Η τουρκική προκλητικότητα για άλλη μια φορά χτυπάει κόκκινο. Αυτήν τη φορά η Τουρκία δοκιμάζει τις αντοχές όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και της Δύσης.

Της: ΜΑΡΙΑΝΘΗΣ Δ. ΚΑΦΕΤΖΗ – ΡΑΥΤΟΠΟΥΛΟΥ

Πέρα από την ένταση που δημιουργεί όσον αφορά την Ελλάδα, προκαλεί και με τις δηλώσεις της για την ένταξη στο ΝΑΤΟ της Φινλανδίας και της Σουηδίας. Η στάση αυτή προβληματίζει διπλά τους Συμμάχους, καθώς θεωρούν ότι από τη Μαδρίτη θα πρέπει να σταλούν ηχηρά σήματα ενότητας και αποφασιστικότητας απέναντι στη Ρωσία και όχι να εξελιχθούν οι κρίσιμες εργασίες σε ένα «πάρε δώσε», που θα δημιουργήσει προβλήματα στις σχέσεις των συμμάχων.

Η Κομισιόν, με δήλωση του εκπροσώπου για θέματα εξωτερικής πολιτικής, καταδίκασε την τουρκική προκλητικότητα: «Η Τουρκία θα πρέπει να σέβεται την κυριαρχία όλων των κρατών-μελών της ΕΕ στα χωρικά ύδατα και τον εναέριο χώρο τους. Έχουμε δηλώσει επανειλημμένα ότι κάθε ανοιχτό ζήτημα πρέπει να αντιμετωπίζεται με ειρηνικό τρόπο, μέσω διαλόγου, καλής πίστης, πλήρους σεβασμού του Διεθνούς Δικαίου και σύμφωνα με την αρχή των σχέσεων καλής γειτονίας. Η ΕΕ υπήρξε και είναι ξεκάθαρη στο ότι αναμένουμε από την Τουρκία να συμπεριφέρεται με εποικοδομητικό τρόπο, να απέχει από βήματα που κλιμακώνουν, από ρητορική ή ενέργειες και να δεσμευτεί στην οικοδόμηση σχέσεων καλής γειτονίας, όχι το αντίθετο». Οι ΗΠΑ κινήθηκαν αντίστοιχα καλώντας την Τουρκία να αποκλιμακώσει την ένταση.

Δυστυχώς δεν είναι η πρώτη φορά που η Τουρκία παραβιάζει ευθέως την «κόκκινη γραμμή». Τον Νοέμβριο του 2019 η Τουρκία υπέγραψε το προκλητικό και παράνομο τουρκολιβυκό μνημόνιο. Τον Μάρτιο του 2020 εργαλειοποίησε το Προσφυγικό στον Έβρο, όπου η Ελλάδα έκανε σαφές ότι τα σύνορα αυτά είναι σύνορα όλης της Ευρώπης και όχι μόνο της Ελλάδας. Το καλοκαίρι του 2020 είχαμε τη μία παραβίαση μετά την άλλη στο Αιγαίο.

Η κυβέρνηση με τον πιο σαφή τρόπο δηλώνει ότι η εποχή του επεκτατικού αναθεωρητισμού και της κωμικοτραγικής ερμηνείας της Ιστορίας ανήκει στο παρελθόν. Το υπουργείο Εξωτερικών, σε μια προσπάθεια κατανόησης από τη Διεθνή Κοινότητα του τουρκικού αναθεωρητισμού, έδωσε στη δημοσιότητα χάρτες που απεικονίζουν με παραστατικό και αδιάψευστο τρόπο τις τουρκικές παράνομες, μονομερείς ενέργειες και αιτιάσεις και παράλληλα τεκμηριώνουν την έκταση του τουρκικού αναθεωρητισμού με σκοπό την ανατροπή του status quo, παραβιάζοντας το Διεθνές Δίκαιο και το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, απειλώντας την ειρήνη, την ασφάλεια και τη σταθερότητα στην περιοχή.

Οι χάρτες ξεκινούν από το status quo που είχε κατοχυρωθεί με τις Συνθήκες της Λωζάννης (1923) και των Παρισίων (1947), προβάλλουν τις τουρκικές αξιώσεις και συμπεριλαμβάνουν την προσπάθεια υφαρπαγής από την Ελλάδα της ευθύνης για έρευνα και διάσωση στο μισό Αιγαίο τη δεκαετία του ’80, τη θεωρία των «γκρίζων ζωνών» τη δεκαετία του ’90, την κλιμάκωση με νέες άδειες στην Ανατολική Μεσόγειο, την αποδοχή ως επισήμου δόγματος της «Γαλάζιας Πατρίδας», το «τουρκολιβυκό μνημόνιο». Τέλος, φθάνουν μέχρι την τουρκική θεωρία περί του καθεστώτος αποστρατιωτικοποίησης των νησιών του Αιγαίου.

Είναι η πρώτη φορά που η Διεθνής Κοινότητα ενημερώνεται για το τι πραγματικά συμβαίνει ώστε συσπειρωμένη να τερματίσει το τουρκικό παραλήρημα άμεσα. Συσπείρωση που είναι απαραίτητη και αυτονόητα απαιτητή και στο εσωτερικό της χώρας.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ POLITICAL