Θεαγένειο: Αύξηση 500% παρουσιάζουν οι ανασφάλιστοι ασθενείς
Του Βαγγέλη Στολάκη
«Ομπρέλα» για τους ανασφάλιστους καρκινοπαθείς επιδιώκει να γίνει το «Θεαγένειο» Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης μέσα από τη δράση του «Νοιάζομαι: Δίκτυο Κοινωνικής Αλληλεγγύης». Η διοίκηση του ιστορικότερου ίσως νοσοκομείου στη Βόρεια Ελλάδα, μετρά πλέον των 270 χρόνων λειτουργίας και του μόνου αντικαρκινικού στην ευρύτερη περιοχή της Μακεδονίας, καλεί τους θεσμικούς παράγοντες της χώρας να συνδράμουν είτε οικονομικά, είτε με τις υπηρεσίες τους προκειμένου να συνεχίσει να βοηθά ασθενείς που λόγω της κρίσης και της ανεργίας είναι ανασφάλιστοι. Την ίδια ώρα, σύμφωνα με την διοικήτρια του νοσοκομείου «ο καρκίνος είναι μια ασθένεια που εξακολουθεί να είναι ταμπού στις μέρες μας» ωστόσο, όπως επισημαίνει, «πρέπει να αλλάξει η νοοτροπία πως πρόκειται για κάποια καταστροφή».
Παρουσία του διοικητή της τέταρτης υγειονομικής περιφέρειας Μακεδονίας και Θράκης, Θρασύβουλου Βεντούρη, η διοικήτρια Ευαγγελία Ξουρή Κουρτέλη παρουσίασαν σήμερα στο αμφιθέατρο του νοσοκομείου τις λεπτομέρειες της δράσης «Νοιάζομαι», η οποία στο μέλλον αναμένεται να υποστηριχτεί και τεχνικά μέσω ειδικής πλατφόρμας στην ιστοσελίδα του «Θεαγενείου» αλλά μέσω των social media. Το «στοίχημα» βέβαια για την διοίκηση, το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό είναι να στεφθεί με επιτυχία και η σχετική εκδήλωση στις 20:30 στο ξενοδοχείο «The Met» στην οποία έχει προσκληθεί το σύνολο των θεσμικών φορέων της Βόρειας Ελλάδας και όχι μόνο. Ο λόγος δεν είναι άλλος, από το να δοθεί η δυνατότητα στο νοσοκομείο και στο μέλλον να εξακολουθήσει να δέχεται και να φροντίζει ασθενείς που λόγω των συγκυριών δεν διαθέτουν ασφαλιστικό φορέα.
Όπως ανακοινώθηκε τα τελευταία τρία χρόνια παρουσιάστηκε αύξηση κατά 500% στους ανασφάλιστους ασθενείς που προσέρχονται στο αντικαρκινικό νοσοκομείο, ενώ σε ετήσια βάση σε εξετάσεις υποβάλλονται περίπου 320.000 ασθενείς εκ των οποίων νοσηλεύονται οι 50.000 ενώ διενεργούνται και 1,5 εκ. εξετάσεις παντός τύπου και 90.000 χημιοθεραπείες.
«Επειδή ο καρκίνος είναι μια χρόνια πάθηση και οι θεραπείες ιδιαίτερα ακριβές προσπαθούμε να βρούμε μέσα από καινοτόμους τρόπους να ξεπεράσουμε τα οικονομικά προβλήματα και να συνεχίσουμε το έργο μας» λέει η κ. Ξουρή. Η ίδια μάλιστα είναι πολύ αισιόδοξη πως η μοναδικότητα του εγχειρήματος, καθώς κάτι αντίστοιχο δεν συναντάται στα υπόλοιπα αντικαρκινικά νοσοκομεία της χώρας, θα τύχει της ανάλογης αντιμετώπισης από τους θεσμικούς και οικονομικούς παράγοντες της περιοχής.
