Ενόψει εκλογών πολλές φορές αναρωτήθηκα κατά το παρελθόν γιατί ένας επιτυχημένος επιστήμονας, είτε επαγγελματίας να ασχοληθεί με την πολιτική στην Ελλάδα.
Δεν είναι μυστικό ότι η πολιτική μπορεί να είναι ένα προκλητικό και συχνά αμφιλεγόμενο πεδίο. Γιατί λοιπόν οι επιτυχημένοι επαγγελματίες επιλέγουν μερικές φορές να αφήσουν πίσω την καθιερωμένη καριέρα τους για να ακολουθήσουν μια ζωή στην πολιτική; Υπάρχουν διάφοροι λόγοι για τους οποίους κάποιος μπορεί να λάβει αυτήν την απόφαση.
Πολλοί άνθρωποι έλκονται από την πολιτική επειδή θέλουν να κάνουν τη διαφορά στην κοινότητα, την πολιτεία ή τη χώρα τους. Οι επιτυχημένοι επαγγελματίες που έχουν ήδη επιτύχει στην καριέρα τους μπορεί να αισθάνονται καθήκον ή ευθύνη να δώσουν πίσω στην κοινωνία και μπορεί να βλέπουν την πολιτική ως μια ευκαιρία να το κάνουν. Αυτό το κίνητρο συχνά έχει τις ρίζες του στην επιθυμία να βοηθήσουμε τους άλλους και να συμβάλουμε στο κοινό καλό. Μόνο που υπάρχει η δυσκολία ότι το 99% των πολιτικών ξεκινούν από καλές προθέσεις. Στην πορεία αλλάζουν…
Ένας άλλος λόγος για τον οποίο οι επιτυχημένοι επαγγελματίες μπορεί να παρακινούνται να γίνουν πολιτικοί είναι ότι είναι βαθιά παθιασμένοι με ένα συγκεκριμένο θέμα ή αιτία. Είτε πρόκειται για την προστασία του περιβάλλοντος, την κοινωνική δικαιοσύνη ή την οικονομική μεταρρύθμιση, αυτά τα άτομα μπορεί να βλέπουν την πολιτική ως έναν τρόπο αλλαγής σε τομείς με τους οποίους είναι παθιασμένοι. Βέβαια, αν ποτέ πάρει θέση ευθύνης, στην πρώτη απευθείας ανάθεση, τα λεγόμενα ethics, ή sustainability παραπέμπονται στο εγγύς ή απώτερο μέλλον. Ή στους επόμενους.
Είναι επίσης αλήθεια ότι η πολιτική μπορεί να είναι ένα μονοπάτι για αυξημένη δύναμη και επιρροή. Οι επιτυχημένοι επαγγελματίες που έχουν ήδη επιτύχει ένα ορισμένο επίπεδο επιτυχίας στην καριέρα τους μπορεί να παρακινούνται από την επιθυμία για περισσότερη δύναμη και επιρροή. Η πολιτική μπορεί να παρέχει πρόσβαση σε διαδικασίες λήψης αποφάσεων που μπορούν να επηρεάσουν μεγάλο αριθμό ανθρώπων και τα άτομα που παρακινούνται από την επιθυμία για εξουσία και επιρροή μπορεί να βλέπουν την πολιτική ως έναν τρόπο για να επιτύχουν τους στόχους τους. Μοναχά, που πολλές φορές η επιρροή της εξουσίας δημιουργεί αλαζονεία. Κι εκεί χάνεται η μπάλα.
Η μετάβαση στην κεντρική πολιτική σκηνή προϋποθέτει κομματική πειθαρχία. Στην Ελλάδα, οποιαδήποτε αντίθετη άποψη μέσα στο κόμμα ισοδυναμεί με μεσαιωνικό αφορισμό. Προφανώς, η σύνθεση ιδεών εξακολουθεί να αποτελεί ταμπού και γι αυτό επιλέχθηκε η ευκολότερη οδός που θυμίζει εποχές Στάλιν ή Πινοσέτ. Συχνά, ένας χειρούργος, ένας δικηγόρος ή ένας ποινικολόγος, εξισώνεται πολιτικά με έναν απόφοιτο των πολιτικών επιστημών. Από αυτούς που κατά τον αείμνηστο Ηλιόπουλο στον «Θανασάκη τον πολιτευόμενο»… «μόλις πάρεις χαρτί πιάνεις δουλειά πρωθυπουργός». Όσο για τους δημοσιογράφους που αποφασίζουν να αφήσουν το επάγγελμα για την πολιτική, μάλλον ποτέ δεν υπήρξαν πραγματικοί δημοσιογράφοι. Απλώς, δεν το γνώριζαν…
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ KARFITSA
