, Παρασκευή
29 Μαρτίου 2024

search icon search icon

Η "χρυσή" Θεσσαλονίκη με τον φακό του Πάνου Κονιού!

megali
Της Γιώτας Ρουμελιώτη
Φέτος «κλείνει» στο επάγγελμα 36 ολόκληρα χρόνια. Η πρώτη του δημοσιευμένη φωτογραφία ήταν το 1979 για την εφημερίδα «Θεσσαλονίκη». Όπως αναφέρει ο ίδιος «ήταν με κάτι παλιά κάγκελα από ένα νεοκλασικό». Στο πέρασμα των ετών συνεργάστηκε με τα περισσότερα έντυπα της Ελλάδας και ο φωτογραφικός του φακός έχει «συλλάβει» από την Κατρίν Ντενέβ και την Μελίνα Μερκούρη μέχρι την Άννα Βίσση και τον Σάκη Ρουβά.
mikri panos koniosΟ Πάνος Κονιός, ο γνωστός φωτογράφος-φωτορεπόρτερ, αποτελεί ένα ολόκληρο κεφάλαιο της καλλιτεχνικής ιστορίας της Θεσσαλονίκης καθώς φωτογραφίζει οτιδήποτε «περνάει» από την πόλη σε πρόσωπα και καταστάσεις. Ο ίδιος μιλάει στην Karfitsa για τη «γέννηση» της κοσμικής Θεσσαλονίκης, την αίγλη της με τα υπερπολυτελή μαγαζιά, την πτώση λόγω της οικονομικής κρίσης ενώ ταυτόχρονα εξηγεί την αλλαγή στην αισθητική της φωτογραφίας και τις δυσκολίες του επαγγέλματος.
Οι αρχές του 1980…
«Όταν πρωτοξεκίνησα στη Θεσσαλονίκη υπήρχαν μόνο διαδηλώσεις και… γήπεδα. Ήταν σπάνια περίπτωση το 1980 να φωτογραφίσει κάποιος ένα ζωγράφο, έναν ποιητή , έναν ηθοποιό», λέει ο κ. Κονιός και συνεχίζει: « Ήταν κάτι που δεν συνηθιζόταν σε αντίθεση με τις σημερινές εποχές που αν δεν πάει ο φωτογράφος… δεν εμφανίζεται ο πρωταγωνιστής. Στα μέσα του ‘80 άρχισε να αναπτύσσεται η κατάσταση και η πόλη άρχισε να κινείται στους ρυθμούς του lifestyle και της διασκέδασης».
Oι… άλλες εποχές!
Ο κ. Κονιός θυμάται τη «χρυσή» δεκαετία του 1990, όταν στη Θεσσαλονίκη έγινε το «μπαμ» σε κέντρα διασκέδασης και clubs, κάτι που σήμαινε και… χρυσές δουλειές για τους φωτογράφους καθώς τα έντυπα που υπήρχαν τότε στην πόλη ζητούσαν αποκλειστικά φωτογραφίες από τη νυχτερινή ζωή. «Μέσα στη δεκαετία του ’90 έγινε μια μεγάλη ανάπτυξη σε κέντρα διασκέδασης και σε clubs . Τα μαγαζιά ήταν γεμάτα και πολλά περισσότερα από όσα θα μπορούσε να υποστηρίξει μια μεσαίου μεγέθους πόλη, όπως είναι η Θεσσαλονίκη. Ο κόσμος πήγαινε και ξόδευε. Από τη στιγμή που υπήρχε τόσο μεγάλο ενδιαφέρον, οι επιχειρηματίες καλούσαν στην πόλη συνέχεια τους καλύτερους. Ήταν σίγουρο ότι σχήματα και οι θεατρικές παραστάσεις θα κάνουν εμφανίσεις και στη Θεσσαλονίκη», λέει και συνεχίζει σχετικά με την πληθώρα των εντύπων: «Τότε λειτουργούσαν στην πόλη πάρα πολλά περιοδικά και ανταποκριτικά γραφεία εφημερίδων και περιοδικών της Αθήνας. Οι οργανισμοί που τα εξέδιδαν ήθελαν ένα κομμάτι της ύλης τους να ασχολείται αποκλειστικά με τη Θεσσαλονίκη. Σε αυτό συμμετείχα ενεργά και είχα πολλές συνεργασίες. Βέβαια στη σημερινή εποχή όλα αυτά έχουν καταργηθεί».
