Εκατοντάδες Μουσουλμάνοι προσεύχονται στο τζαμί

Της Έλενας Καραβασίλη 

Οι δείκτες του ρολογιού δείχνουν 14:00 ακριβώς. Ο Ιμάμης ξεκλειδώνει την καγκελένια πόρτα που οδηγεί στον υπόγειο χώρο της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, εκεί όπου βρίσκεται το Τζαμί, τα τελευταία 35 χρόνια. Η δημιουργία του προέκυψε μετά από αίτημα φοιτητών, που ασπάζονται τη μουσουλμανική θρησκεία. Ο χώρος που είχε παραχωρηθεί αρχικά, ήταν στην ταράτσα της Σχολής. Με την πάροδο των ετών όμως εκεί έγιναν γραφεία και το Τζαμί μεταφέρθηκε στο υπόγειο, καθώς «ήταν ο μόνος διαθέσιμος χώρος», σύμφωνα με τον πρώην πρόεδρο του τμήματος Θεολογίας και καθηγητή, Χρυσόστομο Σταμούλη.

Κάθε Παρασκευή (που είναι η ιερή μέρα των Μουσουλμάνων, όπως είναι η Κυριακή για τους Χριστιανούς), σύμφωνα με την κίμπλα (η κίμπλα είναι η κατεύθυνση προς την Κάαμπα στην Μέκκα κατά την οποία ο μουσουλμάνος πρέπει να στραφεί κατά την διάρκεια της προσευχής) ορίζεται και η ώρα συγκέντρωσης των πιστών, προκειμένου να προσευχηθούν στον Αλλάχ. Τα κινητά τηλέφωνα κλείνουν, τα παπούτσια βγαίνουν κι ένας ένας με τη σειρά οι πιστοί κατευθύνονται στους νιπτήρες, προκειμένου να πλύνουν τα χέρια τους για να προσευχηθούν. «Αλλάχ ου ακμπάρ» (ο Θεός είναι μεγάλος), διαβάζει ο Ιμάμης από το Κοράνι και η εδική τελετουργία της προσευχής ξεκινά. Στη Θεσσαλονίκη, βάση των καταγεγραμμένων στοιχείων του Συλλόγου Μουσουλμάνων, ζούνε 4.000 Μουσουλμάνοι από τη Θράκη.

«Όλοι οι άνθρωποι χρειάζονται έναν χώρο προσευχής και είναι ευχής έργον το ότι ο χώρος αυτός βρίσκεται μέσα στη Θεολογική Σχολή. Το Ισλάμ, κατά το Νόμο, είναι η δεύτερη αναγνωρισμένη θρησκεία στην Ελλάδα, μετά την Ορθόδοξη Εκκλησία. Από τότε λοιπόν που δημιουργήθηκε αυτός ο χώρος προσευχής, φοιτητές και Μουσουλμάνοι πολίτες έρχονται και προσεύχονται. Είναι ανοιχτό σε όλους απ’ ότι γνωρίζω, όμως εμείς δεν εμπλεκόμαστε σε αυτό το κομμάτι. Τον περιποιούνται οι ίδιοι. Δυστυχώς, δεν έχουμε άλλο χώρο να τους δώσουμε, βάλαμε νιπτήρες και τους δώσαμε τα κλειδιά του χώρου, έχοντας κι εμείς τη διακριτική εποπτεία της νομιμότητας και σταθερότητας του χώρου», εξηγεί ο κ. Σταμούλης. Από την πλευρά του ο πρόεδρος του τμήματος Θεολογίας Παναγιώτης Σκαλτσής, αναφέρει πως όσα χρόνια προσεύχονται αυτοί οι άνθρωποι στο χώρο της Σχολής -όπου πρόκειται για φοιτητές και αποφοίτους των Σχολών της Νομικής, της Ιατρικής κ.ο.κ.- «δεν έχει δημιουργηθεί ποτέ κανένα πρόβλημα. Μάλιστα, αποτελούν τους πρεσβευτές της Χώρας μας όταν επιστρέφουν στην πατρίδα τους, υπό την έννοια ότι εκφράζονται θετικότατα σε αρκετά δύσκολες περιπτώσεις όπου οι συμπατριώτες τους μπορεί να είναι αρνητικοί απέναντί μας. Έχω ακούσει για παράδειγμα πως «μπήκαν μπροστά» προκειμένου να μη στοχοποιηθεί ελληνική ορθόδοξη εκκλησία γιατί κι εμείς τους παρέχουμε το δικό τους χώρο προσευχής». Ο κ. Σκάλτσης μάλιστα υπογραμμίζει πως «ένας σωστός Χριστιανός είναι ανοιχτός σε οποιαδήποτε άλλη θρησκεία, σέβεται τον πλησίον του και τον αποδέχεται, όποιος κι αν είναι αυτός. Επίσης με τον τρόπο αυτό, δίνουμε κι ένα μήνυμα στην άλλη πλευρά, για το πώς πρέπει να συμπεριφέροντε οι λαοί, είμαστε όλοι ενός Θεού παιδιά».

Αυξανόμενη ζήτηση για τις μουσουλμανικές σπουδές 

Με εισήγηση του κ. Σταμούλη -και μετά από προσπάθεια τριών ετών- το 2016 εντάχθηκε στο πρόγραμμα η εισαγωγική κατεύθυνση μουσουλμανικών σπουδών. «Την πρώτη χρονιά, εντάχθηκαν 35 φοιτητές και φέτος πήραμε 50. Μάλιστα, φέτος εισήχθησαν 16 δάσκαλοι του Ισλάμ (Έλληνες πολίτες Μουσουλμάνοι) που υπηρετούν στα δημόσιο σχολεία της Θράκης. Άλλωστε η ανάγκη από εκεί προέκυψε, καθώς έπρεπε να βρεθεί ακαδημαϊκός χώρος που θα εκπαιδεύσει αυτούς τους ανθρώπους, διότι μέχρι πρότινος το διδακτικό προσωπικό, προερχόταν από την Τεχεράνη, την Άγκυρα κ.ο.κ.». Πρόκειται για το μεγαλύτερο διατμηματικό πρόγραμμα του Α.Π.Θ., καθώς διδάσκονται μαθήματα του Κορανίου και της αραβικής γλώσσας, της φιλοσοφικής, των πολιτικών επιστημών και  της αρχιτεκτονικής. Το ενδιαφέρον για τη συγκεκριμένη κατεύθυνση είναι ολοένα και πιο αυξανόμενο, καθώς φέτος τη δήλωσαν 2.800 μαθητές εκ των οποίων επιλέχθηκαν οι 50. «Τόσους χρειάζεται η ελληνική πολιτεία. Πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσουμε να βάζουμε φοιτητές στο πανεπιστήμιο, απλά για να τους βάζουμε. Δεν υπάρχει αναλογία μεταξύ των ανθρώπων που χρειαζόμαστε κι αυτών που εκπαιδεύουμε», καταλήγει ο ίδιος.