Με ποδοσφαιρικούς όρους η κυβέρνηση μοιάζει με την ομάδα που κατεβαίνει στο γήπεδο όχι για να νικήσει αλλά για μη χάσει.
Η ΔΕΘ παραδοσιακά αποτελούσε σημείο αναφοράς για την πολυθρύλητη επανεκκίνηση των εκάστοτε κυβερνήσεων. Για τους Θεσσαλονικείς μιαν ακόμη υπερτιμημένη προσδοκία. Που συνήθως μετατρεπόταν σε απογοήτευση σε βάθος δωδεκαμήνου έως τις επόμενες εξαγγελίες του Σεπτέμβρη.
Αν και εφέτος υπάρχουν πια απτές αποδείξεις ότι τουλάχιστο το Μετρό θα λειτουργήσει μέχρι τέλους του χρόνου, εντούτοις, για τους Βορειοελλαδίτες οι επισκέψεις των κυβερνητικών στελεχών λαμβάνουν χώρα μέσα σε ένα κλίμα έντονης αμφισβήτησης, συναισθηματικής φόρτισης και κρίσης εμπιστοσύνης. Αυτό φαίνεται και στα δημοσκοπικά ευρήματα που μπορεί να εμφανίζουν μια παντοδυναμία του Κυριάκου Μητσοτάκη έναντι των αντιπάλων του, αλλά για κακή του τύχη ο «αντίπαλος» δεν είναι ούτε ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ (υπαρκτός η δυνητικός) ή του ΠΑΣΟΚ. Αλλά οι ίδιες οι δημόσιες και κρατικές δομές. Με ποδοσφαιρικούς όρους η κυβέρνηση μοιάζει με την ομάδα που κατεβαίνει στο γήπεδο όχι για να νικήσει αλλά για μη χάσει. Και μπορεί αυτό να μην είναι απαραίτητα κακό, εφόσον ο αντίπαλος είναι ισχυρός. Όταν όμως επαναπαύεσαι επειδή απέναντί σου έχεις ανίκανους ή έστω αναποτελεσματικούς αντιπάλους, η μη ήττα δε συνιστά νίκη.
Κι επειδή οι πάντες ακόμη και ο πρωθυπουργός επέλεξε ως μότο τη βελτίωση της καθημερινότητας του πολίτη, αυτή αναπόφευκτα περνά (και) μέσα από την αυτοδιοίκηση. Ο βουλευτής, ο Υπουργός και πάντως η κεντρική διοίκηση, θα συνεισφέρει νομοθετικά κυρίως παρά εκτελεστικά. Ο δήμαρχος είναι εκείνος που έχει εξουσιοδοτηθεί για να εξυπηρετεί τον πολίτη στα άμεσα προβλήματά του. Από την καθαριότητα έως την ψυχαγωγία και την ασφάλειά του. Η εφετινή ΔΕΘ για τους Βορειοελλαδίτες διεξάγεται σε οδυνηρό κλίμα πένθους για την απώλεια δυο νεαρών παιδιών στη Χαλκιδική με βαρύτατες ευθύνες της αυτοδιοίκησης. Αν επρόκειτο για αιρετούς που απλώς, θα λειτουργούσαν αυτονοήτως σύμφωνα με τα καθήκοντά τους και οι δυο περιπτώσεις θα είχαν αποφευχθεί. Σήμερα, η δήμαρχος Κασσάνδρας διώκεται πειθαρχικά και εκκρεμεί ακόμη και το ποινικό σκέλος από τη δικαιοσύνη για πολλούς λόγους που έχουμε υπεραναλύσει. Στις 16 Σεπτεμβρίου ένας άλλος πρώην δήμαρχος, του άλλου ποδιού της Σιθωνίας, διώκεται σε βαθμό κακουργήματος για απιστία, ηθική αυτουργία σε πλαστογραφία για ζημία πολύ μεγάλου βαθμού στο δήμο. Τον Οκτώβρη έχει και δεύτερο. Ένας άλλος πρώην δήμαρχος του Πολυγύρου που απεβίωσε, οι κληρονόμοι θα κληθούν από τη δικαιοσύνη να δικαιολογήσουν αναθέσεις πολλών εκατομμυρίων ευρώ που είχαν γίνει όταν εκείνος βρισκόταν εν ζωή και εκτελούσε τα δημαρχικά καθήκοντά του.
Όλα αυτά αποτελούν συνάμα και μια θλιβερή δικαίωση για τα όσα κατά καιρούς έγραφε, εξακολουθεί να γράφει και υπόσχεται να συνεχίσει να αποκαλύπτει για τα έργα τις ημέρες όλων αυτών των αυτοδιοικητικών στη Χαλκιδική, τη διαπλοκή και τη μηδενική εξυπηρέτηση των πολιτών δηλαδή του ιερού καθήκοντός τους που απορρέει από το νόμο για τους αιρετούς των ΟΤΑ Α και Β βαθμού. Δικαίωση διότι αποκαλύπτεται η ανικανότητά τους και θλιβερή γιατί η απόδειξη αυτής της ανικανότητας χρειάστηκε να βαφεί με αίμα. Κι αν κάτι καθίσταται ως επιτακτική ανάγκη τώρα παρά ποτέ είναι να εγκολπωθεί στη συνείδηση των πολιτών η έννοια της ασφάλειας και της εφαρμογής των νόμων. Είναι ώρα κύριε Λιβάνιε ως υπουργός εσωτερικών και αρμόδιος για τους ΟΤΑ να βάλετε το μαχαίρι ως το κόκκαλο έτσι ώστε οι ευθύνες να αποδωθούν σωστά. Το δίκαιο, δεν είναι μόνο ζήτημα κανόνων, αλλά και ζήτημα δικαιοσύνης με την έννοια που η κοινωνία αντιλαμβάνεται. Διότι μπροστά στο κόστος της απώλειας μιας ανθρώπινης ζωης, το (όποιο) πολιτικό κόστος εκμηδενίζεται…
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ KARFITSA
