Η σωτηρία είναι στον πάτο
του Δημήτρη Βασιλειάδη*
Επικρατεί η αντίληψη, κυρίως στους χώρους των Φιλελευθέρων, πως αν απολύσουμε όλους τους δημόσιους υπαλλήλους (ή έστω κάποιο σημαντικό μέρος τους) η χώρα θα σωθεί από την καταστροφή και τον φαύλο κύκλο που έχει μπει (μνημόνιο – δανεικά- μνημόνιο – δανεικά). Ακόμα όμως και αν θεωρήσουμε πως μπορούμε να πετύχουμε κάτι προς αυτή την κατεύθυνση, τι θα γίνει με τους συνταξιούχους που ρουφάνε παραγωγικό αίμα σαν τις βδέλλες; Τους υπαλλήλους τους απολύουμε, τους συνταξιούχους τους εξοντώνουμε;
Ας πούμε όμως ότι και τους υπαλλήλους τούς απολύουμε και τους συνταξιούχους με ένα τρόπο τους τελειώνουμε. Λύθηκε το πρόβλημα; Όχι. Μένουν ακόμα οι κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες που υπάρχουν όσο υπάρχει το κράτος (- κυβέρνηση), που και αυτό υπάρχει όσο έχει την στήριξη αυτών των επιχειρηματιών. Έχουμε λοιπόν και λέμε: απόλυση όλων των Δ.Υ. , εξόντωση των ηλικιωμένων (πιο σωστά των συνταξιούχων γιατί δεν είναι όλοι ηλικιωμένοι… μερικοί είναι σε ηλικία γάμου!), κατάργηση / κλείσιμο όλων των κρατικοδίαιτων ιδιωτικών επιχειρήσεων. Λύθηκε το πρόβλημα; Όχι!
Έχουν μείνει ενάμιση εκατομμύριο άνεργοι, κάποιος κάτι πρέπει να τους δώσει να φάνε κι αυτοί και κάποιοι λίγοι, μικροί κυρίως επιχειρηματίες που δίνουν δουλειά σε κάποιους λίγους συμπολίτες μας. Νομίζω και αυτοί, άνεργοι, μικρομεσαίοι και ιδιωτικοί υπάλληλοι πρέπει να εξαλειφθούν. Τότε θα λυθεί το πρόβλημα. Το πρόβλημα λύνεται μόνο αν η χώρα πιάσει πάτο. Ναι, η λύση βρίσκεται στον πάτο.
Η χώρα χρειάζεται στήσιμο από την αρχή: νέο ιδιωτικό τομέα στην πρωτογενή παραγωγή και στις υπηρεσίες, με πλήρη αξιοποίηση των συγκριτικών της πλεονεκτημάτων, με έμφαση στην παιδεία, στην έρευνα και στις νέες τεχνολογίες, έναν ιδιωτικό τομέα που θα είναι καινοτόμος σε όλα τα επίπεδα (παραγωγής και διάθεσης των προϊόντων ή των υπηρεσιών που θα παράγει), νέα δημόσια διοίκηση με νέους δημοσίους υπαλλήλους που κυρίως θα είναι εθισμένοι στο ήθος, χωρίς λαδώματα, χωρίς φακελάκια και τέλος ένα συνταξιοδοτικό ατομικής ευθύνης (έδωσα πολλά πήρα πολλά, έδωσα λίγα θα πάρω λίγα, δεν έδωσα καθόλου γιατί δεν μπόρεσα, θα πάρω από τον προϋπολογισμό).
Αυτό είναι κατά την άποψη μου η σωτηρία της χώρας. Όσο προσπαθεί το πολιτικό σύστημα με τα ψέματα και με τα στραγάλια που δίνει (παίρνοντας πίσω το χαβιάρι ασφαλώς) να συντηρεί αυτή την κατάσταση, η εξέλιξη θα είναι οι φτωχοί φτωχότεροι και όλο και περισσότεροι και οι πλούσιοι πλουσιότεροι άλλα όλο και λιγότεροι!
*Ο κ. Βασιλειάδης είναι πολιτικός αναλυτής της εταιρίας INTERVIEW