Της Μ. Καραπαναγιωτίδου
Οι διαπραγματεύσεις με τους δανειστές (εκβιαστές, τοκογλύφους ή όπως αλλιώς τους έχουν χαρακτηρίσει στο πλαίσιο πάντα των… διαπραγματεύσεων) μοιάζουν εξωπραγματικές και ανούσιες. Λόγια, λόγια, μεγάλα και κούφια. Μάταια περιμένουμε εβδομάδες επί εβδομάδων να “τρέξει” η κυβέρνηση, όπως τρέχουν οι εξελίξεις. Οι… κυβερνώντες να αναπτύξουν ταχύτητα για να προλάβουν “το τρένο της ΕΕ” που εδώ και καιρό – από την εποχή των προηγούμενων κυβερνήσεων – “μας κουνάει το μαντήλι”.
Τα πρωτοκλασάτα στελέχη, προτιμούν να κάνουν εκδρομές, να δίνουν συνεντεύξεις σε ελληνικά και διεθνή ΜΜΕ, να παίζουν με τα κινητά τους στις κρίσιμες συνεδριάσεις της Βουλής, να προκαλούν με δηλώσεις περί… ηλιοθεραπείας των παράνομων μεταναστών, να κάνουν επιδείξεις φιλανθρωπίας, να απαγορεύουν σε αστυνομικούς να χρησιμοποιούν την τουαλέτα της Βουλής (!), να ταξιδεύουν στο εξωτερικό σε ανούσια συνέδρια με έξοδα του ελληνικού δημοσίου – αλλά την ίδια στιγμή να μειώνουν τα οδοιπορικά και τις αποζημιώσεις εκτός έδρας εργαζομένων – να ζητούν από την αντιπολίτευση να πάρει θέση για τη (α)συμφωνία με τους… θεσμούς και στην τελική να… αποφεύγουν να κυβερνήσουν.
Κι όμως, όσο κι αν “δεν την ξέρουν τη δουλειά” – τη διοίκηση μιας χώρας – θα πρέπει να τη μάθουν άμεσα. Γι αυτό ψηφίστηκαν, γι αυτό αμείβονται! Ούτε για να κουνούν το δάκτυλο, ούτε για να ηθικολογούν – “αδειάζοντας” τους υπολοίπους –  και διαχωρίζοντας τους Έλληνες, σε… “φιλέλληνες και ανθέλληνες”!
Αυτή η παράνοια ή έστω η… παρανόηση των αρμοδιοτήτων τους πρέπει να σταματήσει. Η Ελλάδα μπορεί να τα καταφέρει, μόνο αν όσοι βρίσκονται στο τιμόνι της, βάλουν τα δυνατά τους. Με δουλειά, υπομονή, επιμονή, συμμαχίες και αδιάκοπη προσπάθεια. Χωρίς άσκοπες και γελοίες εμφανίσεις εκπροσώπων του ελληνικού λαού και χωρίς κουβέντες του αέρα, του… τηλεοπτικού!
Η πραγματική ζωή δεν είναι σόου! Ούτε της προέδρου της Βουλής, ούτε του γοητευτικού υπουργού οικονομικών!  Έχει λογαριασμούς ΔΕΚΟ, χαράτσια και φόρους χωρίς αντίκρισμα, ποσοστά ανεργίας-σοκ, “διαρροή εγκεφάλων”, ψυχικές ασθένειες, απολύσεις και “παραιτήσεις ζωής”.
Καιρός να ασχοληθούν μ´αυτά και όχι με τα πουκάμισα, τα κασκόλ, την εικόνα και τα λάγνα βλέμματα! Ας αφήσουν τη “βιτρίνα” κι ας δουν το “μαγαζί” και την αποθήκη που άδειασε…
[email protected]