Η ελληνική κυβέρνηση συνεχίζει να επιδοτεί την ιταλική εταιρεία με 50-62 εκατομμύρια ευρώ ετησίως, χωρίς να υπάρχει κάποια εγγύηση ότι τα χρήματα αυτά θα επενδυθούν στη βελτίωση των υπηρεσιών.
Η ιδιωτικοποίηση του ΟΣΕ, που πραγματοποιήθηκε το 2017 με μεγάλες ελπίδες και υποσχέσεις, αποδεικνύεται σήμερα ως μια από τις μεγαλύτερες αποτυχίες της ελληνικής μεταπολιτευτικής ιστορίας. Αντί να φέρει ανάπτυξη, ασφάλεια και βελτίωση των υπηρεσιών, η ιδιωτικοποίηση του ελληνικού σιδηροδρόμου έχει γίνει συνώνυμο με αδράνεια, ασφάλεια και συνεχή οικονομική επιβάρυνση για τους Έλληνες φορολογούμενους.
Πριν την ελληνική κρίση, ο ΟΣΕ απασχολούσε 7.000 εργαζόμενους, αλλά μέχρι το 2010 ο αριθμός τους είχε ήδη μειωθεί λόγω συνταξιοδοτήσεων. Σήμερα, η Hellenic Train διαθέτει λίγο περισσότερους από 1100 υπαλλήλους και ο ΟΣΕ 734, δηλαδή έχουν χαθεί περισσότερες από 5.000 θέσεις εργασίας σε σχέση με το 2008.
Κατά την περίοδο των μνημονίων, η Τρόικα απαιτούσε απολύσεις στον ΟΣΕ, θεωρώντας τον οικονομικά προβληματικό, με χρέη 14,6 δισ. ευρώ. Η αποκρατικοποίηση τέθηκε ως προϋπόθεση για τη συνέχιση των διαπραγματεύσεων, οδηγώντας σε δραστική μείωση προσωπικού, με αμφίβολα οφέλη για τη λειτουργία και την ασφάλεια του σιδηροδρομικού δικτύου.
Η ιταλική Hellenic Train, που ανέλαβε τη λειτουργία των σιδηροδρόμων, δεν έχει καταφέρει να προσφέρει ούτε τα βασικά: ένα ασφαλές και λειτουργικό δίκτυο. Το δυστύχημα στα Τέμπη, που κόστισε τη ζωή σε 57 ανθρώπους, αποτέλεσε την κορύφωση μιας σειράς προβλημάτων που χαρακτηρίζουν τον ελληνικό σιδηρόδρομο εδώ και χρόνια. Παράλληλα, οι συχνές βλάβες, οι καθυστερήσεις και οι παραβιάσεις των «κόκκινων» σηματοδοτών δείχνουν ότι η ασφάλεια των επιβατών δεν αποτελεί προτεραιότητα.
Αλλά η αποτυχία δεν σταματάει εκεί. Οι ελληνικοί φορολογούμενοι εξακολουθούν να πληρώνουν αδρά για ένα σύστημα που δεν λειτουργεί. Εκτιμάται ότι το ελληνικό κράτος έχει δαπανήσει πάνω από 600 εκατομμύρια ευρώ από το 2017 έως σήμερα για τη συντήρηση του δικτύου και την εκτέλεση των δρομολογίων. Παράλληλα, η Hellenic Train έχει εισπράξει μόλις 67 εκατομμύρια ευρώ από το ελληνικό δημόσιο, ενώ οφείλει περίπου 160 εκατομμύρια ευρώ σε οφειλές και τέλη χρήσης του δικτύου. Με λίγα λόγια, οι Ιταλοί εισπράττουν κρατικές επιδοτήσεις χωρίς να κάνουν τις απαραίτητες επενδύσεις.
Η κατάσταση γίνεται ακόμα πιο ειρωνική αν σκεφτεί κανείς ότι η ιδιωτικοποίηση του ΟΣΕ βασίστηκε στο βρετανικό μοντέλο, το οποίο όμως σήμερα επανεξετάζεται. Στη Βρετανία, το Εργατικό Κόμμα προχώρησε σε επανεθνικοποίηση του σιδηροδρόμου, αναγνωρίζοντας ότι η ιδιωτικοποίηση απέτυχε να προσφέρει ποιοτικές υπηρεσίες και να ελέγξει το κόστος. Στην Ελλάδα, όμως, η ιδιωτικοποίηση συνεχίζεται, παρά τις καταστροφικές συνέπειες.
Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης αναγνώρισε μετά την τραγωδία των Τεμπών ότι χρειάζεται επαναδιαπραγμάτευση της σύμβασης με την Hellenic Train. Ωστόσο, μέχρι σήμερα, δεν έχει γίνει κανένα βήμα προς αυτή την κατεύθυνση. Αντίθετα, η ελληνική κυβέρνηση συνεχίζει να επιδοτεί την ιταλική εταιρεία με 50-62 εκατομμύρια ευρώ ετησίως, χωρίς να υπάρχει κάποια εγγύηση ότι τα χρήματα αυτά θα επενδυθούν στη βελτίωση των υπηρεσιών.
Η ιδιωτικοποίηση του ΟΣΕ δεν ήταν απλώς μια κακή επιλογή. Ήταν μια καταστροφική απόφαση που έθεσε σε κίνδυνο τη ζωή των πολιτών και επιβάρυνε οικονομικά το ελληνικό δημόσιο. Αν θεωρήσουμε ότι διδαχθήκαμε κάτι από τα λάθη του παρελθόντος, που δεν είμαι καθόλου βέβαιος, είναι καιρός να αναγνωριστεί ότι αυτό το πείραμα απέτυχε και να επανεξετάσουμε την επανεθνικοποίηση του σιδηροδρόμου. Ενός μέσου που έχει απαξιωθεί περισσότερο από οτιδήποτε άλλο στην ιστορία των ελληνικών μεταφορών.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ KARFITSA
