Ιδιοφυής, διπολικός, αυτοκαταστροφικός
Στο άκουσμα του ονόματος Ιβ Σεν Λοράν, το μυαλό μας πάει αυτομάτως σε στιλάτα σμόκιν για γυναίκες και στην γκαρνταρόμπα της Κατρίν Ντενέβ στην «Ωραία της Ημέρας».
Πάντως, όχι σε σεξουαλικά όργια, ναρκωτικά, ερωτικά τρίγωνα και ψυχιατρεία. Οι ερωτικές προτιμήσεις του Ιβ Σεν Λοράν μπορεί να είναι γνωστές, αλλά ο σκηνοθέτης Ζαλίλ Λεσπέρ στην ταινία του «Ιβ Σεν Λοράν», που βγαίνει στις αίθουσες την ερχόμενη Πέμπτη (5/6), εστιάζει στη σκοτεινή και άγνωστη πλευρά του μεγάλου σχεδιαστή που πέθανε πριν από έξι χρόνια.
Καθώς παρακολουθούσα την ταινία, αναρωτιόμουν πόσα απ’ όλα αυτά είναι αλήθεια. Αλλά ο σκηνοθέτης, ένας εντυπωσιακός νεαρός Γάλλος με τατού στο γυμνασμένο μπράτσο του, με διαβεβαίωσε πως όχι απλώς ισχύουν αλλά αναγκάστηκε να αφήσει πολλά έξω. «Ολες οι πληροφορίες άλλωστε προέρχονται από το συνεταίρο και εραστή του σχεδιαστή, τον Πιέρ Μπερζέ». Η ταινία βασίζεται στο βιβλίο της Λοράνς Μπεναΐμ.
Το φθινόπωρο θα δούμε μία ακόμα ταινία για το μόδιστρο. Και ο σκηνοθέτης Μπερτράν Μπονέλο πλασάρει τη δική του βερσιόν ως «τη μη εγκεκριμένη»…
«Φυσικά, επινοήσαμε κάποιες λεπτομέρειες», διευκρινίζει ο Λεσπέρ. «Δεν είμασταν στην κρεβατοκάμαρα του ζευγαριού. Δεν θα μπορούσαμε να γνωρίζουμε αν και με ποιον τρόπο ο Λοράν έλεγε “Σε αγαπώ” στον Μπερζέ. Ομως όλα τα παρασκήνια που περιγράφουμε στην ταινία, μας τα μετέφερε ο πλέον αρμόδιος να το κάνει. Ο άνθρωπος που έμεινε μέχρι τέλους στο πλευρό του, παρά τα σκαμπανεβάσματα στη σχέση τους».
Στο φιλμ παρακολουθούμε τον Ιβ Σεν Λοράν στα πρώτα του βήματα -ήδη από το 1957. Μεγαλωμένος στη Γαλλική Αλγερία, περιτριγυρισμένος από γυναίκες που τον λάτρευαν, έδειξε από νωρίς το ταλέντο του, σχεδιάζοντας απίστευτα συνολάκια για κούκλες. Γρήγορα τον ανακάλυψε ο Κριστιάν Ντιορ, που τον πήρε κοντά του. Ομως μετά το θάνατό του, και με το πρόσχημα της στρατιωτικής του θητείας, τον πέταξαν έξω από τον Οίκο. Απαρηγόρητος, ο Ιβ Σεν Λοράν βυθίζεται πρώτη φορά στη μανιοκατάθλιψη και νοσηλεύεται σε ψυχιατρείο. Ο Μπερζέ τον βοηθά να συνέλθει και του δίνει κουράγιο. Ενας μεγάλος έρωτας γεννιέται. Και μαζί ο οίκος Ιβ Σεν Λοράν, που θα φέρει επανάσταση στον κόσμο της μόδας.
Ο Λοράν, μαθαίνουμε, πέρασε άσχημα μικρός. Υφίστατο άγριο μπούλινγκ λόγω της ιδιαιτερότητάς του και η μητέρα του δεν μπορούσε να τον προστατεύσει.
Καθώς αποκτά φήμη, αρχίζει να απελευθερώνεται και σε προσωπικό επίπεδο. Ο σύντροφός του, Μπερζέ, μοιάζει ανεκτικός στα παραστρατήματά του. Μέχρι που σε μια σκηνή της ταινίας μοιράζονται και οι δύο το κρεβάτι τους με έναν άλλο άντρα. Ομως μια νύχτα έντρομος βλέπει τον Ιβ Σεν Λοράν να «ψωνίζεται»… Κραιπάλες στην περίφημη βίλα στο Μαρακές, χωρισμός, κατάρρευση.
