Κατεβαίνεις τις φρεσκοκαθαρισμένες σκάλες του νέου Μετρό της Θεσσαλονίκης, ανασαίνοντας τον αέρα της ελπίδας ναυαγού που ονειρεύεται καράβι.
Είναι η πρώτη μέρα λειτουργίας, οι συρμοί είναι καινούργιοι, τα καθίσματα «μοσχοβολούν» εργοστασιακό πλαστικό και ο κόσμος μοιάζει με αποικία μυρμηγκιών που οσφραίνεται μουσταλευριά. Αν έχεις διαβεί στο μεγάλο αδερφό της Αθήνας, ίσως νιώσεις την ανάγκη να «διδάξεις» λίγη από την αθηναϊκή κουλτούρα του χάους. Μην το κάνεις. Με την δυσπιστία των δυο αγαπημένων γκρινιάρηδων του Muppet Show, Waldorf και Statler αλλά και την ιώβεια υπομονή του Θεσσαλονικιού που πέρασε 80s, 90s, millennium, κρίσεις, μνημόνια κι όλα αυτά με τις αέναες υποσχέσεις δέκα κυβερνήσεων για την υλοποίηση του θεάρεστου έργου πάμε να δούμε μαζί τα «μη» για αυτήν την απαστράπτουσα (λέμε τώρα μέσα στη βροχή και τους βαρδάρηδες) της πρώτης ημέρας στο Μετρό της Θεσσαλονίκης, εμπνευσμένα από τα χειρότερα του αθηναϊκού μετρό.
Μη χορέψεις ποτέ το «Ζεϊμπέκικο της Πλατφόρμας»: Στην Αθήνα, είναι σχεδόν κανόνας να περιμένεις τον συρμό μπροστά από την κίτρινη γραμμή, με τρόπο που υποδηλώνει ότι είσαι κάτι μεταξύ Τζακ Νόρις και Σιλβέστερ Σταλόνε. Απόφυγε το «στέκομαι στην πόρτα προτού ανοίξει, δεν αφήνω κανέναν να κατέβει». Άφησε τους συμπολίτες σου Θεσσαλονικείς να ζήσουν για λίγο την ψευδαίσθηση ότι η ευγένεια μπορεί να νικήσει.
Η πόρτα δεν είναι ασπίδα τερματισμού: Στην Αθήνα, συχνά μπλοκάρονται οι πόρτες από άτομα που αγνοούν πως υπάρχει άφθονος χώρος λίγα βήματα πιο μέσα. Την πρώτη ημέρα προσπάθησε να μην «διδάξεις» τους συμπολίτες σου αυτό το ταλέντο. Μη στέκεσαι με τη φράπα στο χέρι, δεν είσαι ο εκλεκτός του Μετρό.
Η «κοινωνική αδιαφορία» δεν είναι δείγμα κουλτούρας: Αθηναϊκή συνήθεια: Εμφανίζεται άτομο με αναπηρικό βοήθημα ή ηλικιωμένος και όλοι ξαφνικά γίνονται καλλιτέχνες της αδιαφορίας. Στη Θεσσαλονίκη, την πρώτη μέρα, υπάρχει ακόμα ελπίδα, το πιστώνω στους αγαπημένους μου συμπολίτες. Αν κάποιος κοιτάξει ευθεία μπροστά και δεν σηκωθεί για να δώσει τη θέση του, μη τον μιμηθείς. Η πόλη δεν χρειάζεται άλλο ένα αθηναϊκό «φροντιστήριο γαϊδουριάς».
Μη μεταφέρεις την «κουλτούρα της βαλίτσας»: Στο αθηναϊκό Μετρό επιβάτης με βαλίτσα διαστάσεων ψυγείου περνάει αδιάφορα πάνω από πόδια, τσάντες, και προφανώς, μερικές ψυχές. Στη Θεσσαλονίκη, την πρώτη μέρα, οι πλατφόρμες δεν έχουν ακόμα γεμίσει με τέτοιες ιστορίες τρόμου. Μην είσαι εσύ ο πρώτος που θα τις φέρει.
Μίλα ψιθυριστά στο διπλανό σου: Ναι, εδώ είμαστε χαλαροί και το γουστάρουμε. Γι αυτό μην αρχίσεις να τσακώνεσαι με τον διπλανό μπρο για τα κακά της διαιτησίας στο πρωτάθλημα, για τον Αρη, τον ΠΑΟΚ, τον Ηρακλή την Καλαμαριά ή τον Ορφέα Σουρωτής σε ένταση που θα ακουγόταν έως τη διώρυγα της Ποτίδαιας. Άφησε τους ανθρώπους να πιστέψουν, έστω και για λίγο, ότι η εμπειρία του Μετρό μπορεί να είναι ήρεμη.
Το ασανσέρ δεν είναι ταξί: Στην Αθήνα, το ασανσέρ μεταμορφώθηκε στη μάχη της Χαιρώνειας. Στέκονται στην ουρά άνθρωποι χωρίς καμία ανάγκη, ανταγωνιζόμενοι όσους έχουν παιδικά καρότσια ή κινητικά προβλήματα. Εδώ, ως Θεσσαλονικιός ξέρω ότι είσαι κιμπάρης. Άστο να το πάρει κάποιος χριστιανός που το χρειάζεται, εσύ έχεις πόδια, χρησιμοποίησέ τα, να κάψεις και κανένα από τα τέσσερα μελομακάρονα που μαρχάλιασες.
Μην κουβαλήσεις την αθηναϊκή ανυπομονησία: Όταν θα τελειώσει το τζάμπα και στηθείς σε ουρά για ένα εισιτήριο μην αρχίζεις να βαρυγκωμάς για την «οργάνωση του κράτους», τα «χάλια της κοινωνίας» και το «κακό το ριζικό». Κάνε υπομονή, δε θα χαλάσει το προξενιό για δυο λεπτά αργοπορίας.
Μην παραδώσεις μαθήματα συγκατοίκησης στο βαγόνι: Ξέρω ότι ο ενθουσιασμός στο βαγόνι ισοδυναμεί με το πρώτο καψουρόφιλο ζώντας το «νέο». Αλλά μην γίνεσαι χαμουτζής και ακουμπήσεις το σακίδιό σου στο κάθισμα καταλαμβάνοντας χώρο για τρεις. Είναι που ‘ναι και τσουρούτικα τα αναθεματισμένα…
Την πρώτη μέρα στο Μετρό μας, έχεις μια μοναδική ευκαιρία: Να αφήσεις το Μέσο να ξεκινήσει με τις καλύτερες δυνατές προθέσεις. Αν θέλεις, μπορείς να διατηρήσεις λίγο από την αίγλη του «νέου». Αν όχι, σε λίγο καιρό θα γίνει κι αυτό όπως το αθηναϊκό. Και τότε, αγαπημένοι μακαντάσηδες, καλώς ήρθατε στην «αθηναϊκή σχολή επιβίωσης».
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ KARFITSA
