Η μυστήρια δύναμη που εξηγεί τη λειτουργία του σύμπαντος
This artist’s impression shows a distant gas cloud that contains different chemical elements, illustrated here with schematic representations of various atoms. Using ESO’s Very Large Telescope, astronomers have detected three distant gas clouds whose chemical composition matches what we expect from the explosions of the first stars that appeared in the Universe. These early stars can be studied indirectly by analysing the chemical elements they dispersed into the surrounding environment after they died in supernova explosions. The three distant gas clouds detected in this study are rich in carbon, oxygen, and magnesium, but poor in iron. This is exactly the signature expected from the explosions of the first stars.
Ίσως δεν υπάρχει η μυστηριώδης μαύρη δύναμη που επιταχύνει την διαστολή του σύμπαντος τελικά. Η αλήθεια είναι μάλλον πολύ πιο περίεργη, φούσκες διαστήματος όπου ο χρόνος περνά με εντελώς διαφορετικό βαθμό.
Το πέρασμα του χρόνου δεν είναι συνεχές. Περιοχές με πιο υψηλή βαρύτητα βιώνουν ένα πιο αργό πέρασμα του χρόνου σε σχέση με περιοχές όπου η βαρύτητα είναι πιο αδύναμη, ένας παράγοντας που διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στο πως συγκρίνουμε ρυθμούς κοσμικής διαστολής.
Οι αποκλίσεις στο πόσο γρήγορα περνάει ο χρόνος σε διάφορες περιοχές του Σύμπαντος θα μπορούσαν να φτάσουν σε δισεκατομμύρια χρόνια, δίνοντας σε ορισμένα μέρη περισσότερο χρόνο να διασταλούν από άλλα. Όταν βλέπουμε μακρινά αντικείμενα μέσα από αυτές τις φυσαλίδες στρέβλωσης του χρόνου, θα μπορούσε να δημιουργηθεί η ψευδαίσθηση ότι η διαστολή του Σύμπαντος επιταχύνεται.
Δυο νέες μελέτες ανέλυσαν περισσότερους από 1.500 υπερκαινοφανείς αστέρες για να διερευνήσουν πόσο πιθανό είναι να ισχύει κάτι τέτοιο. Σύμφωνα με τους ίδιους η θεωρία του μοντέλου αυτού φαίνεται να ταιριάζει καλύτερα στις παρατηρήσεις μας.
Το καθιερωμένο μοντέλο της κοσμολογίας εξηγεί πολύ καλά αυτή τη στιγμή το σύμπαν. Δεν φαίνεται να υπάρχει αρκετή μάζα για να εξηγήσει τα βαρυτικά φαινόμενα που παρατηρούμε, οπότε επινοήσαμε έναν αόρατο αντικαταστάτη που ονομάζεται σκοτεινή ύλη.
Παράλληλα φαίνεται να υπάρχει μια παράξενη δύναμη που αντισταθμίζει τη βαρύτητα, ωθώντας το σύμπαν να διαστέλλεται με επιταχυνόμενους ρυθμούς. Οι επιστήμονες δεν γνωρίζουν τι είναι οπότε την ονόμασαν σκοτεινή ενέργεια. Όλα αυτά μαζί, μαζί με τη συνηθισμένη ύλη, σχηματίζουν αυτό που ονομάζουμε μοντέλο της ψυχρής σκοτεινής ύλης λάμδα (ΛCDM).
Το πρόβλημα όμως είναι ότι το μοντέλο αυτό υποθέτει ίσως αυθαίρετα ότι ολόκληρο το σύμπαν διαστέλλεται με την ίδια ταχύτητα παντού. Περισσότερη ύλη, σημαίνει περισσότερη και πιο ισχυρή βαρύτητα, άρα και πιο αργός χρόνος. Για παράδειγμα ένα ατομικό ρολόι που βρίσκεται σε έναν Γαλαξία μπορεί να χτυπάει ως και ένα τρίτο πιο αργά από το ίδιο ρολόι που βρίσκεται στη μέση ενός κενού χώρου του διαστήματος.
Αν αυτό το αναγάγουμε στην τεράστια διάρκεια ζωής του Σύμπαντος, μπορεί να έχουμε το εξής φαινόμενο, να έχουnε περάσει δισεκατομμύρια περισσότερα χρόνια στα κενά από ότι στις περιοχές με πυκνή ύλη. Και κάπως έτσι δεν έχει νόημα να λέμε ότι το Σύμπαν έχει μια ενιαία ηλικία 13.8 δισεκατομμυρίων ετών. Αντίθετα, διαφορετικές περιοχές θα έχουν διαφορετικές ηλικίες.
Και αφού έχει περάσει πολύ περισσότερος χρόνος στα κενά, εκεί έχουμε μεγαλύτερη κοσμολογική διαστολή. Επομένως, αν δούμε ένα αντικείμενο στην άλλη πλευρά ενός κενού χώρου του διαστήματος, θα φαίνεται ότι απομακρύνεται από εμάς πολύ πιο γρήγορα από ό,τι κάτι που βρίσκεται σε αυτή την πλευρά. Με την πάροδο του χρόνου, αυτά τα κενά καταλαμβάνουν μεγαλύτερο ποσοστό του Σύμπαντος, δημιουργώντας την ψευδαίσθηση μιας επιταχυνόμενης διαστολής, χωρίς να χρειάζεται να επικαλεστεί κανείς τη σκοτεινή ενέργεια.
Πηγή: techmaniacs