Ευτυχώς υπάρχουν δημόσιοι λειτουργοί που τιμούν το λειτούργημά τους. Όπως και εκδότες σαν και τούτης της εφημερίδας που χάρη στο πείσμα τους η επιμονή επιβραβεύεται
Όταν πριν από τέσσερα χρόνια περίπου αρχίσαμε να ασχολούμαστε με την έρευνα γύρω από τα θέματα που μας κατάγγειλαν πολίτες της Χαλκιδικής, είχαμε ένα στόχο: Να συνεισφέρουμε στο σπάσιμο ενός αποστήματος – κυκλώματος που λυμαίνονταν την περιοχή σε όλους τους δήμους με αφετηρία τα περιβαλλοντικά εγκλήματα, τις πολεοδομικές παραβάσεις, τις ανολοκλήρωτες υποδομές και τις υπερβατικές αναθέσεις χωρίς αποτέλεσμα. Μετά από ατέλειωτες ώρες ξενυχτιού, τεράστιας ψυχολογικής πίεσης και πάντως σημαντικού οικονομικού κόστους, οι εξελίξεις με την εξάρθρωση του κυκλώματος πολεοδομίας από το Σώμα Εσωτερικών υποθέσεων της ΕΛΑΣ σε Σιθωνία και Ν. Προποντίδα, μας προσφέρουν την ηθική ικανοποίηση ότι όλα αυτά δεν έγιναν χωρίς αντίκρισμα. Και το αντίκρισμα δεν ήταν μόνο ότι επιτέλους κινητοποιήθηκε ένας κρατικός μηχανισμός που μέχρι τώρα φαινόταν ράθυμος και αδρανής.
Αλλά δημιουργείται πια, όχι αίσθηση μα, πεποίθηση, ότι η «πεπατημένη» για την οποία έκανε λόγο συλληφθείς μέσω συνηγόρου του που ακολουθούσαν μηχανικοί για να εκδώσουν μια άδεια ή να νομιμοποιήσουν παρανόμως ένα αυθαίρετο ήταν το αζημίωτο. Μια «χήνα», ένα «στρέμμα», πέντε «αυγά» ή όπως αλλιώς επέβαλε η κωδικοποιημένη ορολογία μιας κοινωνίας που λειτουργούσε με όρους «Καμόρα». Και σ’ αυτήν την κοινωνία, συμμέτοχοι ήταν σχεδόν όλοι. Η τοπική κοινωνία είτε εκουσίως ενθαρρύνοντας αν όχι και συμμετέχοντας, είτε ακουσίως, αδιαφορώντας. Οι φωνές διαμαρτυρίες πνίγονταν μέσα στη λογική της «πεπατημένης» η οποία αγκάλιαζε όλους τους κλάδους: Τους μηχανικούς, τους υπαλλήλους ΟΤΑ Α και Β βαθμού, τους αυτοδιοικητικούς, τους πολιτικούς, τους δικαστικούς, αρχαιολόγους, δασάρχες, πολεοδόμους, αστυνομικούς, δημοσιογράφους.
H συντριπτική πλειονότητα των ΜΜΕ θεωρούσε ότι πρόκειται για μια εμμονική διαδικασία από την οποία προσβληθήκαμε με τα θέματα της Χαλκιδικής. Κι ας δημοσιεύαμε κάθε εβδομάδα από ένα τουλάχιστο σοβαρό θέμα διαφθοράς με οσμές σκανδάλου κι ας οχλούσαμε την καθεστηκυία τάξη κι ας χαλούσαμε την «πεπατημένη».
Για κάθε ένα μη αποκατεστημένο σκουπιδότοπο (ΧΑΔΑ) ο οποίος τριπλοδημοπρατήθηκε και τριπλοπληρώθηκε, για ένα χαλασμένο βιολογικό τον οποίο πληρώσαμε πολλάκις, για εντάλματα που διπλοπληρώθηκαν αλλά τα έργα παραλαμβάνονταν ανολοκλήρωτα, για μπουρίνια που βαπτίζονταν εν μία νυκτί έκτακτες συνθήκες για να δίδονται αφειδώς εκατομμύρια σε εργολάβους μέσω απευθείας αναθέσεων και όλα αυτά κι άλλα τόσα, επειδή έτσι επέβαλε η «πεπατημένη». Κι ας μας περνούσαν γενεές δεκατέσσερις, πολιτικοί, αυτοδιοικητικοί που ακολουθούσαν την «πεπατημένη», κι ας μας έστελναν ραβασάκια και αγωγές εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ για να μας φιμώσουν κι ας οργάνωναν μυστικούς δείπνους και συμβούλια δήμαρχοι, χαλκιδικάρχες, παλαιοί αυτοδιοικητικοί και επίδοξοι βουλευτές που λύσσαγαν να μας κλείσουν επειδή τους «ενοχλούσαμε».
Το μεγαλύτερο πρόβλημα όμως δεν ήταν όλοι αυτοί. Αλλά η οκνηρία των ελεγκτικών αρχών να διερευνήσουν ουσιαστικά και σε βάθος όλες αυτές τις καταγγελίες που με κόπο και μεθοδικότητα στοιχειοθετούσαμε. Ένας κρατικός μηχανισμός που εκφράζονταν στη χειρότερη μορφή του από ελεγκτές που ακολουθούσαν την «πεπατημένη» και έστελναν υποθέσεις στο αρχείο δίχως καν να τις ελέγξουν, είτε στην καλύτερη περίπτωση χρησιμοποιούσαν τον ογκώδη φάκελο σαν αυτοσχέδια βάση για τον φορητό υπολογιστή τους όπως οι γραφειοκράτες τη μελέτη του Τσάκωνα στη μνημειώδη ταινία «Μάθε παιδί μου γράμματα».
Κάποτε όμως έρχεται η στιγμή που κάποιοι άνθρωποι αποφασίζουν να δράσουν. Και τότε αναδύονται όλες οι ικανότητες ενός Σώματος Ελεγκτών, χάρη στην ακεραιότητα κάποιων έστω λιγοστών αλλά – ευτυχώς υπάρχουν – αποτελεσματικών εισαγγελέων που τιμούν το λειτούργημά τους. Όπως υπάρχουν και κάποιοι εκδότες χάρη στο πείσμα των οποίων η επιμονή επιβραβεύεται και καταλήγει σε μια μεγαλειώδη δικαίωση. Όπως στον εκδότη τούτης εδώ της εφημερίδας Νίκο Καραμανλή, ενός εκρηκτικού κράματος χαλκιδικιώτικης και κρητικής καταγωγής που οδηγεί σε μικρά θαύματα… Γιατί στην Ελλάδα του 2024 μετά από 15ετή κρίση είναι θαύμα να μεγαλουργείς εκδοτικά στην έντυπη και ηλεκτρονική δημοσιογραφία βαδίζοντας κόντρα στην «πεπατημένη». Και στην επέτειο των 16 χρόνων της free press Karfitsa το μόνο που μπορούμε να υποσχεθούμε είναι ότι θα προσπαθήσουμε ακόμη περισσότερο έτσι ώστε η πεπατημένη να είναι ένας καθαρός δρόμος προς την ευτυχία που αξίζει σε όλους μας. Χρόνια πολλά Karfitsa…
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ KARFITSA
