Η αστυνόμευση δεν είναι εύκολη υπόθεση. Στις σύγχρονες δημοκρατίες, με τους επιβεβλημένους περιορισμούς στα σώματα ασφαλείας συχνά καταλήγει σε δύσκολη εξίσωση.
Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΔΡΑΓΩΓΙΑ
Στην υπεραπλουστευμένη λογική ο αστυνομικός καλείται να λαμβάνει σοβαρές αποφάσεις καταδιώκοντας πολλές φορές αδίστακτους κακοποιούς, σταθμίζοντας παράγοντες μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα ή και κλάσματα του δευτερολέπτου.
Δε χρειαζόταν η ιστορία με τον 16χρονο για να καταλάβουμε πόσο δύσκολο είναι να παραχθεί το συναίσθημα μέσω της εκπαίδευσης από τη στιγμή που αναφερόμαστε σε ανθρώπινες συμπεριφορές σε μη ελεγχόμενο περιβάλλον. Με άλλα λόγια σε μια καταδίωξη, ο αστυνομικός μπορεί να έχει απέναντί του από έναν ανήλικο πιτσιρικά χωρίς δίπλωμα έως έναν τρομοκράτη. Όταν ο οδηγός κάνει κίνηση εμβολισμού, τι πιθανότητες έχεις να μαντέψεις την ταυτότητά του ώστε να διατηρήσεις την ψυχραιμία σου αποφεύγοντας ή όχι την καταδίωξη;
Στις ΗΠΑ έχουν ξοδευτεί χιλιάδες εργατοώρες ειδικών προκειμένου να εκπονηθεί και υιοθετηθεί ένα σχέδιο δράσης σχετικά με τις καταδιώξεις. Κι αυτό διότι η κάθε παραβατική πράξη είναι διαφορετική με διαβαθμισμένο κίνδυνο. Για παράδειγμα, όταν μπαίνεις σε κατοικημένη περιοχή όπου οι όποιοι ελιγμοί αυτοκινήτων μπορεί να προκαλέσουν παράπλευρες απώλειες ανυποψίαστων πολιτών παύεται οποιαδήποτε καταδίωξη εκτός αν πρόκειται επιβεβαιωμένα για ταυτοποίηση σκληρού κακοποιού όπου η διακύβευση της σύλληψής του είναι μεγάλη.
Από την άλλη ποιο μήνυμα στέλνουμε ως κοινωνία με την καθημερινή σχεδόν απαξίωση στους αστυνομικούς; Αν οι παρανομούντες γνωρίζουν, για παράδειγμα, ότι οι αρχές έχουν υιοθετήσει εξαρχής μια πολιτική αποφυγής καταδιώξεων, τότε οι δρόμοι των πόλεων θα μετατραπούν σε σκηνικό του Fast and Furious. Επιβολή κι άλλων περιορισμών προς τους αστυνομικούς θα στείλουν μηνύματα έλλειψης εμπιστοσύνης κι απαξίας σε ανθρώπους να λάβουν σημαντικές αποφάσεις που συχνά κρίνουν ανθρώπινες ζωές.
Ο αστυνομικός είναι εκπαιδευμένος να υπηρετεί το κοινωνικό σύνολο. Εικόνες σύλληψης αστυνομικών επειδή έκαναν χρήση των υπηρεσιακών τους περιστρόφων είναι απαράδεκτες. Η άσκηση νόμιμης βίας είναι μέρος των καθηκόντων του. Κι αν είναι τόσο δύσκολο να κριθεί η τύχη του οργάνου, ας υιοθετηθούν στοιχεία της νομοθεσίας των ΗΠΑ όπου πριν το δρόμο της δικαιοσύνης προηγούνται στάδια πειθαρχικών ελέγχων και εσωτερικών διαδικασιών που κρίνουν αν η οπλοχρησία είναι σύννομη ή όχι.
Σε μια εποχή όπου ένα tweet ή μια ανάρτηση στα social media μπορεί να αποτελέσει χρήσιμη μαρτυρία, εμείς οι ίδιοι οφείλουμε να προστατεύουμε την αξιοπρέπεια των ανδρών και γυναικών της αστυνομίας. Το επάγγελμα του αστυνομικού έχει έντονη κοινωνική διάσταση κι ως εκ τούτου η έλλειψη ηθικού στον επαγγελματία και ο ευτελισμός του από το σύνολο που εντούτοις τον προσδιόρισε ως υπεύθυνο για την προστασία του μπορεί να αποβεί μοιραίο. Γιατί άλλο ο ακτιβισμός, άλλο η μετατροπή ενός αστυνομικού σε παρία.
ΥΓ: Μέρες που είναι, οι δρόμοι πλημμυρίζουν από πολίτες που μετά από δυο χρόνια περιορισμών λόγω πανδημίας θέλουν να ξεδώσουν. Αποφύγετε τις ακρότητες, και κυρίως το αλκοόλ όσοι δεν το … σηκώνετε. Ας κάνουμε ό,τι απαιτείται για να γιορτάσουμε και ύστερα να αναζητούμε τις ευθύνες από την αστυνομία. Καλά Χριστούγεννα …
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ KARFITSA
