, Πέμπτη
28 Μαρτίου 2024

search icon search icon

Η Σοφία Σπυράτου άλλαξε το παιδικό θέατρο της Θεσσαλονίκης

Συνέντευξη στη Φιλίππα Βλαστού

Η Σοφία Σπυράτου είναι ο άνθρωπος που άλλαξε το παιδικό θέατρο της Θεσσαλονίκης. Οι παραστάσεις της «Ο Ιάσονας και το Χρυσόμαλλο Δέρας» και το «Θησέας και Αριάδνη στο Νησί των Ταύρων» αποτέλεσαν φαντασμαγορικές υπερπαραγωγές φέρνοντας έτσι τα παιδιά κοντά στο διδακτικό χαρακτήρα των αρχαιοελληνικών μύθων.

Ένα υπερθέαμα το οποίο το κοινό των παιδικών παραστάσεων της Θεσσαλονίκη δεν είχε «συνηθίσει» και για αυτό τον λόγο το εκτίμησε αμέσως. Αυτή τη φορά η Σ.Σπυράτου θα επιστρέψει σκηνοθετικά μέσα από τον «Δον Κιχώτη», ο οποίος ανεβαίνει από 13 Οκτωβρίου, στο θέατρο Κολοσσαίον.

Έχετε δώσει μια άλλη διάσταση στο παιδικό θέατρο της Θεσσαλονίκης. Πως το έχετε καταφέρει;

Καταρχήν ξέρουμε όλοι πάρα πολύ καλά ότι τα παιδιά είναι το πιο δύσκολο κοινό, αλλά και ένα κοινό που αποτελεί μεγάλη πρόκληση να το κάνεις να πλησιάσει κοντά στα μεγάλα θεατρικά έργα, στους μύθους και το θέατρο, καθώς είναι οι αυριανοί θεατές. Τα παιδιά τα έλκει η δράση, το θέαμα και βέβαια οι ιστορίες. Ας μην ξεχνάμε ότι το Χόλιγουντ, που είναι ο πρώτος μεγάλος διδάξας, έχει χρησιμοποιήσει τους ελληνικούς μύθους, ωστόσο διαστρεβλώνοντας τους, για να κάνει σειρές και ταινίες, οι οποίες είχαν μεγάλη επιτυχία. Εγώ σαφώς δεν πάω να κάνω το Χόλιγουντ, αλλά θεωρώ ότι ένα θέαμα πρέπει να τέρπει και να ψυχαγωγεί το παιδί σωστά, να του προκαλεί ενδιαφέρον και διάδραση. Αρχή μου είναι να σκορπίζω το θέαμα από τη σκηνή και στην πλατεία και να καταπιάνομαι όχι μόνο με την μυθολογία, αλλά και με μεγάλα κλασικά έργα, τα οποία μπορούν να μιλήσουν στο παιδί και όταν γίνει πια μεγάλος και τα ξαναδιαβάσει με άλλη ματιά.

Ο «Δον Κιχώτης» τι έχει να πει στα παιδιά, αλλά και στις πιο μεγάλες ηλικίες;

Αυτός ο ήρωας είναι το σύμβολο του ανθρώπου που ζει μέσα στη φαντασία του, που παλεύει για τα ιδανικά, για έναν κόσμο όπως θα έπρεπε να είναι και όχι όπως είναι. Η μόνη ανταμοιβή που ζητάει είναι στη φαντασία του να έχει την Δουλτσινέα, η οποία είναι η αγαπημένη του. Ένα πλάσμα που την έφτιαξε στη φαντασία του όπως ήθελε αυτός ιδανική. Σκεφτείτε λοιπόν πόσο σημαντικό είναι στις μέρες να περνάς το μήνυμα ότι: τα πράγματα δεν φτάνει να είναι όπως είναι «μια γκρίζα και μονότονη γραμμή» όπως λέει ο Θερβάντες, αλλά την πραγματικότητα μπορεί να την αλλάξει ο καθένας μας μέσα από το όνειρο του, να αγωνιστεί για έναν κόσμο όπως θα έπρεπε να είναι.

Η κρίση άλλαξε κάτι στο θέατρο;

Το θέατρο είναι κάτι ζωντανό και γίνεται από τους ανθρώπους που έχουν την ανάγκη της δημιουργίας. Μέσα από τον δίαυλο του θεάτρου εκφράζεται ο κόσμος και ακόμη περισσότερο η οργή, ο θυμός, η αναζήτηση, η φαντασία στις μέρες μας που πραγματικά το «καπάκι» μας πνίγει και τα παγκόσμια γεγονότα είναι πιο ζοφερά από ποτέ. Χρειαζόμαστε λοιπόν να ξυπνήσουμε την δημιουργικότητα μας και να φανταστούμε.

Τι είναι αυτό που μάθατε ως άνθρωπος της τέχνης τα δύσκολα αυτά χρόνια που διανύει η χώρα;

Οι άνθρωποι της τέχνης ζουν πάντα σε κρίση. Δεν υπήρχαν ποτέ άνθρωποι της τέχνης που είχαν την πολυτέλεια να κάνουν ό,τι θέλουν στις θεατρικές παραστάσεις ή να ζουν όπως θέλουν. Είμαστε ένα επάγγελμα το οποίο φτιάχνει με τον δικό του τρόπο το μεροκάματο του. Ζει από τη δουλειά του και αυτό είναι το σημαντικό, δηλαδή να μην κάνει θέατρο από χόμπι, αλλά να το αντιμετωπίζει ως δουλειά. Αυτό που θέλει δηλαδή κάποιος και αυτό που δημιουργεί, του δίνει και τον τρόπο να ζει, αυτό είναι μια υγιής σχέση. Οι καλλιτέχνες όμως δεν είναι αυτοί που θα περάσουν έναν χρηματικό επίπεδο, για αυτό εμείς είμαστε πάντα σε κρίση.

Ακολουθήστε τη Karfitsa στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις από τη Θεσσαλονίκη, την Ελλάδα και τον κόσμο.