Κι όμως, συμβαίνουν και στην Ιαπωνία: Όταν ένα φίδι «πάγωσε» τα τρένα
Ένα φίδι ήταν αρκετό για να προκαλέσει σοβαρές αναταράξεις σε μία από τις πιο τεχνολογικά προηγμένες σιδηροδρομικές υποδομές του κόσμου. Ο λόγος για τη γραμμή Tokaido Shinkansen στην Ιαπωνία, έναν από τους βασικούς σιδηροδρομικούς άξονες υψηλής ταχύτητας, που συνδέει τις πόλεις Τόκιο, Οσάκα και Ναγκόγια.
Το περιστατικό σημειώθηκε την Τετάρτη, όταν ένα φίδι μπήκε σε γραμμή ρεύματος την ώρα που τρένο διέσχιζε την περιοχή μεταξύ Γκίφου-Χασίμα και Μαϊμπάρα, προκαλώντας διακοπή στην ηλεκτροδότηση και, κατ’ επέκταση, στην κυκλοφορία των δρομολογίων.
Η Central Japan Railway Company ανέφερε πως τα προβλήματα ξεκίνησαν στις 17:25 (τοπική ώρα) και η λειτουργία αποκαταστάθηκε σταδιακά μέχρι τις 19:00, ενώ το Kyodo News και το BBC μετέδωσαν ότι επηρεάστηκαν τα δρομολόγια και προς τις δύο κατευθύνσεις — από Σιν-Οσάκα προς Τόκιο και αντίστροφα.
Ουρές, ταλαιπωρία και… υπομονή
Καθώς η Ιαπωνία διανύει τη λεγόμενη Χρυσή Εβδομάδα, περίοδο αυξημένης τουριστικής και εσωτερικής μετακίνησης λόγω τεσσάρων εθνικών αργιών, η αναστάτωση ήταν μεγαλύτερη από το συνηθισμένο. Επιβάτες σχημάτισαν ουρές στα εκδοτήρια, ενώ εκατοντάδες άνθρωποι εγκλωβίστηκαν προσωρινά σε σταθμούς και συρμούς.
Η πόλη της Οσάκα φιλοξενεί επίσης φέτος την Παγκόσμια Έκθεση, γεγονός που έχει αυξήσει κατακόρυφα την κίνηση, τόσο εσωτερικά όσο και από το εξωτερικό.
Το συμβάν, το σύστημα και η πραγματικότητα
Το περιστατικό, πέρα από την ειδησεογραφική του αξία, υπενθυμίζει ότι κανένα σύστημα, όσο προηγμένο κι αν είναι, δεν είναι άτρωτο. Η Ιαπωνία αποτελεί παγκόσμιο πρότυπο για τη λειτουργία των σιδηροδρόμων, τη συνέπεια στα δρομολόγια και την τεχνολογική υπεροχή.
Κι όμως, ακόμα και σε αυτή τη χώρα, ένας αστάθμητος παράγοντας της φύσης – ένα φίδι – μπορεί να επιφέρει παύση σε δίκτυο εκατομμυρίων μετακινήσεων, αποδεικνύοντας ότι η ανθεκτικότητα των υποδομών πρέπει να συνυπολογίζει ακόμα και το απρόβλεπτο.
Σε έναν κόσμο όπου οι μεταφορές συνιστούν καθρέφτη της λειτουργίας του κράτους, το ιαπωνικό περιστατικό δεν είναι μόνο ένα «παράξενο νέο», αλλά και μάθημα οργανωτικής επίγνωσης – ότι η τελειότητα δεν είναι αλάθητη και ότι η διαχείριση κρίσεων έχει μεγαλύτερη σημασία από την απλή αποτροπή τους.