konios8
Tα γλέντια με τον… Μπονάτσο
Στη οδό Γιαννιτσών έγινε το «Μαρόκο» που πήρε την «εκδίκηση» των Δυτικών Συνοικιών, καθώς το συγκεκριμένο νυχτερινό κέντρο συγκέντρωνε όλη την αφρόκρεμα της πόλης ενώ ταυτόχρονα και ο Βλάσσης Μπονάτσος έκανε εκεί γυρίσματα για την εκπομπή «Άλλα Κόλπα». «Μέσα στη δεκαετία του 1990, όταν είχε όταν είχε πρωτοακουστεί ο όρος «δυτικές συνοικίες», ο επιχειρηματίας Ηρακλής Δούκας-μετά την επιτυχία του «Μπανάλ»- με το νυχτερινό του κέντρο «Μαρόκο» πήρε στην ουσία την «εκδίκηση των Δυτικών Συνοικιών». Σε αυτό το μαγαζί γινόντουσαν απίστευτα show που συμμετείχαν πολλά ονόματα. Μάλιστα ο Βλάσσης Μπονάτσος με την Ισαβέλλα Βλασιάδου είχαν πραγματοποιήσει εκεί γυρίσματα για τα «Άλλα Κόλπα». Είχαμε ζήσει απίστευτες στιγμές!», τονίζει.
konios4
Οι… «λαμαρίνες»
Ο ίδιος τονίζει ότι μέχρι και το 2007 στην περιοχή του αεροδρομίου -που ήταν το hotspot της καλοκαιρινής νυχτερινής διασκέδασης- τα σήμα κατατεθέν ήταν οι… λαμαρίνες από τα καπό των αυτοκινήτων που έκαναν ουρά έξω από τα μαγαζιά! «Μέχρι και το 2007 στην περιοχή του αεροδρομίου υπήρχαν 14(!) μαγαζιά με ορχήστρα και τραγουδιστές. Από την στροφή του αεροδρομίου και μετά, έβλεπες μόνο τις λαμαρίνες από τα καπό των αυτοκινήτων και τίποτα άλλο. Το βράδυ της Ανάστασης που σηματοδοτούσε την έναρξη της καλοκαιρινής περιόδου γινόταν πανικός. Είχαμε πολυτελή μαγαζιά που έφερναν τα μεγαλύτερα ονόματα και ο κόσμος τα γέμιζε κυριολεκτικά κάθε βράδυ».
Konios2
Η μέρα με τη… νύχτα
Όπως αναφέρει η κρίση «τσάκισε» τη νυχτερινή ζωή της πόλης που δεν θυμίζει σε τίποτα την πάλαι ποτέ απαστράπτουσα Θεσσαλονίκη, ενώ ταυτόχρονα μειώθηκε και η δουλειά των φωτογράφων- σε αυτόν τον τομέα- καθώς πλέον δεν υπάρχει ενδιαφέρον για την… πίστα. «Από το 2010 και μετά ήρθε η μεγάλη πτώση και πολλά καταστήματα έβαλαν «λουκέτο». Αυτό που ονομάζουμε «νύχτα» πλέον δεν υπάρχει στη Θεσσαλονίκη. Γίνονται βέβαια κάποιες φιλότιμες προσπάθειες επιχειρηματιών που προσπαθούν να την διατηρήσουν με την ανάμνηση της παλιάς αίγλης. Φυσικά τα μπάτζετ βρίσκονται όλα στο ¼ των προηγούμενων ετών», λέει και συνεχίζει: «Η δική μας δουλειά μειώθηκε κατακόρυφα και έφτασε σε χαμηλά επίπεδα όσον αφορά τον τομέα της νύχτας. Όσες εφημερίδες και περιοδικά έχουν απομείνει και πληρώνουν ακόμα για να πάρουν υλικό, δεν ενδιαφέρονται σχεδόν καθόλου για φωτογραφίες πίστας. Δεν είναι σίγουρο ότι αυτό έχει να κάνει με την κρίση, όσο με την αλλαγής της οπτικής .Τα περιοδικά μας ζητάνε φωτογραφίες από την καθημερινότητα ενός σταρ, δεν τον θέλουν στην πίστα, αλλά την ώρα που βγαίνει από το αυτοκίνητο».
