Του Μιχάλη Ζορπίδη*

Στις 3 Νοεμβρίου λειτούργησε για πρώτη φορά Κυριακή η αγορά της Θεσσαλονίκης, μετά την ψήφιση του τελευταίου σχετικού νόμου μέσα στο καλοκαίρι. Το πρώτο δείγμα υπήρξε απολύτως θετικό, αφού σε συνδυασμό με τις εκπτώσεις οι καταναλωτές κατέκλεισαν το κέντρο της Θεσσαλονίκης. Φυσικά σε μια εποχή με τόσο μεγάλη οικονομική κρίση, με πολυετή ύφεση και ανεργία – ρεκόρ δεν γίνονται θαύματα. Πολύ περισσότερο δε γίνονται θαύματα που σχετίζονται με την κατανάλωση, όταν το κακό ψυχολογικό κλίμα, η περιορισμένη ρευστότητα και οι αμφίβολες προοπτικές έχουν επηρεάσει και όσους έχουν ακόμη δουλειά και εισοδήματα. Παρ’ όλα αυτά η αγορά του κέντρου «κινήθηκε». Έδειξε σαφώς πως διαθέτει «σφυγμό», κάτι ενθαρρυντικό και ενόψει της εορταστικής περιόδου των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς που ακολουθεί.

Το θέμα της λειτουργίας των εμπορικών καταστημάτων τις Κυριακές απασχολεί την αγορά πολλά χρόνια. Οι συζητήσεις, όμως, δεν είχαν όλο αυτό το διάστημα δημιουργικό πνεύμα, με αποτέλεσμα τα πράγματα να διατηρούνται ακίνητα. Κάποιοι έμποροι και όσοι ασχολούνται με την εστίαση και τον τουρισμό έλεγαν ότι η ανοιχτή αγορά θα προσελκύσει καταναλωτές από την υπόλοιπη Β. Ελλάδα και τα Βαλκάνια. Κάποιοι άλλοι υποστήριζαν πως η οικονομική ζημία θα είναι περισσότερη από το κέρδος και διαφωνούσαν. Τελικά η κυβέρνηση αποφάσισε να παρέμβει και να νομοθετήσει.

Επτά συγκεκριμένες Κυριακές το χρόνο ανοιχτά όλα τα καταστήματα και τις υπόλοιπες όποια από τα μικρά –μέχρι 250 τετραγωνικά μέτρα- ήθελαν, με την προϋπόθεση να αποφασίσει σχετικά ο αρμόδιος αντιπεριφερειάρχης. Το Διοικητικό Συμβούλιο του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Θεσσαλονίκης υιοθέτησε πρόταση για άνοιγμα των καταστημάτων όλες τις Κυριακές του χρόνου. Το σκεπτικό είναι μάλλον απλό: σε μια εποχή μεγάλης καταναλωτικής υποχώρησης ακόμη «και η σκόνη από το πανωφόρι του πελάτη» είναι πολύτιμη. Έτσι έλεγαν οι παλαιότεροι και είχαν δίκιο. Όταν βρίσκεσαι στη μέση της καταιγίδας δεν έχει νόημα να συζητάς για ρυθμίσεις με αυστηρό τρόπο. Οφείλεις να παλέψεις και να χρησιμοποιήσεις όλες τις δυνατότητες.

Η αλήθεια είναι ότι συζητώντας για το θέμα είχα πάντα την ελπίδα ότι όλοι οι παράγοντες της αγοράς –έμποροι, επαγγελματίες, καταναλωτές, πολιτεία- θα μπορούσαμε να συνεννοηθούμε, εφόσον η κρίση μας επηρεάζει όλους και όλοι μαζί θέλουμε να την ξεπεράσουμε.

Και την έχω ακόμη, αφού η τύχη του καθενός μας σε σημαντικό βαθμό εξαρτάται από το πώς θα πάει συνολικά η αγορά και η ελληνική οικονομία. Από την άλλη οφείλουμε να επιτρέψουμε σε όποιον θέλει να δουλέψει περισσότερο να το κάνει. Τι νόημα έχει να τον εμποδίζουμε; Οι εποχές άλλαξαν με δραματικό τρό-πο και αυτό δημιουργεί αντιδράσεις. Τέλος, όποιος θέλει να επιβιώσει οφείλει να προσαρμοστεί με το πνεύμα και τις συνθήκες. Το αντίστροφο, δηλαδή να προσαρμοστούν το πνεύμα και οι συνθήκες στα μέτρα του καθενός, είναι αδύνατον.

 

*Ο κ. Ζορπίδης είναι πρόεδρος του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Θεσσαλονίκης