι γνωστό ως έκρηξη του Πλίνιου, μια έκρηξη που μοιάζει με την έκρηξη του Βεζούβιου . Μια πιο προσεκτική εξέταση μικροσκοπικών ηφαιστειακών θραυσμάτων γυαλιού που ανακτήθηκαν από τον πάγο της Γροιλανδίας έδειξε μια ακριβή αντιστοίχιση με δείγματα από το Simushir.
Και μάλιστα, έχουμε έναν τεράστιο κρατήρα που το αποδεικνύει. Σήμερα, στο Zavaritskii θα βρούμε μια καλντέρα, δηλαδή μια κούφια λεκάνη που μένει πίσω όταν έχουμε μια τεράστια έκρηξη ηφαιστείου. Σύμφωνα με τους ερευνητές, η εν λόγω καλντέρα σχηματίστηκε κατά τη διάρκεια εκείνης της έκρηξης του 1831.
Η ομάδα προσπαθεί να βρει πόσο υλικό εκτοξεύτηκε από το εσωτερικό της Γης, ώστε να ρίξει την παγκόσμια θερμοκρασία κατά 1 βαθμό Κελσίου. Μέχρι στιγμής αναφέρει πως είναι συγκρίσιμη με την έκρηξη του όρους Pinatubo το 1991 στις Φιλιππίνες.
Zavaritskii
Η καλντέρα Zavaritskii, όπως φωτογραφήθηκε από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. ( NASA )
Όταν ένα ηφαίστειο εκρήγνυται τόσο δυνατά και καταστροφικά μια φορά, πιθανότατα παρεμένει ενεργό και μπορεί να το κάνει ξανά. Τα ευρήματα της ομάδας δείχνουν ότι τα απομακρυσμένα ηφαίστεια πρέπει να μελετηθούν και να παρακολουθούνται πιο στενά.
“Υπάρχουν τόσα πολλά ηφαίστεια όπως αυτό, γεγονός που υπογραμμίζει πόσο δύσκολο θα είναι να προβλέψουμε πότε ή πού μπορεί να συμβεί η επόμενη μεγάλης έκτασης έκρηξη”, λέει ο Hutchison.
«Ως επιστήμονες και ως κοινωνία, πρέπει να σκεφτούμε πώς να συντονίσουμε μια διεθνή αντίδραση όταν συμβεί η επόμενη μεγάλη έκρηξη, όπως αυτή του 1831».
Αυτό όμως που βλέπουμε και έχει μεγάλη σημασία είναι πως η αλλαγή 1 βαθμού Κελσίου στη μέση θερμοκρασία του πλανήτη, έφερε καταστροφές στις καλλιέργειες, που είχε σαν αποτέλεσμα λοιμό και θανάτους. Μας κάνει να σκεφτόμαστε πως το κλίμα πρέπει να παραμείνει σε ελεγχόμενα επίπεδα και πρέπει άμεσα να παρθούν μέτρα, γιατί η κατάσταση έχει ήδη αρχίσει να ξεφεύγει.
Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο Proceedings of the National Academy of Sciences.
Πηγή: techmaniacs