Η διαφορά της… αισθητικής
Ο κ. Κονιός εξηγεί την αλλαγή στην αισθητική της φωτογραφίας η οποία έχει περάσει από τρία βασικά στάδια και πλέον βαδίζει σε ένα τέταρτο που είναι η… αυτο-φωτογραφία ή διαφορετικά selfie. «Η αισθητική της φωτογραφίας όλα αυτά τα χρόνια έχει περάσει από διάφορα στάδια διότι άλλαζε η οπτική του μέσου καταναλωτή εικόνων. Πριν από 30 χρόνια αν πχ. σε βάφτιση έβγαζες κοντινή φωτογραφία το μωρό, η αντίδραση θα ήταν «μα καλά έκοψες τη φωτογραφία!». Έπειτα περάσαμε στην εποχή όπου μεσουρανούσαν τα lifestyle περιοδικά τα οποία μέσα από τα εξώφυλλά τους διαμόρφωσαν την αισθητική της λαμπερής φωτογραφίας και του πολύ κοντινού με focus στις εκφράσεις του προσώπου. Τώρα βρισκόμαστε στο στάδιο του… τυχαίου που διαμορφώθηκε μέσα από τα smartphones. Να μην είναι τόσο λαμπερή, αρκεί να φαίνεται τυχαία. Φυσικά το επόμενο στάδιο είναι να φωτογραφίζεις τον εαυτό σου!», αναφέρει.
Επάγγελμα: Φωτογράφος!
«Το πρώτο πράγμα που λέω σε σεμινάρια και σχολές όπου διδάσκω είναι η διαφορά του να τραβάς καλές φωτογραφίες και του να είσαι φωτογράφος με την επαγγελματική έννοια, δηλαδή ότι πρέπει να πουλήσεις τις φωτογραφίες σου για να ζήσεις. Η επαγγελματική ενασχόληση προϋποθέτει σπουδές και εξάσκηση με το τεχνικό μέρος. Θέλει πολύ δουλειά, επιμονή και υπομονή», λέει και εξηγεί τις δυσκολίες του επαγγέλματος: «Μετράει πολύ η διαχρονικότητα, η συνέπεια και η προσκόλληση στο αντικείμενο. Η φωτογραφία είναι από τα περίεργα επαγγέλματα από την άποψη ότι παράγουμε εικόνες και όχι κάτι χειροπιαστό και αυτό που λέμε «πρώτης ανάγκης». Το επάγγελμα του φωτορεπόρτερ είναι ακόμα πιο περίεργο από την άποψη ότι η εικόνα που παράγεις μπορεί να ακυρωθεί το επόμενο λεπτό λόγω επικαιρότητας. Επίσης, σε τέτοιου τύπου καλλιτεχνικά επαγγέλματα βασικό θέμα είναι η καταξίωση και η αναγνώριση από τους ομότεχνους, κάτι που είναι εξαιρετικά δύσκολο».
Δείτε τις φωτογραφίες από μια… άλλη εποχή μέσα από τον φακό του Πάνου Κονιού:
konios5
konios6
konios7
ρουβας1
MAROCO (2)
μακρυπουλια-ψινακης
βισση

Ακολουθήστε τη Karfitsa στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις από τη Θεσσαλονίκη, την Ελλάδα και τον κόσμο.