Δέκα ερωτήσεις αναζητούν δέκα σύντομες απαντήσεις.
Πρόσωπα της Θεσσαλονίκης, από όλους τους χώρους, μοιράζονται με τους αναγνώστες της εφημερίδας «Karfitsa» πτυχές της ζωής τους και αδημοσίευτες φωτογραφίες σε μια διαφορετική – μίνι συνέντευξη.
Η Εύη Δεκούλου, είναι άνθρωπος της γνώσης και της επικοινωνίας. «Δίνει και παίρνει» από τους φοιτητές ως αναπληρώτρια Καθηγήτρια Οργάνωσης & Διοίκησης Οργανισμών Επικοινωνίας στο Τμήμα Δημοσιογραφίας & ΜΜΕ του ΑΠΘ, ενώ είναι Επισκέπτρια Καθηγήτρια στο Τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων & Οργανισμών του ΕΚΠΑ. Αυτά τα λίγα για εισαγωγή, πολλά περισσότερα ακολουθούν…
- Μικρή λέγατε «θα γίνω…»
«Γιατρός, επηρεασμένη από το πρότυπο του πατέρα μου που ήταν γυναικολόγος. Τελικά, με κέρδισε ο τομέας της επικοινωνίας, και αποφάσισα να ακολουθήσω ακαδημαϊκή καριέρα. Καθοριστική συμβολή σε αυτήν την πορεία είχε η γνωριμία μου με τον καθηγητή μου και επιβλέποντα της διδακτορικής μου διατριβής, ο οποίος πίστεψε στις δυνατότητές μου περισσότερο απ’ όσο εγώ η ίδια».
- Νιώθετε πως η πορεία σας δικαίωσε;
«Απόλυτα! Κάνω ένα επάγγελμα που δεν το ένιωσα ποτέ ως δουλειά. Είναι χαρά, πρόκληση και δημιουργία μαζί. Η σχέση με τους φοιτητές είναι ιδιαίτερα αναζωογονητική. Μου δίνει ενέργεια, νέες ιδέες και διάθεση για συνεχή αυτοβελτίωση».
- Η γνώση είναι σπριντ ή μαραθώνιος;
«Η γνώση είναι μαραθώνιος, γιατί απαιτεί σταθερό ρυθμό, αντοχή και διάρκεια. Ωστόσο, μέσα στον μαραθώνιο υπάρχουν στιγμές σπριντ που χρειάζεται να επιταχύνεις, και αυτές οι στιγμές είναι που σε κρατούν ζωντανό στη διαδρομή».
- Τι πρέπει να έχει ένας καλός καθηγητής;
«Ενσυναίσθηση για να μπορεί να κατανοεί τις ανάγκες και τις δυσκολίες των φοιτητών, μεταδοτικότητα και πάθος, γιατί μόνο έτσι μπορεί να εμπνεύσει».
- Η σχέση με τους φοιτητές είναι…
«Μια αμφίδρομη σχέση μάθησης, ένας διάλογος, όπου και οι δύο πλευρές εξελίσσονται, μία συνοδοιπορία στη γνώση».
- Η Θεσσαλονίκη εάν ήταν σχολή θα ήταν…
«Σχολή Ανθρωπιστικών Σπουδών, γιατί κουβαλά μνήμη, πολιτισμό και πολυφωνία, αλλά ταυτόχρονα ζει και αναπνέει μέσα από τους ανθρώπους της».
- Τι λατρεύετε/τι δεν αντέχετε στην πόλη;
«Αυτό που λατρεύω είναι η αίσθηση οικειότητας. Είναι μια μεγάλη πόλη που όμως, σε αγκαλιάζει σαν μικρή. Αυτό που δεν αντέχω είναι η εσωστρέφεια και η απαισιοδοξία που συχνά τη χαρακτηρίζει, η τάση να βλέπουμε τα όρια αντί για τις δυνατότητες».
- Υπάρχει επαγγελματική «κόντρα» μ’ έναν δημοσιογράφο στο σπίτι;
«Καμία κόντρα. Θα έλεγα δημιουργικός διάλογος. Από τη μία πλευρά, η αμεσότητα της καθημερινής δημοσιογραφίας και η επικοινωνία στην πράξη, και από την άλλη, η θεωρία και η οπτική της ακαδημαϊκής έρευνας. Κάπου στη μέση συναντιόμαστε και αλληλοσυμπληρωνόμαστε».
- Δεν θα λέγατε ποτέ «όχι» σε…
«Ένα ταξίδι, επαγγελματικό ή αναψυχής, σε έναν προορισμό που δεν έχω επισκεφθεί. Κάθε νέο μέρος είναι μια ευκαιρία για εξερεύνηση, μάθηση και ανανέωση».
- Πώς φαντάζεστε τον εαυτό σας σε 20 χρόνια από τώρα…
«Γεμάτη εμπειρίες, επαγγελματικές και προσωπικές. Να έχω εξελιχθεί σε μία επαγγελματία που συνεχίζει να μαθαίνει και να δημιουργεί, να έχω εμπνεύσει νέους ανθρώπους, όπως κάποτε ενέπνευσαν εμένα οι καθηγητές μου».