Εξωστρέφεια
«Σκοπός μας είναι να μην βοηθήσει μόνο η πόλη. Το «Θεαγένειο» είναι ενταγμένο στο νομό Θεσσαλονίκης αλλά εξυπηρετεί όλη τη χώρα, δηλαδή Μακεδονία, Θράκη, Ήπειρο, Δωδεκάνησα, Κρήτη, Πελοπόνησσο, υπόλοιπο Αττικής. Είναι αντιληπτό δηλαδή ότι το νοσοκομείο αγκαλιάζει όλη τη χώρα» τονίζει η κ. Ξουρή Κουρτέλη και συμπληρώνει «προσπαθούμε να δημιουργήσουμε ένα δίκτυο κοινωνικής αλληλεγγύης προκειμένου οι φορείς να στηρίξουν το έργο μας, ούτως ώστε όποιος ανασφάλιστος έρθει να εξυπηρετηθεί με τις καλύτερες προϋποθέσεις». «Βάζουμε το θεμέλιο λίθο και δημιουργούμε τις προϋποθέσεις ενός δικτύου το οποίο θα μακροημερεύσει και θα υπάρχει» τονίζει. Υπογραμμίζει επίσης πως η συνεισφορά μπορεί να γίνει με οποιοδήποτε τρόπο. «Θα μπορούσε κάποιος να απεγκλωβίσει χρήματα του νοσοκομείου παρέχοντας μας υπηρεσίες του αδαπάνως, είτε είναι είτε όχι προμηθευτής του νοσοκομείου» λέει. «Θέλουμε να αγκαλιάσει όλους τους ανασφάλιστους αυτό το δίκτυο. Για να εξακολουθούμε να τους εξετάζουμε» καταλήγει.
Και στις απομακρυσμένες περιοχές
Την ίδια ώρα, η κινητή μονάδα προληπτικού γυναικείου ελέγχου που διαθέτει το νοσοκομείο «οργώνει» τη Μακεδονία, τη Θεσσαλία και τη Θράκη. Πρόσφατα μάλιστα ολοκληρώθηκε εξόρμηση σε Χαλάστρα, Κουφάλια, Βελβεντό, Ξάνθη, Κομοτηνή, Πολύκαστρο, Κιλκίς και Κοζάνη (σε διάστημα μόλις ενός μήνα) παρέχοντας συμβουλές και εξετάζοντας γυναίκες που δεν έχουν εύκολη πρόσβαση σε κάποια νοσηλευτική δομή. Όπως υποστηρίζει μάλιστα η διοικήτρια του νοσοκομείου σε κάθε επίσκεψη εξετάζονται τουλάχιστον εκατό γυναίκες και γίνονται περίπου σαράντα μαστογραφίες. «Από τον κλινικό έλεγχο στη συνέχεια θα αποδειχτεί εάν υπάρχει έστω και μια υπόνοια κακοήθειας. Στόχος μας είναι να ευαισθητοποιηθεί ο γυναικείος πληθυσμός. Η πρόληψη είναι αυτή που θα δημιουργήσει μια θωράκιση στον καθένα προκειμένου να μην νοσήσει ή να προλάβει» λέει.
Επισκεφτήκαμε το «Θεαγένειο» το πρωί της περασμένης Τετάρτης. Άνδρες, γυναίκες ακόμα και παιδιά πραγματοποιούσαν την προγραμματισμένη στο γιατρό που τους παρακολουθεί επίσκεψη. Είναι ενδεικτικό, όπως υποστηρίζει η κ. Ξουρή Κουρτέλη πως «κάθε μήνα τον ένατο όροφο του νοσοκομείου όπου γίνονται οι χημειοθεραπείες μιας ημέρας, δηλαδή οι ασθενείς δεν διανυκτερεύουν, τον επισκέπτονται περίπου 2.600 άτομα». Όπως υποστηρίζει το «προσωπικό του νοσοκομείου είναι ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένο λόγω της φύσης του προβλήματος και καταβάλει προσπάθειες προκειμένου να εξυπηρετήσει όλους τους ασθενείς». Κενά φυσικά και υπάρχουν, όπως στα περισσότερα νοσηλευτικά ιδρύματα της χώρας. Πρόσφατα μάλιστα το νοσοκομείο «πήρε» ακόμα τριάντα νοσηλευτές και γιατρούς, οι οποίοι μαζί με το υπάρχον διοικητικό, νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό αγγίζουν τους οκτακόσιους περίπου υπαλλήλους. «Δεν είναι όμως πάντα το μέγεθος που προσδιορίζει την αποτελεσματικότητα, αλλά η παραγωγικότητα των ανθρώπων» λέει.
