Της Γιώτας Ρουμελιώτη
Κάπου ανάμεσα στα μεσαιωνικά κτίρια και στους τραπεζικούς κολοσσούς της Ζυρίχης, υπάρχει ένας Πόντιος από τη Θεσσαλονίκη ο οποίος με τη λύρα του ξεσηκώνει τους Ελβετούς που του ζητούν να παίξει «τικ» και «κότσαρι».
Τα παραπάνω δεν είναι ακόμα ένα ανέκδοτο, αλλά η πραγματικότητα που βιώνει, τα τελευταία δυο χρόνια, ο Παντελής Αθανασιάδης, ο οποίος από το Φίλυρο Θεσσαλονίκης, πήγε να δοκιμάσει την τύχη του στην Ελβετία, σε μια από τις πιο ακριβές πόλεις του κόσμου. Όπως λέει στην Κarfitsa δεν μπορούσε να φανταστεί ότι όχι μόνο θα έβρισκε δουλειά αλλά παράλληλα θα εξασκούσε με επιτυχία την αγαπημένη του ποντιακή λύρα, με τους φιλέλληνες Ελβετούς να του λένε «παίξε κι άλλο Παντελή!».
Μόνιμη δουλειά και… λύρα
«Πριν φύγω για Ελβετία, διατηρούσα καφέ- μπαρ στο Φίλυρο αλλά με την κρίση αναγκάστηκα να το κλείσω. Έτσι σκέφτηκα τη λύση της Ελβετίας, όπου ζούσε ο αδερφός μου», λέει ο ίδιος και συνεχίζει: «Τον Μάρτιο του 2013 πήγα μόνιμα Ζυρίχη και με προσέλαβαν-σε σύντομο χρονικό διάστημα- ως ψυκτικό σε εταιρεία βιομηχανικής ψύξης που την έχει Έλληνας. Παράλληλα, επειδή παίζω χρόνια ποντιακή λύρα, ανήκω και στην Ένωση Ποντίων Ελβετίας, ενώ τον τελευταίο καιρό παραδίδω ιδιαίτερα μαθήματα λύρας σε Έλληνες και… Ελβετούς!»
«Κότσαρι» αλά ελβετικά!
Όπως τονίζει ο Παντελής, στην Ζυρίχη χτυπά η καρδιά της ελληνικής παράδοσης καθώς υπάρχουν δεκάδες χορευτικοί σύλλογοι, ενώ στις εκδηλώσεις της Ένωσης Ποντίων συμμετέχουν και οι «βέροι» Ελβετοί οι οποίοι λατρεύουν τα ποντιακά σε σημείο που προσκαλούν Έλληνες για σεμινάρια χορού! «Δεν περίμενα ποτέ ότι θα αγαπάνε τόσο πολύ την Ελλάδα και ότι θα δω 40 Ελβετούς να μου ζητούν να τους παίξω «τικ» και «κότσαρι». Γνωρίζουν τους ελληνικούς χορούς και σε κάθε γλέντι που κάνουμε δίνουν το παρών. Μάλιστα, υπάρχει ένας Ελβετός ο οποίος είναι τρελαμένος με τα ποντιακά και κάθε χρόνο φέρνει από την Ελλάδα επαγγελματίες για να παραδώσουν σεμινάρια ελληνικών χορών!Αρκετοί γνωρίζουν και αρχαία ελληνικά καθώς τα διδάσκονται στο σχολείο. Από εκεί παίρνουν τα πρώτα ερεθίσματα», αναφέρει.
Μισθός και… ενοίκια!
Η Ζυρίχη, πέρα από την αγάπη της στα ποντιακά, δεν παύει να βρίσκεται στη λίστα με τις… πιο ακριβές πόλεις του κόσμου, ενώ το βιοτικό της επίπεδο είναι πολύ υψηλό. Όπως επισημαίνει, οι μισθοί είναι ασύγκριτοι σε σχέση με την Ελλάδα, αλλά τα ενοίκια σπιτιών που τα νοικιάζεις με… βιογραφικό είναι «τσουχτερά», όπως και αρκετές υπηρεσίες. «Ο μισθός μου, ως ψυκτικός, είναι 3.800 ευρώ το μήνα. Για την Ελλάδα ακούγεται ονειρικό, αλλά για τα δεδομένα της Ελβετίας, είναι ο βασικός. Ο μέσος μισθός είναι 4.800 και ο υψηλός κοντά στα 10.000 ευρώ», λέει και συνεχίζει: «Το ενοίκιο μου είναι 1.100 ευρώ αλλά δεν πληρώνω θέρμανση καθώς είναι μέσα στις παροχές του ενοικίου. Έχω συνηθίσει τις υψηλές τιμές αλλά στους τουρίστες φαίνονται εξωφρενικές. Για μια μερίδα φαγητού μπορεί να πληρώσεις πάνω από 30 ευρώ, ενώ καφές-ποτό-μπύρα κυμαίνονται από 4 μέχρι 12 ευρώ».
Ένωση Ποντίων πάνω από 30 χρόνια!
Όπως αναφέρει ο- επίσης Θεσσαλονικιός- γραμματέας της Ένωσης Ποντίων Ελβετίας, Georg Νικολαϊδης «η Ένωση Ποντίων Ελβετίας ιδρύθηκε το 1975 στην Ζυρίχη και είναι μέλος της ΟΣΕΠΕ όπου βρίσκεται και σήμερα η έδρα της. Ένας δεύτερος πυρήνας μελών βρίσκεται στην Ανατολική Ελβετία και το Πριγκηπάτο του Λίχτενσταιν. Τα μέλη της είναι περίπου 180, αλλά στην πλειοψηφία τους είναι οικογένειες 3 και 4 ατόμων και έτσι η δύναμη των ενεργών μελών της είναι στους περίπου 700». Σύμφωνα με τον ίδιο,τα μέλ είναι Ποντιακής καταγωγής, κυρίως από την Βόρεια Ελλάδα. «Είναι ευχάριστο το γεγονός πως μέλη της αποτελούν και μη ποντιακής καταγωγής Έλληνες αλλά και Ελβετοί συμπολίτες», λέει και συνεχίζει σχετικά με τις εκδηλώσεις: «Παραδοσιακές εκδηλώσεις αποτελούν η κοπή της Βασιλόπιτας με μουσικοχορευτικό πρόγραμμα που πραγματοποιείται δίχως διακοπή από το 1976, και μια μεγάλη εκδήλωση με καλλιτέχνικό πρόγραμμα το φθινόπωρο. Στις εκδηλώσεις αυτές, σε άλλες μικρότερου βεληνεκούς, αλλά και σε εκδηλώσεις άλλων φορέων (φεστιβάλ ποντιακών χορών, φοκλορικά φεστιβάλ, κ.α.) εμφανίζονται τα χορευτικά και μουσικά μας τμήματα με συνολικά πάνω από 45 μέλη».