Στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων δυο Αθλητές υπήρξαν σημαιοφόροι δυο φορές: Ο Χρήστος Παπανικολάου (68,72) και ο Πύρρος Δήμας (96, 04).
Θα έλεγε κανείς ότι «αδικημένος» ήταν ο Πέτρος Γαλακτόπουλος ο οποίος εδικαιούτο να κρατήσει τη σημαία το 1972 ως μοναδικός μεταλλιούχος στους προηγούμενους αγώνες αλλά η ΕΟΕ προτίμησε να ξαναδώσει τη σημαία στον τεράστιο παγκόσμιο ρέκορντμαν του επί κοντώ με 5.49 Χρήστο Παπανικολάου. Ο Πέτρος Γαλακτόπουλος ξαναπαίρνει μετάλλιο αυτή τη φορά το αργυρό και περίμενε να ειναι ο σημαιοφόρος το 1976 στο Μόντρεαλ, αλλά η ΕΟΕ δίνει την τιμή στον «φτερωτό γιατρό» Βασίλη Παπαγεωργόπουλο. Και ο πάντα ατακαδόρος Πετράν εκνευρισμένος είχε πει το αμίμητο: «Αφού θέλετε όμορφους, τότε βάλτε τον… Κούρκουλο να παλέψει!». Κέρδισε έναν αγώνα, πήρε την 8 η θέση και έφυγε.
Το 1992 ο Λάμπρος Παπακώστας μπήκε ως σημαιοφόρος στη Βαρκελώνη μολονότι δεν ήταν Ολυμπιονίκης αλλά ως έχων την καλύτερη επίδοση τότε στον κόσμο 2.36 που παραμένει και ως τώρα πανελλήνιο ρεκόρ. Ο Πύρρος Δήμας μπήκε πρώτος και σημαιοφόρος το 1996 ως χρυσός Ολυμπιονίκης της Βαρκελώνης διότι στην έτερη χρυσή Ολυμπιονίκη Βούλα Πατουλίδου οι διοργανωτές επιφύλαξαν την τιμή να είναι η προτελευταία λαμπαδηδρόμος όπου μαζί με τον θρυλικό Εβάντερ Χόλιφιλντ παρέδωσε την δάδα στην τελευταία λαμπαδηδρόμο πολυΟλυμπιονίκη Αμερικανίδα κολυμβήτρια Τζάνετ Έβανς προτού την παραλάβει ο Μοχάμεντ Άλι για να ανάψει το βωμό.
Το 2004 ο Πύρρος Δήμας επιλέχθηκε ανάμεσα σε πολλούς πλέον Ολυμπιονίκες ως ο μοναδικός που είχε τρία χρυσά μετάλλια σε ισάριθμες διοργανώσεις κάτι που είχε κατορθώσει μόνο ο Κάχι Κακιασβίλι αλλά στις δυο (96, 00) εκπροσώπησε την Ελλάδα.
Και μιας και μιλάμε για τον επίσης μυθικό Κάχι Κακιασβίλι, επίσης, είχε θέσει θέμα διεκδίκησης της σημαίας στην τελετή έναρξης του Σίδνεϊ το 2000 τιμή που ανέθεσε τελικώς η ΕΟΕ στον χρυσό ιστιοπλόο της Ατλάντα Νίκο Κακλαμανάκη. Τότε ο Κάχι εξέφρασε το παράπονο ότι «μάλλον για να κρατήσει κανείς τη σημαία χρειάζεται να έχει ωραία … μάτια!».