Σε ό,τι αφορά την καθημερινότητα του νοσοκομείου αλλά και την αντίδραση των ασθενών όταν ενημερώνονται ότι πάσχουν από καρκίνο η διοικήτρια επισημαίνει πως «επειδή ο καρκίνος δεν αντιμετωπίζεται απευθείας, είναι ένα χρόνιο νόσημα οι ασθενείς εξοικειώνονται με το περιβάλλον. Το νοσοκομείο έχει διαρκή και συνεχόμενη λειτουργία». Εξηγεί επίσης ότι «υπάρχει μια νοοτροπία και ένας μύθος που περιβάλλει μια ασθένεια με αυξημένη δυναμική που επηρεάζεται και από άλλους παράγοντες, όπως είναι ο τρόπος ζωής, το στρες, οι βλαβερές συνήθειες. Ωστόσο, σήμερα οι ασθενείς είναι ιδιαίτερα ενημερωμένοι. Από την ώρα που υπάρχει πρόληψη ο καρκίνος σύμφωνα με τα στατιστικά που έχουμε στα χέρια μας έχει πολύ καλή εξέλιξη».
Επιστήμη και… μπλε σκορπιός
Αν και το φάρμακο ενάντια στη νόσο δεν έχει ακόμα ανακαλυφτεί, οι ελπίδες για κάτι τέτοιο παραμένουν όσο η επιστήμη προχωρά. «Πρέπει να ασχολούμαστε με τα της επιστήμης και τα έγκυρα. Από εκεί και πέρα το τι θα αποφασίσει ο καθένας για την ίδια του τη ζωή είναι προσωπική υπόθεση» σχολιάζει ερωτώμενη για το… δηλητήριο του μπλε σκορπιού από την Κούβα που λέγεται, αν και δεν έχει τεκμηριωθεί επιστημονικά, πως γιατρεύει από τον καρκίνο. «Κάποιοι ντρέπονται να πούνε ότι έχουν καρκίνο. Εδώ μέσα όμως όχι, αφού όλοι ξέρουν για ποιο λόγο έχει έρθει ο καθένας. Κάποιες φορές ο καρκίνος να είναι ταμπού εν έτει 2014» υποστηρίζει η κ. Ξουρή.
Ετών… 270
Το «Θεαγένειο» υπάρχει και λειτουργεί στη Θεσσαλονίκη ως νοσοκομείο για περισσότερα από 270 χρόνια. Αρχικά ως ίδρυμα και εν συνεχεία ως ινστιτούτο. Πρόκειται για το αρχαιότερο νοσηλευτικό ίδρυμα στη Θεσσαλονίκη και ένα από τα παλαιότερα στον ελλαδικό χώρο. Από το 1975 λειτουργεί ως ολοκληρωμένο ειδικό αντικαρκινικό νοσοκομείο και από το 1985 είναι ενταγμένο στο εθνικό σύστημα υγείας. Ήταν παρόν σε όλες τις περιόδους της νεότερης ιστορίας της Θεσσαλονίκης.
Πως αντιμετωπίζουν την ασθένεια;
Θετικοί, φοβισμένοι αλλά όχι… αρνητικοί για την μάχη που θα πρέπει να δώσουν προκειμένου να ξεπεράσουν το πρόβλημά τους είναι, σύμφωνα με την κ. Ξουρή όσοι ενημερώνονται πως πάσχουν από την ανίατη ασθένεια. «Όταν έρχονται εδώ στο γραφείο μου, έρχονται για να μας ευχαριστήσουν. Να ευχαριστήσουν μέσω εμού το ιατρικό προσωπικό. Να μας ευχαριστήσουν γιατί… υπάρχουμε» λέει. Ξεκαθαρίζει πως ο τρόπος προσέγγισης των ασθενών γίνεται έτσι ώστε οι τελευταίοι να αντιληφθούν πως πρόκειται για μια χρόνια πάθηση, η οποία θα αντιμετωπιστεί από κοινού με το ιατρικό και το νοσηλευτικό προσωπικό. Η ίδια υπογραμμίζει μάλιστα πως στο ειδικό αντικαρκινικό νοσοκομείο υπάρχουν ψυχολόγοι, ψυχίατροι και κοινωνικός λειτουργός προκειμένου να παρέχουν κι αυτοί με τη σειρά τους την όποια βοήθεια στον ασθενή. «Φαίνεται πως όταν ο άνθρωπος έρχεται αντιμέτωπος με κάτι επικίνδυνο, παίρνει δύναμη από όλο αυτό και παλεύει με όλες του τις δυνάμεις προκειμένου να πετύχει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Ο καρκίνος είναι μια εξατομικευμένη πάθηση και ο καθένας τον αντιμετωπίζει με τον τρόπο του» ισχυρίζεται.