Την ώρα που διαβάζετε αυτές τις γραμμές συμπληρώνονται τρία χρόνια από τα ξημερώματα της 1ης Φεβρουαρίου 2022 όταν και στην οδό που πλέον φέρει το όνομα του, ο Άλκης Καμπανός άφηνε την τελευταία του πνοή στα 19 του χρόνια.
Σε λίγες ώρες, το πρωί του Σαββάτου, ο Αριστείδης Καμπανός και η Μελίνα Κακουλίδου, οι γονείς του, θα τελέσουν στα κοιμητήρια Βέροιας το τριετές μνημόσυνό του. Θα ανανεώσουν τα λουλούδια στον τάφο του και τα δάκρυα στα μάτια τους.
Θα επιστρέψουν στο άδειο σπίτι τους με την σκιά της απώλειας να τους κρατά συντροφιά για πάντα. Ίσως τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης τους ξαναθυμηθούν για να αναζητήσουν μια δήλωσή τους στο πλαίσιο της μαύρης επετείου. Κι εκείνοι θα οπλιστούν ξανά με κουράγιο, αλλά όχι με χαμόγελο, δύσκολο το χαμόγελο ιδίως σε τέτοιες μέρες, και θα το κάνουν. Το πρωί της Κυριακής θα παραστούν στον αγώνα δρόμου που διοργανώνει στη Θεσσαλονίκη η δομή “Εις το Όνομα του Άλκη”.
Θα βρεθούν ξανά στο σημείο που δολοφονήθηκε ο γιος τους. Θα ξαναζήσουν τον εφιάλτη όπως τον είδαν ξανά και ξανά στα βίντεο που κυκλοφόρησαν μετά από την επίθεση. Στις δηλώσεις τους θα ξαναδιδάξουν ήθος όπως τόσες και τόσες φορές από εκείνη την αποφράδα ημέρα και θα ευχηθούν “ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ”. Και για άλλη μια φορά δε θα εισακουστούν.
Και για άλλη μια φορά θα μάθουμε τις επόμενες ημέρες από το αστυνομικό δελτίο για άλλη μια συμπλοκή με “οπαδικά κίνητρα”. Κι έπειτα βρουν καταφύγιο σε κείνο το δωμάτιο του σπιτιου τους που το έχουν μετατρέψει σε βωμό στη μνήμη του γιου τους, και θα περιμένουν υπομονετικά την συμπλήρωση 4 ετών από τη δολοφονία του Άλκη ή – απευκταίο αλλά όχι απίθανο – τον επόμενο τραυματία σε οπαδικά επεισόδια για να ξαναφωνάξουν – χωρίς και πάλι να εισακουστούν – ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ!
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ KARFITSA
