«Ιστορίες με… κάρυ!» Θεοδώρα Απότα: Με κούρασαν τα «θα» που λέγονται για τη Θεσσαλονίκη
Δέκα ερωτήσεις αναζητούν δέκα σύντομες απαντήσεις. Πρόσωπα της Θεσσαλονίκης, από όλους τους χώρους, μοιράζονται με τους αναγνώστες της εφημερίδας «Karfitsa» πτυχές της ζωής τους και αδημοσίευτες φωτογραφίες σε μια διαφορετική – μίνι συνέντευξη.
Συνέντευξη: Αναστασία Καρυπίδου
Η Θεοδώρα Απότα είναι από τη νέα «φουρνιά» των δημοσιογράφων της Θεσσαλονίκης. Έχει περάσει από ραδιόφωνα και sites και σήμερα είναι παρουσιάστρια του δελτίου ειδήσεων στη «Βεργίνα Τηλεόραση». Με πολλή όρεξη και μεράκι στην προβολή της επικαιρότητας και το ρεπορτάζ. Συγκρατήστε το όνομα της και θα με θυμηθείτε!
Πως κόλλησες το «μικρόβιο» της δημοσιογραφίας;
Τα «συμπτώματα» ήταν εμφανή ήδη από μικρή ηλικία. Είχα ανέκαθεν την επιθυμία να ψάχνω, να ρωτάω, να μαθαίνω. Δεν άργησε, λοιπόν, και η ώρα που ξεκίνησα τη μετάδοση των πληροφοριών…
Τι σε συναρπάζει στο χώρο;
Το ότι προσφέρει μια ξεχωριστή εμπειρία εξερεύνησης και ανακάλυψης. Άλλωστε, κάθε μέρα στον κόσμο της δημοσιογραφίας είναι διαφορετική.
Τι σε στεναχωρεί σ’ αυτή τη δουλειά;
Σε έναν μεγάλο βαθμό λειτουργεί ως καθρέφτης της κοινωνίας. Αναδεικνύει τα καλά και τα άσχημά της. Με στεναχωρεί πολύ το ότι αυξάνονται οι σκοτεινές της πτυχές.
Ιδιαιτερότητες ενός δελτίου ειδήσεων…
Χρειάζεται άψογη συνεργασία μεταξύ όλων όσων εργάζονται πάνω σ’ αυτό, διαρκή ετοιμότητα και ικανότητα προσαρμογής στις εκάστοτε συνθήκες. Άλλωστε, η επικαιρότητα «τρέχει» αδιάκοπα.
Αναπάντεχα υπάρχουν «on air»;
Φυσικά. Σαρδάμ, συνδέσεις που «πέφτουν», παρεξηγήσεις και άλλα πολλά. Άλλωστε «αυτά συμβαίνουν στα ζωντανά προγράμματα», έτσι δε λέμε;
Τι αγαπάς στη Θεσσαλονίκη;
Το ότι είναι πολύπλευρη! Άσε που «περπατιέται» εύκολα. Όπως είχα ακούσει κάποτε «όπου κι αν βρίσκεσαι στη Θεσσαλονίκη αν το πάρεις όόόλο κάτω βγαίνεις Θερμαϊκό».
Εάν μπορούσες θα άλλαζες στην πόλη…
Θα ήθελα ειλικρινά πολύ να εξαφανίσω την ψυχολογία του «φτωχού συγγενή». Τη νοοτροπία που θέλει όλες τις ευκαιρίες αλλού. Ονειρεύομαι τη Θεσσαλονίκη πραγματική πρωταγωνίστρια, χωρίς τα «θα» που προσωπικά με έχουν κουράσει.
Γειτονιά της που ξεχωρίζεις και γιατί;
Μου αρέσουν πολύ τα Λαδάδικα. Χειμώνα, καλοκαίρι. Τα πλακόστρωτα, τα φώτα, οι ταβέρνες και τα μπαρ. Πέρα από το γεγονός ότι πρόκειται για μια ιστορική συνοικία της Θεσσαλονίκης, έχω και συναισθηματικό «δέσιμο». Εκεί με ονειρεύτηκα δημοσιογράφο όταν ξεκίνησα στο Λύκειο μαθήματα δημιουργικής γραφής σ΄ ένα πολύ όμορφο εργαστήρι που βρισκόταν τότε στην οδό Λυκούργου.
Πως θα χαρακτήριζες τον εαυτό σου;
Δεν σου κρύβω ότι έχω μια συστολή να απαντήσω στην ερώτηση. Μπορώ πάντως να σου πω ότι με λένε «εργατική», «συναισθηματική» και ενίοτε «γκρινιάρα».
Δεν μπορείς χωρίς…
…καφέ. Είμαι της άποψης ότι οι περισσότερες ωραίες κουβέντες, σημαντικές αποφάσεις και ενδιαφέρουσες ιδέες συνοδεύονται από ένα ποτήρι καφέ. Ποτήρι και όχι φλιτζάνι γιατί -κατά τη γνώμη μου- σαν τον φρέντο εσπρέσσο δεν έχει… (κι ας ζω στην πόλη του φραπέ)!