Ακόμη κι αν οι ιδιοκτήτες καταλυμάτων στη Χαλκιδική απευθύνονται σε υψηλού βαλαντίου πελάτες, ξένοι είναι χαζοί δεν είναι, τι ακριβώς προσφέρεις για να το ανταποδώσεις σε υπηρεσία έναντι αυτού του ποσού;
Δευτέρα του Ιούλη στο πρώτο πόδι της Χαλκιδικής. Το μπιτσόμπαρο που επιλέγω έχει καλές, κριτικές, είναι μπροστά από ένα συγκρότημα πολυτελών κατοικιών, σουιτών, και η συντριπτική πλειονότητα των χρηστών – πελατών είχαν καλές κουβέντες να πουν και να γράψουν. Μην το υποτιμάτε δεν είναι σύνηθες ένας καλός λόγος, σε ένα διαδίκτυο που βρίθει σχολίων κατά των αδηφάγων ιδιοκτητών.
Η κίνηση στην επιστροφή από τους προορισμούς του πρώτου ποδιού δε θύμιζε Δευτέρα αλλά Κυριακή. «Είδαν κι αποείδαν οι τουρίστες από τη λειψυδρία και επιστρέφουν για να μη χάσουν ολόκληρη την άδεια τους περιμένοντας να … βρέξει», σχολίασε με πικρία μια υπάλληλος σουπερμάρκετ που ξεπουλούσε δέκα δέκα τις εξάδες τα νερά μέχρι και με … προκράτηση. Ο υπερτουρισμός δεν φέρνει μόνο χρήμα αλλά και μπελάδες. Και το τουριστικό μοντέλο που χρησιμοποιούμε σήμερα δεν είναι βιώσιμο, θα μπορούσε να διαλύσει όλον τον τομέα και κατ’ επέκταση την ελληνική οικονομία.
Το μπιτσόμπαρο, ήταν περίπου όπως το περίμενα βάσει των κριτικών. Η παραλία βραχώδης, η μισή δε κατα μήκος του μπαρ, ήταν γεμάτη πέτρες και αχινούς, η άλλη μισή ήταν καλή με το νερό ολοκάθαρο. Οι τιμές λελογισμένες χωρίς μάλιστα ελάχιστη χρέωση ή επιπλέον κόστος για τις ξαπλώστρες. Μάλλον η εξαίρεση σε μια τοποθεσία που φιλοδοξεί να φορέσει μυκονιάτικα ρούχα.
Μπροστά από την παραλία αντικρίζω μια ντουζίνα μεζονέτες. Καθεμιά διαθέτει μια αυτόνομη εξωτερική μπανιέρα, σόρρυ πισίνα ήθελα να πω αλλά τόσο μικρή που θα μπορούσες να την περάσεις και για γουρνίτσα. Τέλος πάντων, «μάλλον έχουν οικολογική συνείδηση και δε θέλουν να ξοδεύουν τόσα κυβικά νερού» είπα από μέσα μου αλλά η αλήθεια είναι ότι στα προκήπια αυτά δεν χωρούσε άλλη έκταση. Ψάχνω από περιέργεια στο booking να δω κόστος ενοικίασης. Η πρώτη διαθέσιμη ημερομηνία που μου βγάζει είναι το ΣΚ 24-25 Αυγούστου δυο βραδιές συνολικής τιμής 1800 ευρώ. Δηλαδή 900 για κάθε ημέρα. Αναρωτιέμαι το κόστος ευκαιρίας του πελάτη – καταναλωτή να δώσει ένα μηνιαίο μισθό για να μείνει, σε μια μεζονέτα δυο άντε τριών δωματίων, για μια … γούρνα έστω πολυτελείας στο προκήπιο, με ένα αξιοπρεπές μπιτσόμπαρο μπροστά σε μια παραλία που αν μπερδευτείς και επιλέξεις τη λάθος πλευρά κινδυνεύεις να βγεις απ’ αυτήν φακίρης αποφοιτήσας από το μυστικιστικό τάγμα των Σούφι και με καρφωμένους δυο τρεις αχινούς στη φτέρνα.
Προφανώς, αυτά τα ποσά απευθύνονται σε πελάτες που δε είναι διατεθειμένοι να κάνουν το σκ…. τους παξιμάδι για να μαζέψουν τα χρήματα μιας βραδιάς διαμονής. Αλλά επειδή ακόμη κι αυτού του είδους οι πελάτες, ξένοι είναι χαζοί δεν είναι, τι ακριβώς προσφέρεις για να το ανταποδώσεις σε υπηρεσία έναντι αυτού του ποσού; Νερό δεν υπάρχει ούτε για δείγμα, τις καθημερινές διακόπτεται η ροή από τις 10 το βράδυ εως τις 10 το πρωί, ούτε καν για να ξεδιψάσεις πόσο μάλλον να γεμίσει η μίνιμαλ πισίνα στο προκήπιο, ιδιωτικότητα καμία αφού οι κατοικίες είναι δίπλα – δίπλα εκτός αν μέσα στην τιμή περιλαμβάνεται κάποια Moet για το welcome συνοδεία αχινοσαλάτας με φρέσκο εμπόρευμα επί τόπου.
Δεν ανήκω σ’ αυτούς που ελεινολογούν για τις τιμές στον τουριστικό κλάδο. Αν η τελευταία μόδα που διοχετεύτηκε σα δόλωμα από τηλεοπτική εκπομπή είναι να παραμερίσουν οι ντόπιοι για να εξυπηρετούνται οι τουρίστες κατά προτεραιότητα, ας το ξανασκεφτούν οι πάνσοφοι που το εκστόμισαν. Διότι με προβλήματα λειψυδρίας, σκουπιδιών, επεξεργασίας λυμμάτων και παντελή ανυπαρξία ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, οι πιθανότητες μεταμόρφωσης ενός επίγειου παραδείσου σε κόλαση πολλαπλασιάζονται. Κι όχι για τον ντόπιο που θα πειθαρχήσει κλεισμένος στο καβούκι του αλλά για τον τουρίστα που θα ρισκάρει να πετάξει σε καλύτερο προορισμό τα χρήματά του.
Ακόμη και οι ρομαντικοί που θα γούσταραν να απολαύσουν το αυγουστιάτικο φεγγάρι εκεί στο διήμερο 24-25, στην Κασσάνδρα, δύσκολα θα το επιλέξουν. Βλέπετε κι αυτό το ρημάδι θα γεμίσει πέντε ημέρες νωρίτερα. Τζίφος…
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ KARFITSA
