Τα παιδιά δεν πρέπει να αγγίζουν κινητά, αλλά όταν γίνουν 18, θα ζουν σε έναν κόσμο όπου η διαβίωση εξαρτάται από το αν ξέρουν να κάνουν swipe right
Θυμάστε εκείνες τις εποχές που για να μπεις στο σινεμά, έδειχνες απλά ένα χάρτινο εισιτήριο κι όχι την τελευταία φωτογραφία σου με φίλτρα που σε κάνει να μοιάζεις με αβγό στο Instagram; Όχι; Ε, μάλλον είσαι Gen Z και πιστεύεις πως ο Παρθενώνας χτίστηκε με QR codes.
Από τη μία, το κράτος και οι εταιρείες μας λένε: “ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΣΤΕ ΤΟ ΚΙΝΗΤΟ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ! Για γήπεδο; QR code. Για τράπεζα; App. Για γάμο; Σάρωσε τον κωδικό της πεθεράς σου.” Από την άλλη, ίδιοι κι όμοιοι τίτλοι: “ΠΡΟΣΟΧΗ, ΣΤΙΣ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΕΣ ΑΠΑΤΕΣ! Το bullying είναι διαδικτυακό! Απαγορεύστε στα ανήλικα τα κινητά!” λες και δεν είναι οι ίδιοι που έφτιαξαν έναν κόσμο όπου αν δεν έχεις iPhone … 25, δεν μπορείς ούτε να πληρώσεις το νερό.
Οι νέοι, λένε, ξέχασαν πώς να φλερτάρουν. Αντί για ρομαντικά σχόλια, στέλνουν καρδούλες και emojis. Και τι περίμενες; Αν όλη σου η ζωή είναι μια οθόνη, πώς να κοιτάξεις κάποιον στα μάτια χωρίς να ψάξεις για το κουμπί “Like”; “Έχεις Instagram;” αντί “θες να πιούμε έναν καφέ;”. Και αν δεν απαντήσει, του αλλάζεις το status σε “Ghosted” και προχωράς. Επικοινωνία 2.0, baby!
Το κράτος έριξε τις σφραγίδες στα σκουπίδια και τώρα όλα γίνονται με apps. Φυσικά, αν το κινητό σου πάθει κάτι, είσαι ένας ψηφιακός πρόσφυγας. “Πρόβλημα με την εφαρμογή; Δοκίμασε σε 48 ώρες. Ή περίμενε σε ουρά 10 χιλιάδων χρηστών.” Και αν τυχόν θες βοήθεια, η τεχνική υποστήριξη λειτουργεί με την ταχύτητα τριδάκτυλου βραδύποδα. Εναλλακτική; Ένας … Καιάδας παντού υπάρχει!
Τα παιδιά δεν πρέπει να …αγγίζουν κινητά, αλλά όταν γίνουν 18, θα ζουν σε έναν κόσμο όπου η διαβίωση εξαρτάται από το αν ξέρουν να κάνουν swipe right. Εξαιρετικό σχέδιο! “Απαγόρευση TikTok μέχρι τα 18, και μετά αναγκαστική κατάρτιση στο OnlyFans για να πληρώνουν το ενοίκιο.” Καλή κι η επιστήμη, αλλά ποιός σε εμποδίζει να τα συνδυάσεις; Ό,τι μάθεις χρήσιμο – μπορεί δυνητικά να – είναι.
Αν κάποιος εξωγήινος έβλεπε την ανθρωπότητα, θα σκεφτόταν: “Αυτοί λατρεύουν ή μισούν τα κινητά;” με αμφιλεγόμενη απάντηση. Γιατί το smartphone είναι σαν ένας τοξικός σύζυγος: Σου δίνει πρόσβαση σε όλο τον κόσμο, αλλά ταυτόχρονα σε κλειδώνει στο μπάνιο με το Wi-Fi. Σου λέει “είσαι ελεύθερος”, αλλά αν χαλάσει η μπαταρία, είσαι πιο απροστάτευτος κι από έναν χάκερ χωρίς firewall.
Η τεχνολογία υποτίθεται ότι μας κάνει τη ζωή ευκολότερη, μόνο εφόσον διαθέτεις 15 εφαρμογές, 13 κωδικούς, και ένα Magicker για να ανοίξεις μια πόρτα. Κι αν έχεις κινητό που δεν είναι της περσινής χρονιάς, είσαι ο ψηφιακός ισοβίτης της εποχής. “Δεν τρέχει η εφαρμογή; Αναβάθμισε! (Και πάρε και νέο δάνειο, γιατί η τεχνολογία δεν τρώγεται).”
Δεν είμαι τεχνοφοβικός. Χρησιμοποιούσα Apple PowerBook όταν το φαξ ήταν η επανάσταση στην επικοινωνία και την εποχή που η Σοβιετική Ένωση ήταν ακόμη ενωμένη. Ξέρω ότι έχει παρέλθει οριστικώς η εποχή που κοίταζες τον πολικό αστέρα για να προσανατολιστείς σαν άλλος Μαγκάιβερ.
Αν όμως κάτι με κάνει να νιώθω σαν τον Στάτλερ ή τον Ουώλντορφ, του Μάπετ Σόου είναι που το κράτος μου λέει από τη μια “γίνε ψηφιακός ή πεθαίνεις!” και από την άλλη “μην είσαι τόσο ψηφιακός, απόλαυσε και λίγο τη φύση!”. Κι αν ποτέ ο εγγονός σου θα σε ρωτήσει «παππού, είναι αλήθεια ότι κάποτε οι άνθρωποι φλερτάρανε χωρίς να τραβάνε φώτο για το BeReal;” είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα απαντήσεις με δάκρυα νοσταλγίας: “Ναι, αγόρι μου. Και τότε, το Wi-Fi ήταν τόσο γρήγορο όσο η ζωή μας πριν τα smartphones…”.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ KARFITSA