«Δεν νομίζω πως η ταινία μου εστιάζει μόνο στη σκοτεινή πλευρά του Ιβ Σεν Λοράν», υποστηρίζει ο Λεσπέρ. «Θα ήταν πολύ επιφανειακό κάτι τέτοιο. Ομως έπρεπε να το δείξω κι αυτό. Επρεπε να δείξω πως αν και ιδιοφυής, από μικρός ήταν αυτοκαταστροφικός και υπέφερε από διπολικότητα. Είχα έναν τέτοιο διπολικό ξάδερφο. Και τον έχασα από αυτό».
Στο Μιλάνο, ένας άντρας από το χώρο της μόδας είπε στον σκηνοθέτη: «Δεν ήθελα να δω αυτά τα πράγματα…». Ομως ο Λεσπέρ ξεκαθαρίζει: «Δεν ήθελα να κάνω μια χαριτωμένη ταινιούλα. Ούτε όμως έκανα ένα hardcore φιλμ. Δεν είναι καν ένα γκέι φιλμ. Αφ’ ενός γιατί δεν είμαι γκέι κι αφ’ ετέρου διότι θα το θεωρούσα τετριμμένο. Ο Ιβ Σεν Λοράν δεν υπέφερε που ήταν γκέι. Υπέφερε από τις κρίσεις των άλλων».
Η ταινία άλλωστε αποκαλύπτει και τον νεανικό έρωτα του σχεδιαστή για μια γυναίκα: τη νεαρή Βικτουάρ, ένα μοντέλο του. Ηθελε να την παντρευτεί. «Ηταν υπαρκτό πρόσωπο -αν και δεν αναφέρεται στις βιογραφίες του. Ηταν η μούσα του και το τρίτο μέλος της εταιρείας τους. Εξεπλάγην, διότι αν και γκέι την ερωτεύτηκε πραγματικά. Αλλά η ιστορία αυτή είχε κακό τέλος».
Μαθαίνουμε και για τον υπόγειο ανταγωνισμό του σχεδιαστή με τον Καρλ Λάγκερφελντ. «Ο Λοράν ερωτεύτηκε τρελά τον εραστή τού Λάγκερφελντ. Είναι γνωστό αυτό στους Γάλλους. Ενας φίλος μου μου είπε πως ο Λάγκερφελντ δίσταζε να δει την ταινία μας αλλά τελικά την είδε. Ηταν στρεσαρισμένος, αλλά δεν είπε κάτι κακό».
Το κάστινγκ είναι ομολογουμένως εντυπωσιακό: η ομοιότητα και των δύο ηθοποιών με τους σχεδιαστές που υποδύονται είναι μεγάλη. Αλλά την παράσταση μάλλον κλέβει ο Ο Γκιγιόμ Γκαγέν στο ρόλο του Μπερζέ, του ανθρώπου που αφήνει τον καλλιτέχνη απερίσπαστο να δημιουργήσει και κάνει όλη τη «λάντζα».
Η ταινία έκανε 14 εκατομμύρια δολάρια εισπράξεις στο γαλλικό box office και πρέπει να πούμε πως αποδίδει γοητευτικά την ιδιόρρυθμη ιδιοσυγκρασία του Λοράν, ειδικά στα νεανικά του χρόνια. Ο Ζαλίλ Λεσπέρ χρησιμοποίησε τα ορίτζιναλ κοστούμια του μεγάλου μόδιστρου (που πέθανε το 2008 και νωρίτερα, το 2002, ανακοίνωσε την αποχώρησή του από την ενεργό δράση). Το δε κάστινγκ έγινε ανορθόδοξα, αφού δεν ήταν τα ρούχα που προσαρμόστηκαν στα σώματα των μοντέλων, αντίθετα, έπρεπε να βρεθούν τα μοντέλα που θα ταίριαζαν γάντι με τα ιστορικά ενδύματα…
Σε μια τολμηρή σκηνή της ταινίας ο Πιέρ Νινέ, που υποδύεται τον Λοράν, εμφανίζεται γυμνός -όπως ακριβώς είχε συμβεί και στην πραγματικότητα το 1971, όταν ο σχεδιαστής λάνσαρε το πρώτο του αντρικό άρωμα. «Θέλω να δημιουργήσω σκάνδαλο» είχε πει.
Ο νεαρός ηθοποιός είναι καλός, αλλά φυσιογνωμικά δεν θυμίζει μόνο τον Ιβ Σεν Λοράν. Με αυτά τα χοντρά γυαλιά του, και το λίγο ατσούμπαλο στιλ του, φέρνει κάπως σε Γούντι Αλεν και Χάρι Πότερ!
Για πολλούς ο Λοράν υπήρξε αίνιγμα. Βλέποντας την ταινία, σκεφτόμασταν πως ο χώρος το σηκώνει το δράμα… Στο μυαλό μας φέρνουμε πρόχειρα τον Ασλάνη, τη σύντροφο του Μικ Τζάγκερ, Λόρεν Σκοτ, τον Αλεξάντερ ΜακΚουίν…
enet.gr