Η οξεία ιογενής γαστρεντερίτιδα είναι μια συχνή νόσος που συναντάται σε όλο τον κόσμο. Πρόκειται για φλεγμονή του γαστρεντερικού σωλήνα, που προσβάλλει κυρίως το στομάχι και το έντερο. Ο δρ Κωνσταντίνος Δελής, διδάκτωρ Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών, διευθυντής γαστρεντερολόγος, εξηγεί ότι η ιογενής γαστρεντερίτιδα είναι η πιο συχνή αιτία διαρροϊκής νόσου.

Η γαστρεντερίτιδα οφείλεται κυρίως στην κατανάλωση ακατάλληλα παρασκευασμένης ή διατηρημένης τροφής ή/και μολυσμένου ύδατος. Μπορεί όμως να μεταδοθεί και έπειτα από στενή επαφή με ήδη μολυσμένο άτομο. Οι ασθενείς με γαστρεντερίτιδα από νοροϊό είναι μεταδοτικοί από τη στιγμή που ξεκινούν να νιώθουν αδιαθεσία έως και τουλάχιστον τρεις ημέρες μετά την ανάρρωσή τους.

Η λοίμωξη συνήθως εμφανίζεται με διάρροια, εμετούς και πόνο στην κοιλιά συχνά με τη μορφή κράμπας αλλά και αίσθηση αδυναμίας. Σε σοβαρότερες περιπτώσεις μπορεί να υπάρχει πυρετός και αφυδάτωση. Επίσης, σε κάποιες ιογενείς λοιμώξεις μπορεί να παρατηρηθεί εύκολη κόπωση, πονοκέφαλος και μυϊκός πόνος. «Η ιογενής γαστρεντερίτιδα συνήθως υποχωρεί εντός μίας εβδομάδας. Στην πλειονότητα των περιπτώσεων τα συμπτώματα είναι ήπια και υποχωρούν χωρίς να απαιτείται η επίσκεψη στον ιατρό. Στις σύγχρονες κοινωνίες, η νόσος είναι συνήθως αυτοπεριοριζόμενη», επισημαίνει ο δρ Δελής.

Η αφυδάτωση κατά τη διάρκεια μιας γαστρεντερίτιδας μπορεί να προκύψει λόγω των εμετών και της διάρροιας. Περισσότερο κινδυνεύουν οι ηλικιωμένοι και τα παιδιά. Εκδηλώνεται συνήθως με αίσθημα δίψας, ζάλης, σύγχυσης, κόπωσης και αδυναμίας.

Σε μια οξεία ιογενή γαστρεντερίτιδα τα συμπτώματα διαρκούν συνήθως λιγότερο από μία εβδομάδα, ενώ τις περισσότερες φορές υποχωρούν μέσα στο πρώτο τριήμερο. Οι ηλικιωμένοι ή οι ανοσοκατασταλμένοι ασθενείς συνήθως χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να αναρρώσουν πλήρως. Συνήθως δεν απαιτούνται ειδικές εξετάσεις. Όταν υπάρχουν έντονα συμπτώματα, θα πρέπει να απευθυνθούμε στον ιατρό, ο οποίος πιθανόν να μας συστήσει μια σειρά εξετάσεων για να εκτιμήσει τη σοβαρότητα της κατάστασης. Οι εξετάσεις αυτές μπορεί να είναι αιματολογικές, ούρων ή κοπράνων. Η θεραπεία αρχικά περιλαμβάνει τη λήψη αρκετών υγρών.

Στις ήπιες ή μέτριες καταστάσεις, η ενυδάτωση μπορεί συνήθως να επιτευχθεί με τη χορήγηση ειδικών πόσιμων διαλυμάτων αλάτων και ζάχαρης. Αντιεμετικά φάρμακα όπως, πχ, η μετοκλοπραμίδη μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να βοηθήσουν στον έλεγχο των συμπτωμάτων της ναυτίας και του εμέτου, αλλά μόνο αν υπάρχει ιατρική σύσταση. Αντιδιαρροϊκά φάρμακα συνήθως δεν συνιστώνται από τους ιατρούς, ιδίως αν πρόκειται για ηλικιωμένους ασθενείς.

Τι τρώω όταν έχω γαστρεντερίτιδα

Στις ήπιες περιπτώσεις συνιστάται μια δίαιτα με ρύζι, μπανάνα, μήλα, τσάι, τοστ ή ένα φιλέτο κοτόπουλου καλά βρασμένο ενώ πρέπει να αποφεύγονται τροφές με πολλές φυτικές ίνες. Για να μειώσουμε την πιθανότητα νόσησης από οξεία ιογενή γαστρεντερίτιδα, θα πρέπει να πλένουμε τα χέρια μας καλά με σαπούνι και ζεστό νερό πριν από το φαγητό και μετά τη χρήση της τουαλέτας. Επίσης, θα πρέπει να μην καταναλώνουμε ύποπτα τρόφιμα που δεν έχουν παρασκευαστεί και συντηρηθεί επαρκώς. Εάν έχουμε προσβληθεί από ιογενή γαστρεντερίτιδα, συνιστάται να παραμείνουμε στο σπίτι έως ότου αυτή κάνει τον κύκλο της. Με την ανάπαυση επιταχύνουμε την ανάρρωση, αλλά και εμποδίζουμε τη μετάδοση του ιού σε άλλους ανθρώπους.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ POLITICAL