Η ενοχή είναι ένα αυτοσυνείδητο συναισθήματα που ο καθένας θα νιώσει αρκετές φορές στη διάρκεια της ζωής του. Μάλιστα, καλλιεργείται στην παιδική ηλικία ενός ατόμου και συνήθως δημιουργεί αρνητικές συνέπειες, καθώς αποτελεί σημαντική συναισθηματική συνιστώσα στην κοινωνική του ζωή.
Η ενοχή αφορά πράγματα που συμβαίνουν στο περιβάλλον του πραγματικού μας κόσμου. Πράξεις ή αποτυχημένες δράσεις και γεγονότα για τα οποία κάποιος φέρει την ευθύνη. Κάποιος λοιπόν που νιώθει ένοχος, μετανιώνει για κάποια συμπεριφορά που επέδειξε.
Ακολουθώντας αυτή τη λογική, είναι πολύ πιο εύκολο να απαλύνει κανείς τα συναισθήματα ενοχής, καθώς η επανόρθωση μιας κακής μεμονωμένης συμπεριφοράς μοιάζει ευκολότερη από την ριζική αλλαγή του εαυτού. Οι περισσότεροι πάντως άνθρωποι, γνωρίζουν πλήρως ότι κάτι δεν έκαναν καλά και δείχνουν την ενοχή τους με αρκετούς τρόπους.
Πως συμπεριφέρεται ένας άνθρωπος που νιώθει ενοχικά;
Η γλώσσα του σώματος μας δίνει τις περισσότερες φορές στοιχεία για τους ανθρώπους γύρω μας τα οποία μπορούμε να ανιχνεύσουμε με μεγαλύτερη ευκολία αν τους γνωρίζουμε καλά.
Όταν νιώθει κανείς επιβαρυμένος με ενοχές, νιώθει πραγματικά πιο βαρύς και σωματικά με αποτέλεσμα να καμπουριάζει. Όταν τον ρωτήσετε ένα άτομο για τα συναισθήματά του για εσάς, στην περίπτωση που νιώθει ενοχικά καμπουριάζει όλο και περισσότερο, ακόμα και αν σας λέει όμορφα λόγια.
Η ένοχη συνείδηση είναι βαρύ πράγμα. Από τις νεαρές ηλικίες μέχρι και τους έμπειρους εγκληματίες, είναι δύσκολο να ξεφύγει κανείς από τον εγκέφαλό του και τα συναισθήματά του.
Μήπως κάποιος συμπεριφέρεται ύποπτα καλά μαζί σας;
Οι περισσότεροι άνθρωποι προσπαθούν να εξισορροπήσουν το καλό και το κακό. Όταν κάποιος έχει κάνει κάτι για να νιώθεις ένοχος, είναι φυσικό να προσπαθεί να το διορθώσει με κάθε τρόπο. Μπορεί για παράδειγμα να υπερβάλλουν σε εκδήλωση θετικών συναισθημάτων ή πράξεων.
Μία άλλη ένδειξη επίσης είναι η υπερδικαιολόγηση των πράξεων. Όταν κάποιος γνωρίζει ότι κάποιος άλλος έχει θυμώσει, είναι λογικό να προσπαθήσει να δικαιολογήσει τη συμπεριφορά του. Ο ενοχικός άνθρωπος προσπαθεί να δικαιολογήσει σχεδόν οτιδήποτε κάνει.
Όταν λοιπόν ένα άτομο συζητά συνεχώς τους λόγους για τους οποίους κάνει μια συγκεκριμένη ενέργεια μπορεί να υποφέρει από ενοχές. Για παράδειγμα, αν κάποιος γνωρίζει ότι νιώθετε άσχημα ή διαφωνείτε με μία πράξη και την κάνει, θα συμπεριφέρεται ίσως με υπερδικαιολογίες και πολλές λεπτομέρειες στην περίπτωση που νιώθει ένοχος προσπαθώντας να το εκλογικεύσει.
Αν ρωτήσετε κάποιον που υποψιάζεστε ότι έχει ένοχη συνείδηση και αντιδράσει υπερβολικά, είναι πιθανώς έγκυρο.
Αντιδρούν υπερβολικά αν τους αμφισβητήσετε. Αυτό συμβαίνει γιατί έχει ήδη κάνει την αυτοκριτική του και νιώθει άσχημα. Το να αντιδρά κάποιος υπερβολικά δε σημαίνει ότι αντιδρά υπερβολικά όμορφα, μπορεί να προβεί και σε επιθετική συμπεριφορά όπως ‘να σας βάλει τις φωνές’.
Βέβαια, είναι σημαντικό να λάβουμε υπόψιν μας ότι δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι, ούτε λειτουργούν όλοι το ίδιο κάτω από ίδιες συνθήκες. Υπάρχουν είδη και κλίμακες ενοχής που διαφέρουν από άτομο σε άτομο.
Υπάρχει τρόπος να διορθώσουμε το συναίσθημα της ενοχής;
Ο καλύτερος τρόπος για να διορθώσετε τα συναισθήματα ενοχής, είναι να διορθώσετε το λάθος που οδήγησε σε αυτό.
Αυτό μπορεί να σημαίνει απλώς να ζητήσετε συγγνώμη για μια παράβαση, να αντικαταστήσετε κάτι που έχει χαλάσει ή να επισκευάσετε τη ζημιά που έχετε προκαλέσει.
Ωστόσο, κάποιος μπορεί να αισθάνεται ενοχή και αφού επανορθώσει πρακτικά και ζητήσει συγγνώμη και είναι σημαντικό να γνωρίζει πώς να μειώσει αυτό το συναίσθημα. Αυτό γίνεται συχνά μέσω της συγχώρεσης του εαυτού του, ειδικά όταν κάποιος δεν λαμβάνει συγχώρεση από το άτομο που αδίκησε.
Αυτό είναι σημαντικό γιατί η συγχώρεση του εαυτού είναι ένας τρόπος να ξεπεραστεί η ενοχή χωρίς να αγνοηθεί η πραγματική ζημιά που μπορεί να έχει προκαλέσει κάποιος.
Είναι σημαντικό να εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου και τα ένστικτά σου για τους ανθρώπους. Οι άνθρωποι είναι πολύ καλοί στο να εστιάζουν και να συλλέγουν ο ένας τα λόγια του άλλου.
Το γεγονός ότι οι ένοχοι άνθρωποι είναι τόσο προβλέψιμοι, είναι ένα σημάδι των ηθικών αξιών που έχουμε όλοι. Επίσης, δείχνει ότι υπάρχει πραγματική ελπίδα ότι όλοι πραγματικά μπορούν να βελτιώσουν πράγματα και συμπεριφορές. Όλοι παραπλανούμε μερικές φορές. Ας χρησιμοποιούμε τα αποτελέσματα ως ανατροφοδότηση για τη μελλοντική μας συμπεριφορά.
